هر نوشیدنی قوی انگور حق ندارد کنیاک نامیده شود. الزامات بسیار سختگیرانه ای برای این نوشیدنی نجیب وجود دارد تا بتواند به درستی چنین نامی را به خود اختصاص دهد.
همه ما می دانیم که "کنیاک ارمنی" وجود دارد. اما می توان آن را فقط در بازار داخلی نامید. هنگام فروش در خارج از کشور ، چنین نامی دیگر قابل قبول نیست. نوشیدنی برای اینکه کنیاک نامیده شود باید شرایط خاصی را داشته باشد.
1. اول از همه ، این نامی است که توسط مبدا کنترل می شود ، یعنی "به منطقه فرانسه" گره خورده است ، مرکز آن شهر کنیاک است. شرایط و ویژگی های آب و هوایی خاک این منطقه طعم انگور را تعیین می کند ، که برای تهیه کنیاک استفاده می شود.
2. فناوری تولید. البته ، این فن آوری دقیق به عنوان یک راز کاملاً محرمانه حفظ می شود. اما روش تولید تقطیر شراب انگور سفید خشک و پیری بیشتر نوشیدنی در بشکه های بلوط است که در نتیجه آن نوشیدنی تیره می شود. در طول تولید ناخالصی های خارجی و مواد کمکی مجاز نیستند. همه ظرافت ها در نظر گرفته می شود: هر گونه بلوط برای ساخت بشکه مناسب نیست ، بلکه فقط یکی از آنها دارای درجه تخلخل خاصی است ، تقطیر نباید با اشیا metal فلزی تماس پیدا کند ، بنابراین بشکه ها بدون میخ ساخته می شوند. شرایط نگهداری نیز بسیار مهم است ، فرد جداگانه ای این تماشا را در هر خانه کنیاک دارد. علاوه بر این ، یک ازدواج وجود دارد ، یعنی تهیه یک نوشیدنی از انواع ارواح کنیاک با پیری متفاوت. این یک فرایند پیچیده است که فقط مورد اعتماد طراحان متخصص است.
علی رغم فن آوری دقیق تنظیم شده ، کنیاک های هر خانه کنیاک دارای شخصیت و سایه های طعم خاص خود هستند.
بسته به سن نوشیدنی ، دسته های زیر تشخیص داده می شود: V. S (بسیار خاص) ، V. S. O. (بسیار فضایی قدیمی) ، V. S. O. P. (خیلی خاص قدیمی رنگ پریده) ، X. O. (فوق العاده قدیمی) این حروف باید روی بطری نشان داده شود.
با در نظر گرفتن تمام پیچیدگی های تهیه این نوشیدنی نجیب و توجه به کوچکترین جزئیات در هنگام تولید ، تعجب آور نیست که کنیاک چنین قیمت بالایی دارد. بیشتر کنیاک صادر می شود.
