تصادفی نیست که انگور فرنگی را با عشق انگور شمالی می نامند. از نظر خواص تغذیه ای بسیار مورد توجه است و دانشمندان ادعا می کنند که مصرف منظم توت از برخی سرطان ها جلوگیری می کند. در همین حال ، پرورش انگور فرنگی حتی برای یک باغبان تازه کار نیز دشوار نیست.
خواص تغذیه ای و درمانی انگور فرنگی
توت فرنگی رژیم غذایی است و حاوی حدود 40 کیلو کالری در هر 100 گرم است ، جایی که 9 گرم کربوهیدرات ، 0.7 گرم پروتئین ، 0.2 گرم چربی است. ارزش محصول مجموعه بزرگی از ویتامین ها ، قندها ، نمک های معدنی ، پکتین است. انگور فرنگی برای بیماری های قلبی ، تصلب شرایین ، افزایش فشار خون مفید است.
توت هموگلوبین را افزایش می دهد ، که در درمان کم خونی مهم است. آنها دارای اثر ملین ، پارگی ، ادرار آور ، تقویت کننده وازو هستند. در طب عامیانه ، میوه های انگور فرنگی برای اختلالات متابولیکی ، چاقی ، قولنج معده ، اسهال و سل ریوی استفاده می شود.
یک قاشق غذاخوری توت انگور فرنگی را در یک لیوان خرد کنید ، آب جوش بریزید ، به مدت 45-50 دقیقه در یک مکان گرم اصرار کنید و یک چهارم لیوان آبگوشت را 3-4 بار در روز مصرف کنید.
نهال انگور فرنگی را در کجا و چگونه کاشت
برای کشت ، خاکهایی با نور آفتاب و نسبتاً مرطوب انتخاب کنید. درختچه در تالاب ها رشد و نمو نخواهد داد. مثل هر گیاه ، انگور فرنگی به خاک حاصلخیزی نیاز دارد که از ساختار خوبی برخوردار باشد. اگرچه باغداران در زمینهای سنگین خاک رس بازده خوبی دارند.
برای کاشت ، نهال یا قلمه های دو ساله ، ریشه های رشد یافته و یک قسمت هوایی ترجیح داده می شوند. روش کاشت نهال مشابه کاشت مویز است. انگور فرنگی را می توان به صورت مایل کاشت و 5-10 سانتی متر از یقه ریشه دفن کرد.
این روش باعث تشکیل سیستم ریشه از جوانه های روی ساقه می شود. اما در خاک های سنگین ، تعمیق عمیق مطلوب نیست و گیاهان به دلیل کمبود هوا در ریشه ها ، ممکن است ریشه نخورند.
بین بوته ها 1.5-2 متر فاصله حفظ می شود و پس از کاشت ، نهال را برش می دهند ، آبیاری می کنند و مالچ می کنند تا رطوبت را حفظ کند.
کودها به یک گودال کاشته می شوند:
- کمپوست -1-2 سطل ، یا هوموس - 1 سطل یا ذغال سنگ نارس - 1-2 سطل ؛
- سوپرفسفات - 150 گرم
- خاکستر - 0 ، 5 لیتر می توانید ، در خاک های اسیدی آرد دولومیت را 2-3 قاشق غذاخوری اضافه کنید.
- کلرید پتاسیم - 150 گرم یا سولفات پتاسیم 2 قاشق غذاخوری. قاشق
گودالی برای کاشت به ابعاد حدود 40x40 سانتی متر حفر شده و مخلوط خاک با همه کودها مخلوط شده و در گودال ریخته می شود.
چه موقع کاشت انگور فرنگی بهتر است: در پاییز یا بهار
بهترین زمان برای کاشت نهال انگور فرنگی پاییز است. این کار معمولاً 2-3 هفته قبل از شروع سرما انجام می شود. در بهار ، انگور فرنگی زود رشد می کند و نهال هایی با ریشه باز باید قبل از شکستن جوانه کاشته شوند. گیاهان نهالستان ها در ظروف با سیستم ریشه بسته در هر زمان ، از بهار تا پاییز کاشته می شوند.
مراقبت از انگور فرنگی
شل شدن دایره تنه ، از بین بردن علف های هرز ، تغذیه ، آبیاری ، هرس ، محافظت در برابر بیماری ها و آفات - این لیست اصلی مراقبت از انگور فرنگی است.
پرورش توت باغداران هوموس و باتجربه را در اواخر پاییز مالچ منطقه ریشه را با لایه ای حداقل 8-10 سانتی متر دوست دارد. در بهار ، با آب ذوب شده ، گیاهان تغذیه دریافت می کنند و به طور فعال رشد می کنند. انگور فرنگی برای محصول به مقدار زیادی پتاسیم احتیاج دارد و اگر خاکستر اضافی وجود دارد ، حتماً بیشتر شاخه ها و دایره ریشه را بیشتر در ریشه ها گردگیری کنید. این سودمند خواهد بود: عملکرد بالاتر خواهد بود ، توت شیرین تر و گیاهان بیماری کمتری خواهند داشت.
انگور فرنگی از گیاهان با عمر طولانی محسوب می شوند. با مراقبت مناسب ، بوش می تواند به مدت 15-18 سال در یک مکان زندگی کند و بار دهد.
ویژگی برداشت انگور فرنگی
ابتدا توت ها برای فرآوری مربا و مواد نگهدارنده برداشته می شوند. برداشت آنها هنگامی شروع می شود که رشد میوه ها از نظر اندازه متوقف شود. بقیه توت ها در زمان رسیدن کامل بیولوژیکی ، زمانی که رنگ معمول برای این رقم ظاهر می شود ، برداشت می شوند.
استفاده از انگور فرنگی در پخت و پز
انگور فرنگی خوشمزه به صورت تازه خورده و یا در غذاهای متنوع تهیه می شود.برای فرآوری در منزل ، از میوه های با درجه های مختلف رسیدن استفاده می شود. نارس ، رسیده ، اما هنوز محکم - برای کمپوت ها. نیمه رسیده - برای مربا ، رسیده - برای دسر. انگور فرنگی تازه چیده شده طبقه بندی می شود ، توت ها بر اساس اندازه و رسیدن تقسیم می شوند. میوه های بیمار و پوسیده دور ریخته می شوند. ساقه ها و کاسبرگ های خشک قطع شده است.
از توت در تهیه غذای شیرین استفاده می شود: مربا ، مربا ، مارمالاد ، آب ، کمپوت. آب انگور فرنگی دارای رنگ ناخوشایندی است و بنابراین ، برای بهبود ظاهر آن ، چند قاشق غذاخوری آب آلبالو ، توت فرنگی ، توت سیاه به آن اضافه کنید.
سس ها از انگور فرنگی تهیه می شوند ، مارینا می شوند ، با ماهی ، غذاهای دریایی ، مرغ ، گوشت سرو می شوند ، به سالادها و غذاهای سبزیجات اضافه می شوند و مخمرها نیز تهیه می شوند.
در اینجا یک دستور اصلی و قابل درک است.
… 500 گرم انگور فرنگی ، 150 گرم برنج ، 2 فنجان شیر ، 40 گرم کره ، 80 گرم شکر ، 2 تخم مرغ ، 2 قاشق غذاخوری. مارمالاد میوه ای ، 3 قاشق غذاخوری آجیل خرد شده ، 0.5 فنجان کفیر (خامه ترش).
دستورالعمل گام به گام:
1. برنج شسته شده را درون شیر جوشانده بریزید و بپزید تا نیم پخته شود و روی حرارت کم قرار گیرد.
2. کره ، شکر ، زرده تخم مرغ و ، آخرین و نه مهمتر ، سفیده تخم مرغ را به برنج اضافه کنید.
3. انگور فرنگی را با افزودن یک قاشق شکر در کمی آب بجوشانید تا توت نرم شود.
4. سس را برای آبیاری شیرین تهیه کنید: مارمالاد و کفیر را مخلوط کنید.
5. انگور فرنگی و برنج مخلوط با بقیه محصولات را به صورت چرب (ماهیتابه) ، لایه های متناوب قرار دهید.
6. آجیل خرد شده را بپاشید و روی آن را با مارمالاد و سس کفیر بپوشانید.
7. به مدت 20 دقیقه در فر داغ قرار دهید تا پخته شود.
برنج را می توان تا حدی با پنیر خامه ای جایگزین کرد یا کاملاً با ورمیشل جایگزین کرد.
