تاریخچه آبجو ریشه در گذشته دارد و شخصی که برای اولین بار این نوشیدنی کفدار خوشمزه را دم کرده تا امروز ناشناخته مانده است. دانشمندان با انجام تحقیقات کامل ، تلاش می کنند بفهمند کدام کشور را به حق می توان زادگاه آبجو دانست ، اما یافتن حقیقت تقریباً غیرممکن است.
فرضیه های علمی مدرن
امروزه بیشتر مورخان ، باستان شناسان و متخصصان تولید آب میوه معتقدند که اولین بار آبجو در آلمان ظاهر شد. نام آلمانی و انگلیسی آبجو Bier و Beer از کلمه قدیمی آلمانی Vgog گرفته شده است که به نوبه خود از اصطلاح لاتین birer - که در لغت به معنای "نوشیدن" است ، گرفته شده است.
این آلمانی ها بودند که برای اولین بار تخمیر پایین آبجو را اختراع کردند ، که باعث می شود برای مدت طولانی تری تازه بماند.
طبق روایتی دیگر ، میهن تاریخی نوشیدنی مست کننده از رازک ، بین النهرین باستان است که امروز سوریه و ایران در قلمرو آن واقع شده اند. در این سرزمین بود که باستان شناسان دستورالعمل تهیه آبجو را پیدا کردند که مربوط به 5000 سال قبل از میلاد است. بعداً آبجو در سراسر اروپا ، آسیا و آفریقا پخش شد.
دانشمندانی وجود دارند که معتقدند رازک ، که جز component ضروری آبجو است ، از سرزمین های اسلاوی به اروپا آورده شده است ، جایی که این گیاه فوق العاده برای اولین بار در آنجا کشت شده است. طبق نتایج کاوش های باستان شناسی در نووگورود ، نوشیدنی های جو توسط ساکنان روسیه در قرن نهم ساخته شده است.
فرضیه های تاریخی و اسطوره ای
علاوه بر نسخه های علمی ، افسانه های عامیانه و مذهبی بسیاری وجود دارد که نسخه های خاص خود را از ظاهر آبجو ارائه می دهند. با این حال ، باستان شناسان معتقدند که سن این افسانه ها با واقعیت مطابقت ندارد ، زیرا اولین دستور العمل های آبجو حتی قبل از عصر ما شناخته شده بود. بنابراین ، دانشمندان آلمانی بیش از 15 دستور العمل کشف کردند که یک نویسنده ناشناس بر روی سنگ های یک معبد سومری حک کرده است. در نتیجه ، آبجو سومری در بین النهرین شروع به آب گیری می کند و سپس مصریان باستان به هنر تهیه آب پیوستند. علاوه بر مصری ها ، در آن زمان بابلی ها نیز می توانستند آبجو درست کنند. ستون بازالت دو متری با کد Babylonian ، که توسط یک باستان شناس کشف شد ، حاوی دو بند قانونی بود که اجازه تولید و تجارت آبجو را می داد.
آبجوسازی هایی که در بابل یک نوشیدنی نامرغوب یا آبکی تولید می کردند ، مجبور شدند آبجو خود را تا زمان مرگ بنوشند.
هرودوت مورخ یونان باستان اختراع این نوشیدنی مست کننده را به خدای مصری اوزیریس نسبت داد ، در حالی که رومی ها مطمئن بودند که الهه روس باستان سرس آبجو را اختراع کرده است. افسانه های آلمانی می گوید که پادشاه گمبرینوس ، حامی همه تولید کنندگان آبجو ، اولین کسی بود که آن را دم کرد.
