موز یک گیاه توتی و علفی است که ساقه برگ آن مستقیماً از ریزوم رشد می کند. سرزمین موز جنوب شرقی آسیا است ، بعداً این گیاه در کشورهای گرمسیری آفریقا و آمریکا کاشت شروع شد.
تا 70 نوع موز وجود دارد ، اما همه آنها قابل خوردن نیستند. این گیاه انبار ویتامین ها و مواد مغذی از جمله سروتونین - هورمون شادی است.
مواد مفید و ویتامین های موجود در موز:
- ویتامین A ؛
- ویتامین سی؛
- ویتامین PP ؛
- ویتامین E ؛
- ویتامین های گروه B
- کلسیم
- پتاسیم
- سدیم
- منیزیم ؛
- فسفر ؛
- مس؛
- اهن؛
- فلز روی؛
- کاتکول آمین ها ؛
- تانن و مواد معطر ؛
- آنزیم ها
- اترها ؛
- اسید سیب ؛
- نشاسته
- ساکارز ؛
- کربوهیدرات ها
- پروتئین ها ؛
- پکتین ؛
- سلولز ؛
- تریپتوفان ؛
- سروتونین.
خواص مفید موز و موارد استفاده آنها
موز یک محصول غذایی است که در سراسر جهان مصرف می شود. کشورهای موز در حال رشد آنها را برای حمل و نقل نارس انتخاب می کنند. برای اینکه موز بعداً بالغ شود ، آنها را در محفظه مخصوص هوادهی با اتیلن قرار می دهند ، در حالی که نشاسته که به مقدار زیاد در موزهای سبز یافت می شود ، به شکر تبدیل می شود. موز بدون از دست دادن ویتامین ها و مواد مغذی زرد می شود.
هر دو موز رسیده و سبز را می توان در فروش یافت. افراد دیابتی بهتر است قبل از تبدیل نشاسته به قند ، موز نارس بخورند. افراد سالم باید موزهای زرد و سفت انتخاب کنند ، دم آن باید مایل به سبز و کشدار باشد. شما باید موزهای رسیده را در دمای 14+ درجه نگهداری کنید ، اما نه در یخچال. اگر موز در هنگام خرید مایل به سبز باشد ، در دمای اتاق 20-22 درجه می رسد. اگر آنها را درون کیسه کاغذی بریزید و یک سیب درون آن قرار دهید ، همان اثر هوادهی با اتیلن خواهد بود.
تفاله موز خاصیت پوشاندن مخاط معده و التیام زخم ها را دارد ، اما خوردن آنها به مقدار زیاد توصیه نمی شود ، زیرا به دلیل وجود مواد پورین ، هضم کمی دارند و باعث افزایش تشکیل گاز در دستگاه گوارش می شوند.
از موز می توان به عنوان یک ماده غذایی رژیمی استفاده کرد ، گرسنگی را به خوبی برطرف می کند. در اصل ، این گیاه آلرژی ایجاد نمی کند ، پوره موز در رژیم غذایی کودکان زیر یک سال وجود دارد ، اما آلرژی هنوز در افرادی که عدم تحمل لاتکس ، میوه های عجیب و غریب مانند آووکادو و انبه دارند امکان پذیر است.
موز احساس شادی می کند ، این امر به دلیل وجود پیش ماده سروتونین تریپتوفان و خود سروتونین ایجاد می شود. خوردن 1-2 موز در روز تأثیر مقوی بدن دارد: بازده افزایش می یابد ، انرژی ظاهر می شود ، تمرکز توجه بهبود می یابد. موز منبع منیزیم و پتاسیم ، آهن و روی است ، بنابراین از آن در درمان بیماری های کلیه ، کبد ، تصلب شرایین ، کم خونی ، فشار خون بالا و تورم اندام ها استفاده می شود.
این گیاه اثر آرام بخشی بر سیستم عصبی دارد ، خواب را عادی می کند ، ضد تشنج است و همچنین بر قدرت مرد تأثیر مثبت دارد. از موز در ماسک های آرایشی برای تغذیه ، مرطوب سازی و لطافت صورت و مو استفاده می شود.
آسیب به استفاده
با تمام خواص مثبت موجود در یک موز رسیده ، قند زیادی وجود دارد ، توسط افراد دیابتی و به مقدار زیاد توسط افراد چاق قابل خوردن نیست. موز برای استفاده در بیماری های دستگاه گوارش در دوره حاد توصیه نمی شود ، همچنین خاصیت غلیظ شدن خون را دارد ، بنابراین نباید آنها را با رگهای واریسی و ترومبوفلبیت بخورید.
