تعداد کمی از افراد می دانند که نام عمومی انواع مختلف سس گوجه فرنگی امروزی - سس گوجه فرنگی - در ابتدا به معنای وجود یک گوجه فرنگی در آن نبود. و وطن فصل با این نام چین است.
اگر بخواهیم از کچاپ ، که در آن پوره میوه قسمت زیادی را تشکیل می دهد ، شکایت کنیم ، یک محصول کاملاً گوجه ای نیز باید مورد انتقاد قرار گیرد. از این گذشته ، یکی از محبوب ترین محصولات غذایی مدرن - سس گوجه فرنگی در اصل یک سس غذای دریایی و نمک بود.
آیا سس گوجه فرنگی اختراع چینی ها است یا مالایی ها؟
دانشمندان استدلال می کنند که زبان انگلیسی که امروزه به عنوان وسیله ارتباطات بین المللی از موقعیت پیشرو برخوردار است ، در واقع بیش از 500 زبان دیگر را جذب کرده است. بیشتر این آشفتگی در نتیجه تجارت و تلاش انگلیسی ها برای گسترش دارایی های سرزمینی خود رخ داده است. شناخته شده است که در قرون وسطی ، زبان بازار مالایی ، Pidgin ، در شرق هند و جنوب غربی مالزی رایج بود.
تاجران از اروپای غربی به هر وسیله ای سعی در راه خود را داشتند ، زیرا بسیاری از ادویه جات از جمله فلفل سیاه معادل ارز بین المللی بود. ابتدا اعراب ، هلندی ها ، پرتغالی ها و سپس در قرن هجدهم و انگلیسی ها با هدف از "مروت" خود بازرگانان هندی را محروم کردند. چندین جزیره به تصرف انگلیس در آمد ، از جمله در سنگاپور و پنانگ. بنابراین جای تعجب نیست که بسیاری از کلمات زبان مالایی مستقیماً به انگلیسی وارد نمی شوند ، بلکه از طریق زبان های هلندی و پرتغالی وارد می شوند.
زبان شناسان اتفاق نظر دارند که سس گوجه فرنگی انگلیسی یکی از مشتقات مالزی کچاپ است که به احتمال زیاد از گویش چینی وام گرفته شده است ، زیرا گروه های قومی بسیاری هستند که در قلمرو مالزی مدرن به زبان چینی صحبت می کنند. این که آیا سس گوجه فرنگی از مالزی به انگلیس رسیده است یا از چین ، که در آن قلمرو شرکت هند شرقی انگلیس که در سال 1600 ایجاد شده است نیز اقدام به این کار کرده است ، اکنون ایجاد آن دشوار است. اما این واقعیت که چینی ها هزاران سال است که سسی به نام koe-chiap یا koe-tsiap درست می کنند کاملاً درست است.
قسمت اول این ترکیب پیچیده به عنوان "ماهی قزل آلا یا ماهی قزل آلا" (به عبارت دیگر ماهی) ترجمه می شود و قسمت دوم آب نمک است. در دستورالعمل باستانی سال 554 ، هیچ ادویه ای به غیر از نمک وجود ندارد. برای تهیه سس ماهی ، توصیه می شود که نه خود ماهی ، بلکه قسمت داخلی آن را مصرف کنید: روده ، مثانه ماهی زرد (کفال ، کوسه). مواد شسته شده باید نمک زده و به مدت 20 روز در یک ظرف کاملاً در معرض آفتاب رها شوند.در فصل سرد ، پخت و پز سه برابر بیشتر طول می کشد.
تبدیل های شگفت انگیز سس ماهی به گوجه فرنگی
با این حال ، هنگامی که انگلیسی ها طعم سس کچاپ خارجی را چشیدند ، در حال حاضر حاوی اجزای بیشتری از آن بود: آنچو ، صدف ، ادویه های گرم. اما او هنوز با تخمیر آماده می شد. برای افزودن حبوبات ، مغزها ، قارچ ها و حتی آبجو به سس گوجه فرنگی ، قبلاً توسط خود انگلیسی ها اختراع شده بود که شروع به تهیه این سس در سرزمین خود کردند. علاوه بر این ، در نهایت همه این محصولات به طور کلی ماهی را از ترکیب خود بیرون انداختند. در یک کلام ، فقط نام از سس ماهی باقی مانده است. اگر بعد از 200 سال فکر نمی کردند گوجه فرنگی به آن بیفزایند ، سس گوجه فرنگی قرن ها بیشتر به این شکل وجود داشته است.
اولین نسخه برای تبلیغ دستور پخت سس گوجه فرنگی کتاب آشپزی مری راندولف است که در سال 1824 منتشر شد. در نیمه دوم قرن 20 ، تولید سس گوجه فرنگی در ایالات متحده مقیاس صنعتی پیدا کرد ، اما تولید آن با شرایط غیر بهداشتی همراه بود. علاوه بر این ، محصول نهایی فاسد شدنی بود. هنری هاینز در سال 1876 موفق شد این وضعیت را معکوس کند ، او شروع به استفاده از روش تبخیر خلا بدون حرارت دادن در تولید سس گوجه فرنگی گوجه فرنگی کرد. در نتیجه ، سس گوجه فرنگی غلیظ حتی در دمای اتاق نیز می تواند دوام بیشتری داشته باشد.
امروزه بسیاری از تولیدکنندگان نشاسته ، آرد ، صمغ یا پکتین را برای قوام غلیظ اضافه می کنند و همراه با رب گوجه فرنگی از پوره سیب ، چغندر یا آلو استفاده می کنند. متأسفانه ، بدون رنگها ، مواد غلیظ کننده و مواد نگهدارنده از طبیعت غیرطبیعی نمی تواند کار کند. حتی در سس گوجه فرنگی کلاس خارج ، سهم رب گوجه فرنگی فقط 40٪ و در کلاس اقتصادی 15٪ است. به عنوان بخشی از سس گوجه فرنگی مدرن ، استفاده از ترشیجات ، سبزیجات و ادویه های گرم خرد شده مجاز است.
