شیر محل مناسبی برای تولید میکروارگانیسم ها است. فقط دو ساعت اول پس از دوشش ، عملا فاقد باکتری های بیماری زا است. پس خود را نجات دهید و شیر را بجوشانید.
فرآیند جوشاندن باکتری های بالقوه مضر را که می توانند صدمات زیادی به بدن انسان وارد کنند از بین می برد. آنها فقط در دماهای بالا می میرند. چگونه عوامل بیماری زا می توانند وارد شیر شوند؟ این احتمال وجود دارد که گاوهای شیری از بیماری های مختلف عفونی (التهاب عفونی پستان ، سل ، بیماری پا و دهان) رنج ببرند. خوردن شیر جوشانده از حیوانات بیمار می تواند به راحتی آلوده شود. شرایط بهداشتی و بهداشتی برای نگهداری دام ، تمیزی ناکافی شیرخواران (دست ها و پستان های شسته نشده گاو ، ظرف هایی که به خوبی شسته نشده اند) می تواند منبع آلودگی باشد. افرادی که بیماری های عفونی داشته اند (تب تیفوئید ، تب پاراتیفوئید)) ، که همچنان دفع پاتوژن های این بیماری ها را حمل می کند ، آنها را به شیر منتقل می کند. گاوها می توانند ناقل میکروارگانیسم های مضر مانند E. coli ، سالمونلا ، لیستریا و مواد مغذی شیر باشند ، اسیدیته خنثی آن یک محیط عالی است حتی تازه شیر دوشیده شده برای مدت طولانی ذخیره نمی شود. در حالی که گرم است ، در دمای اتاق ، میکروارگانیسم ها خیلی سریع تکثیر می شوند. ترشی و خرابی آن رخ می دهد. و در دمای پایین در یخچال ، زمان نگهداری شیر خام نیز محدود است. بیش از حد طولانی نپزید ، خیلی کمتر این کار را چندین بار انجام دهید. جوش طولانی منجر به تخریب ویتامین های A ، B ، D و عناصر کمیاب مفید موجود در شیر به مقدار زیاد می شود. مخصوصاً اگر در حال جوشیدن و بدون درپوش هستید. مدت زمان جوش باید بین یک تا دو دقیقه باشد. شیر آشامیدنی پاستوریزه فروخته شده در فروشگاه ها و سوپرمارکت ها ، معمولاً در جعبه ها و کیسه ها ، بدون جوشیدن قابل مصرف است. این طعم یک محصول تازه را حفظ می کند و به لطف فناوری پردازش و بسته بندی مهر و موم شده مات ، برای مصرف خام بی خطر است.
