آب Feijoa در اواخر پاییز با استفاده از توت های گوشتی تازه ، هنگامی که یک موم گیاهی مایل به آبی مایل به نقره ای روی آنها ظاهر می شود ، تهیه می شود. این نشان دهنده این است که میوه رسیده و به اندازه کافی آبدار است.
دستورالعمل ها
مرحله 1
آب میوه از کل توت feijoa بدون از بین بردن پوست زمرد تهیه می شود. موم ارزشمندی که در سطح میوه ظاهر می شود ، انباری از روغنهای اساسی مفید است. این آب به طور سنتی با پرس فشرده می شود و هنگامی که آب خالص به تفاله اضافه می شود ، شهد feijoa بدست می آید. آب میوه را می توان در خانه نیز تهیه کرد ، به شرطی که روش صحیحی داشته باشید و از قوانین خاصی پیروی کنید. برای تهیه آب دارویی ، انتخاب میوه های رسیده و آبدار مهم است. توت نارس یا خراب نه تنها می تواند طعم را خراب کند بلکه باعث ایجاد احساسات ناخوشایند در معده ، مسمومیت و از جمله آنها می شود. قبل از آب گیری ، میوه ها باید با آب تمیز به خوبی شستشو داده شوند.
گام 2
آب Feijoa تازه فشرده شده واقعی همیشه مات است ، حتی پس از فیلتر کردن ، تفاله در آن باقی می ماند. دمای مطلوب آب میوه 22-25 درجه سانتی گراد است. اگر آن را درون یک لیوان شیشه ای شفاف بریزید ، متوجه می شوید که لایه های تفاله ناهمگن هستند و اثرات غیر منتظره رنگی ایجاد می کنند - از سایه های زرد عسلی تا قهوه ای مایل به سبز. طعم و مزه feijoa نرم ، دلپذیر ، نشاط آور با کمی ترشی ، و گاهی شیرین و کمی شیرین است.
مرحله 3
یک کوکتل از آب فیسوا تازه فشرده شده و شهد موز دارای طعم ذوب ظریف و اثر ضد استرس است. آب فيجوا نبايد بيش از يك ليوان در روز براي بزرگسالان و حتي كمتر براي كودكان نوشيده شود. همچنین باید استفاده از آن را به افراد مبتلا به بیماری های مزمن از جمله دستگاه گوارش و همچنین زنان باردار محدود کنید.
مرحله 4
آب Feijoa برای اهداف دارویی استفاده می شود ، باعث تقویت سلامتی ، تقویت سیستم ایمنی بدن می شود. این دارو برای مشکلات دستگاه گوارش ، ورم معده و همچنین برای بیماری اسکلروز و دیابت استفاده می شود. ارزش میوه در ترکیب بی نظیر ید و روغنهای اساسی نهفته است ، که برای درمان و ترمیم غده تیروئید و همچنین بیماری های کلیوی ایده آل است. برای حل این مشکلات ، از میوه های رسیده فیجوا استفاده می شود ، اما آب تازه فواید و ویتامین های بسیار بیشتری به همراه دارد.
مرحله 5
میوه های رسیده بزرگ فیجوا به اندازه 5-10 سانتی متر دارای رنگ آبی کم آب و زیبایی با رنگ پوست فلزی هستند. طعم آن مبهم یادآور توت فرنگی رسیده با آناناس است. میوه هایی که در خاک های مختلف رشد می کنند از نظر طعم و رنگ تفاله متفاوتند که می تواند از کرم تا صورتی کم رنگ باشد. آنها در بوته های همیشه سبز با ارتفاع 4-6 متر رشد می کنند که بعضی از آنها به 10 متر می رسند و مانند درختان به نظر می رسند. این گیاه عجیب و غریب بومی آمریکای جنوبی در تمام مناطق جهان با آب و هوای گرمسیری و نیمه گرمسیری بسیار رایج است. برخی از انواع فیجوا در منطقه کراسنودار روسیه ، کریمه ، قفقاز و کشورهای آسیای میانه رشد می کنند.
