یک نوشیدنی مست کننده روسی ، که در محبوبیت آن می تواند با کواس - مید رقابت کند. عسل صاف شده تخمیر شده در اعیاد شهریار سرو می شد و به سربازان اجازه داده می شد که آن را بنوشند.
دستور العمل های زیادی برای تهیه میاد وجود دارد ؛ در هر منطقه از روسیه آنها نوشیدنی هاپ خاص خود را تهیه می کنند ، که می تواند کم الکل باشد یا قدرت تقریبا 70 درجه داشته باشد. همه اینها به فناوری تخمیر عسل بستگی دارد.
مید نوشیدنی قدیمی روسی است ، بدون آن حتی یک رویداد مهم و تعطیلات نمی تواند بگذرد. تا به امروز ، می توان آن را یافت ، به عنوان مثال ، در یک عروسی در دهکده ، مورد علاقه گردشگرانی است که به قرائت شوکشین در قلمرو آلتای می آیند و در اورال به خدمت می کنند.
تولید صنعتی مید در مناطق استپی کشور حتی در حال تاسیس است. علاوه بر این ، برای تهیه آن فقط عسل مورد نیاز است.
نوشیدنی های عسل تقریباً توسط همه مردم ، از اسلاوها گرفته تا آلمانی ها تهیه می شد ، با این تفاوت که در روسیه بود که شهد عسل خالص بدون افزودن آب استفاده می شد. او ده یا حتی بیست سال در بشکه سرگردان بود. این نوشیدنی به قدری خوشمزه بود که با نوشیدنی خدایان برابر شد.
موفقیت های ویژه در تهیه مید به حق متعلق به اسلاوها است. بیهوده نیست که در افسانه های روسی قهرمانان خوب در راه "عسل و خورشید" می نوشند و با رونق حاکمیت ، "رودخانه های عسل" جاری می شوند. نوشیدنی های عسلی ماهیتی آیینی داشتند ؛ مشهور است که مشرکان فنجان هایی را به عنوان هدیه به خدایان می آوردند. به نیروی ناپاک دستور داده شد تا وارد خانه ای شود که در ورودی شهد عسل در آن قرار داشت. برخی از مردم معتقد بودند که مید می تواند بسیاری از بیماری ها را بهبود بخشد و مردگان را زنده کند. نوشیدنی توصیه می شود که فقط قبل از غذا مصرف شود. اعتقاد بر این بود که به هضم غذا کمک می کند و ماهیتی آیینی دارد.
بعداً ، وقتی ودکا ظاهر شد ، که تهیه آن آسانتر و سریعتر بود ، سبزیجات در پس زمینه محو شدند. معنی و آیین های مرتبط با این نوشیدنی به تدریج از حافظه محو می شود ، اما به هیچ وجه از بین نمی رود. دستور العمل ها در هیچ کجا نوشته نشده اند ، بلکه به سادگی از طریق ارث منتقل می شوند. امروز ، دستور العمل واقعی مید از دست رفته است. اما یک اسلاو اگر حداقل یک بار سعی در تهیه نوشیدنی معروف نداشت ، اسلاو نبود.
ماده اصلی سازنده گوشت ، البته عسل است. صنعتگران مدرن با استفاده از مخروط مخروط و هاپ مید تهیه می کنند. برخی افراد به جای آب از آب میوه استفاده می کنند. برای افزودن ظرافت به نوشیدنی ، ادویه های مختلفی نیز اضافه می شوند - دارچین یا هل ، زنجبیل یا کشمش. همه اینها با توجه به میل و سلیقه اضافه می شود.
برای خمیر مایه ، 500 گرم عسل را باید با 3 لیتر آب گرم آب پز یا آب گرم رقیق کنید ، روی حرارت ملایم بجوشانید و به مدت پنج دقیقه در این حالت نگه دارید. کف حاصل از آن برداشته می شود ، اجازه می دهد تا خمیرمایه تا حدود 40 درجه سانتیگراد خنک شود و مخمر (بیش از 1 قاشق چای خوری) ، 5 مخروط هاپ و ادویه به آن اضافه شود. بعد ، مایعات باید در یک مکان گرم و تاریک ، جایی که تخمیر آغاز می شود ، رها شود.
لازم به یادآوری است که هرچه مواد معدنی بیشتر تزریق شود ، طعم آن بهتر و غنی تر می شود.
برای داشتن طعم مناسب ، نوشیدنی عسل باید حداقل به مدت یک هفته دم بکشد. به محض متوقف شدن تکامل گازها ، می توان نوشیدنی را بطری کرد و اجازه داد دم بکشد. چنین نوشیدنی هر تعطیلات را خاص می کند و سنت های از دست رفته را باز می گرداند.
