از نظر تاریخی ، چنین اتفاقی افتاده است که انواع خاصی از لیوان ها ، لیوان ها و ظروف دیگر با انواع مختلف نوشیدنی ها مطابقت دارند. انتخاب ظروف مناسب برای الکل نه تنها منشأ آداب و معاشرت است ، بلکه طعم نوشیدنی را نیز بهتر نشان می دهد.
انتخاب انواع خاصی از عینک بسیار مهم است. این لیوان است که به شما امکان می دهد رایحه نوشیدنی را بهتر نشان دهید ، آن را گرم کنید یا آن را سرد نگه دارید. از لحاظ تاریخی ، توصیه های زیر ایجاد شده است:
لیوان شراب
تنوع شیشه های شراب بسیار زیاد است: اکنون تقریباً برای هر نوع شرابی لیوان های خاصی وجود دارد. با این وجود ، عینک های شفاف و بلند روی یک ساقه نازک بلند (حداقل 5 سانتی متر) ، ساخته شده از کریستال یا شیشه ای با کیفیت بالا ، ضخامت بیش از 1 میلی متر ، به عنوان فرم کلاسیک در نظر گرفته می شوند. پایه باید به اندازه کافی پایدار باشد. کاسه لیوان ته پهن دارد و به سمت بالا مخروطی می شود و شبیه لاله باز است. این کمک می کند تا رایحه متمرکز شود و طعم نوشیدنی بهتر آشکار شود.
لیوان توسط ساقه نگه داشته می شود تا شراب از گرمای دستان گرم نشود. آن را پر کنید - نه کمتر از یک سوم و نه بیشتر از نیمی.
در مورد شیشه های شراب محدودیت روشنی وجود ندارد ، اما ، به عنوان یک قاعده ، 250-300 میلی لیتر برای شراب قرمز و 180-260 میلی لیتر برای شراب سفید است. یک لیوان برای شراب سفید کوچکتر است ، زیرا معمول است که آن را با دمای 12 درجه سانتیگراد سرد سرو کرده و کمی بریزید تا زمان گرم شدن نرسد ، در حالی که شراب قرمز باید دمای اتاق داشته باشد: 18-18 درجه سانتیگراد.
لیوان های شراب برای شامپاین ، شراب های گازدار
شراب های گازدار در لیوان های باریک و بلند ، 160-180 میلی لیتر ، سه چهارم پر ، سرو می شوند. در فرانسه این شیشه ها را فلوت - فلوت می نامند. دیواره های آنها به سمت یکنواخت یا کمی منبسط می شود.
هر از گاهی ، شامپاین در لیوان ، کاسه ("کاسه") با حجم 140-160 میلی لیتر سرو می شود ، اما شراب های گازدار فوراً در آنها "آب و هوا" می شوند.
عینک کنیاک
یک شیشه کنیاک کلاسیک ("sniffer" ، از انگلیسی "sniff") - بزرگ ، کروی ، به سمت بالا و با ساقه کوتاه مخروطی است. راحت است که آن را کف دست نگه دارید ، کنیاک را با گرمای آن گرم کنید تا بوی آن رایحه پیدا کند. حجم لیوان 240-875 میلی لیتر است. براندی و کالوادوس از یک ظرف آشامیده اند.
نوشیدنی به وسیع ترین قسمت (یک سوم) ریخته می شود ، نوشیدنی را نگه دارید ، لیوان را کف دست نگه دارید ، ساق را بین انگشتان میانی و حلقه قرار دهید.
اغلب اوقات ، کنیاک از لیوان لاله (160-240 میلی لیتر) روی یک پای کشیده نوشیده می شود و فقط یک چهارم آن را پر می کند.
ظروف ودکا و "شات" ("تیراندازان")
با وجود کلیشه های ثابت شده در مورد یک لیوان وجهی ، عینک های مخصوص ودکا نیز وجود دارد. حجم آنها 40-50 میلی لیتر است و زیر لبه پر می شوند. طبق قوانین آداب و رسوم ، ودکا از چنین لیوانهایی در جرعه های کوچک نوشیده می شود.
گزینه دیگر "پشته" است. این یک لیوان مینیاتوری و بدون ساقه است که به طور خاص برای نوشیدن در یک جرعه ("Shot" / Shot Glass) طراحی شده است. حجم آن 40-60 میلی لیتر است. به طور معمول برای عکسهای ودکا ، ویسکی ، جین و کوکتل استفاده می شود.
لیوان مخصوص ورموث و عرقیات
لیوان مثلثی ، که معمولاً با مارتینی در ارتباط است ، برای کوکتل در نظر گرفته شده است ، نه برای ورموث خالص. عرقیات و عرقیات رقیق نشده در لیوان های کوچک (40-60 میلی لیتر) Cordial Glass لیکور ریخته می شود.
در صورت نیاز به افزودن یخ ، می توانید از لیوان بزرگتری استفاده کنید (سنگهای بلند - "هایبال بال" ، کم "). علاوه بر این ، Porto Glass وجود دارد - یک لیوان پهن ، کمی مخروطی با یک ساقه بلند ، که در آن می توان شراب های شراب و غنی شده نیز سرو کرد.
ظروف کوکتل
تقریباً غیرممکن است که در اینجا به یک سیستم واحد برسید ، زیرا شکل سرو کوکتل ، به عنوان یک قاعده ، با تخیل خالق آن تعیین می شود. انواع اصلی لیوان ها عبارتند از: یک لیوان مثلثی شکل روی یک کوکتل شیشه ای نازک (120-160 میلی لیتر) - برای کوکتل های خنک و بدون یخ. یک لیوان "مارگاریتا" از یک شکل خاص - یک ته باریک کشیده و لبه های گسترده (200-250 میلی لیتر) - برای یک کوکتل به همین نام و نوشیدنی های یخی ؛ لیوان های مختلف - برای ویسکی با کولا ، فرپه و غیره