موز یکی از فرهنگ های باستانی است که میوه های آن مردم می خورند. موز رسیده در تمام دنیا خورده می شود و در غذاهای مختلف استفاده می شود. غالباً ، این میوه ها به دلیل خوش طعم بودن و خوشبویی مصرف می شوند ، بدون اینکه بدانند بدن از این ظرافت آسیب می بیند یا سود می برد. ما خواهیم فهمید
موز بدون شک محصولی سالم است. با داشتن کالری کم ، آنها به سرعت گرسنگی را برطرف می کنند ، ولع مصرف قند را برطرف می کنند و به مبارزه با افسردگی کمک می کنند.
پتاسیم که به مقدار زیاد در موز یافت می شود ، بر سیستم عصبی تأثیر مفیدی دارد ، ماهیچه قلب را تقویت می کند و مایعات اضافی را از بدن خارج می کند. آهن سطح هموگلوبین را تنظیم می کند و به خوبی با کم خونی مقابله می کند. منگنز و فسفر باعث تقویت بافت استخوانی می شوند. موز علاوه بر عناصر ریز ، ویتامین های حیاتی نیز دارد. کاروتن (ویتامین A) بینایی را بهبود می بخشد ، رنگ پوست را بهبود می بخشد و به استحکام ناخن ها کمک می کند. ویتامین های گروه B (B1 ، B2 ، B3 ، B6 ، B9) تأثیر مثبتی بر مغز و سیستم عصبی دارند ، حافظه را بازیابی و تقویت می کنند. ویتامین های B2 و B9 عملکرد تولید مثل را بهبود می بخشد ، ترشح معده را افزایش می دهد. موز حاوی مقدار زیادی ویتامین C است که به سیستم ایمنی بدن کمک می کند ، از سرماخوردگی های مکرر جلوگیری می کند ، از تشکیل پلاک های کلسترول جلوگیری می کند و بنابراین در مبارزه با تصلب شرایین عروقی کمک می کند. ویتامین E یک کمک کننده واقعی برای پوست است. به لطف وجود آن ، پوست همچنان الاستیک ، سالم به نظر می رسد و چین و چروک های ظریف آن صاف می شود.
با وجود فواید واضح ، موز برای افرادی که مستعد واکنش های آلرژیک هستند توصیه نمی شود. این مواد همچنین برای بیماران دیابتی ممنوع است ، زیرا نشاسته موجود در موز می تواند افزایش قند خون را تحریک کند. موز به مقدار زیاد برای نوزادان مضر است ، می تواند باعث سوiهاضمه شود. ضمناً ، خوردن موز سبز (نارس) می تواند در بزرگسالان نیز به سوiهاضمه منجر شود.
