کوفته ها را می توان در غذاهای کشورهای مختلف یافت ، جایی که آنها به یک شکل یا شکل دیگر ارائه می شوند ، اما اصل تهیه همیشه یکسان است. طرفداران کوفته سنتی روسی آنها را یک غذای کاملاً روسی روسی می دانند - اما آیا واقعاً این نظر تنها نظر درست است؟
دستورالعمل ها
مرحله 1
قبل از تعریف کوفته ها به عنوان یک غذای ملی یا غیر ملی ، قبل از هر چیز توصیه می شود که با محتوای این غذا و قوانین استفاده از کوفته های خوشمزه و معطر آشنا شوید. آنها شیرینی های کوچک هستند که از خمیرمایه تهیه نشده و با گوشت ، ماهی یا سبزیجات پر شده اند. معمولاً کوفته ها را می جوشانند ، اما در بعضی از کشورها بخار پز می شوند یا حتی سرخ می شوند.
گام 2
پیراشکی عالی است یا بدون مایع خشک است و یا با یک آبگوشت غنی که آنها را به یک گزینه عالی برای سوپ تبدیل می کند. وقتی شیرینی خشک سرو می شود ، کوفته با کره ، سرکه ، خردل ، خامه ترش و سس های مختلفی ترکیب می شود که با همان پر کردن داخلی طعم غذا را تکمیل و بهبود می بخشد. در کشورهای مختلف ، کوفته ها را متفاوت می نامند - به عنوان مثال ، ایتالیایی ها آنها را "tortellini" می نامند ، ژاپنی ها آنها را "gedza" می نامند ، گرجی ها آنها را "khinkali" و چینی ها "wontons" می نامند. همچنین کوفته ها با نام "مانتی" شناخته می شوند.
مرحله 3
مکان قابل اعتماد ظاهر اولین کوفته ها ناشناخته است ، اما تعداد زیادی نسخه در مورد این موضوع وجود دارد. به عنوان مثال ، اعتقاد بر این است که دستور تهیه پیراشکی سنتی روسی که همه روس ها آن را دوست داشتند ، ابتدا توسط قبایل شمالی فینو-اوگریک ابداع شد. طبق روایتی دیگر ، برای اولین بار کوفته هایی با ریشه چینی توسط مغول-تاتارها به روسیه آورده شدند و نسخه سوم می گوید که آنها در ترکیه اختراع شده و سپس به قفقاز و کشورهای آسیایی آورده شده اند.
مرحله 4
شبیه ترین ها راویولی و کوفته است - همه آنها در مقدار کمی روغن زیتون اضافه شده به خمیر ایتالیا متفاوت هستند. تفاوت بین خینکالی گرجی و کوفته روسی در فراوانی آبگوشت است که از پر کردن گوشت ظرف جدا می شود. مانتی تقریباً یکسان است ، با این وجود برخلاف کوفته هایی که با گوشت گاو یا گوشت خوک پر می شوند ، گوشت بره برای مانتاها گرفته می شود. وونتون های چینی با کلم چینی ، میگو و انواع سبزیجات پر می شوند. بنابراین ، پیراشکی بدون شک یک غذای غیر ملی است ، که در هر کشور ویژگی های آماده سازی خاص خود را دارد ، ساکنان آن خود را نویسنده این دستور العمل می دانند.
