قاره آمریکا را میهن ذرت بو داده می دانند. این مردم بومی آمریکا - هندی ها - بودند که برای اولین بار افراد نجیب را با این نوع ذرت غیر معمول آشنا کردند. این واقعه مهم در روز شکرگذاری هنگامی رخ داد که آنها ذرت بو داده را به استعمارگران ماساچوست هدیه دادند. مسافر بزرگ کریستوفر کلمب نیز ذرت بو داده را دوست داشت ، که سبک انفجار ذرت را به اروپا آورد. این در قرن پانزدهم بود.
ذرت در حال انفجار
کلمه "ذرت بو داده" از دو کلمه انگلیسی "pop" (پنبه) و "corn" - ذرت آمده است. ذرت بو داده نوعی ذرت است که تحت شرایط خاص منفجر می شود - آن را روی آتش یا در مایکروویو گرم می کنیم. این فرآیند همیشه ممکن نیست ، بلکه فقط در نسبتهای مشخصی از نشاسته و آب موجود در دانه ذرت است. اگر ظرفی با چنین ذرت را روی آتش قرار دهید ، پس از مدتی آب موجود در ذرت شروع به جوشیدن می کند و کم کم به بخار تبدیل می شود. در نتیجه ، فشار در داخل دانه افزایش می یابد و پس از مدتی پوسته هرمتیک دانه ، که به عنوان نوعی "پوسته" عمل می کند ، با بخار پر شده و منفجر می شود. در همان زمان ، به نظر می رسد که دانه به سمت خارج برگشته است.
ظرافت آمریکایی
پاپ کورن چندین هزار سال پیش عشق آمریکایی ها را به دست آورد. نسخه های خطی هند باستان می گویند که قبایل ساکن نیومکزیکو دوست داشتند با ذرت بو داده جشن بگیرند. هندی ها آن را کاملاً ساده آماده کردند. آنها ذرت را با ماسه داغ یا خاکستر پوشانده و منتظر منفجر شدن آن شدند. بعداً ، آمریکایی ها شروع به "منفجر کردن" هسته ذرت در یک ظرف سفالی خاص کردند که سوراخ کوچکی در آن بود. آنها کوزه یا کاسه را روی آتش گذاشتند و از نزدیک روند را دنبال کردند. ذرت بو داده تا اواسط قرن نوزدهم به این روش ساخته می شد.
در سال 1885 ، اولین ماشین ذرت منفجر شده در شیکاگو اختراع شد. چارلز کریتور "نویسنده" ماشین معجزه شد. به لطف اختراع وی و واقعیت بخشیدن آن ، اکنون می توان تقریباً در همه جا ذرت بو داده ساخت. این اتومبیل بنام Popper مجهز به چرخ بود و آزادانه در خیابانهای شهر جابجا می شد ، بنابراین پاپ کورن های محبوب را می توان در خیابانهای شلوغ ، هنگام بازدید از باغ وحش ها و نزدیک سینماها خریداری کرد. امروزه پاپ کورن یک غذای ملی در ایالات متحده است که حتی در تقویم تعطیلات خاص خود را دارد. روز پاپ کورن در 19 ژانویه جشن گرفته می شود.
به جای تزئین
ذرت بو داده فقط غذا نیست. در میان سرخپوستان مایا ، بذر ذرت منفجر شده به عنوان تزئین عمل می کرد. منجوق ، گردنبند ، دستبند از آنها ساخته شده است. زنانی که می خواستند در میان افراد خود جذاب ترین به نظر برسند از پاپ کورن نیز استفاده می کردند. برای این کار ، آنها یک گوش کوچک ذرت برداشتند و آن را روی آتش گذاشتند. وقتی انفجار رخ داد ، ذرت بیرون کشیده شد. سپس "گل" حاصل در موها بافته شد. عشق هندی ها به ذرت بو داده را می توان با توجه به پیشینه فرهنگی آنها قضاوت کرد. به عنوان مثال ، باستان شناسان در حال مطالعه دفن های باستانی در مکزیکو سیتی ، مجسمه ای از یک الهه را کشف کردند که سر آن را با یک تاج گل ذرت باز تزئین کرده بود. این تندیس بیش از 300 سال قبل از میلاد مسیح است.
استفاده از ذرت بو داده کاملاً متنوع بوده است. به عنوان مثال ، برخی از شرکت های بازرگانی ، به منظور محافظت از بارهای سبک ، قابل شکستن در برابر جوندگان و اثرات هنگام قایقرانی ، آن را در بسته های ذرت بو داده قرار می دهند. با این حال ، با انجام این کار ، آنها نتیجه ای کاملاً مخالف به دست آوردند: ذرت خوش طعم ، برعکس ، موش و موش را فریب داد. علاوه بر این ، تولید ذرت بو داده به طور قابل توجهی گرانتر از بسته بندی مصنوعی بود. بله ، و دشوار بود که ذرت بو داده را ایمن نامید ، زیرا حتی از کوچکترین جرقه بسیار قابل اشتعال بود.
ذرت بو داده فیلم
بیشتر مردم ذرت بو داده را با سینما رفتن ارتباط می دهند. و نه به طور تصادفی.در سال 1912 سینماهای آمریکا برای اولین بار فروش پاپ کورن را آغاز کردند ، محبوبیتی که بین تماشاگران بسیار محبوب بود به طوری که درآمد حاصل از پاپ کورن بیش از درآمد فروش بلیط نمایش های سینمایی بود.
اما همه سالن های سینما درآمد را در اولویت قرار ندادند. حداقل ، شبکه بریتانیایی Picturehouse Cinema امتیازاتی را به مشتریانی اعطا کرد که حواسشان به حوادث روی صفحه بود و حواسشان به حواس پرت بود. برای این ، هفته ای یک بار ، جلسه عصر در سکوت برگزار می شد. در این زمان فروش ذرت بو داده مجاز نبود. اینکه این شبکه چقدر پول از دست داده ذکر نشده است.
امروز همه چیز طور دیگری اتفاق می افتد: در سینما ذرت می فروشند که مخاطب از آن احساس تشنگی می کند. یک یا دو لیوان آبجو ، که می توانید همانجا خریداری کنید ، به خاموش شدن آن کمک می کند. در نتیجه ، سینما درآمد اضافی از فروش نوشیدنی دریافت می کند.
با ظهور تلویزیون ، بسیاری از سینماها در آستانه ورشکستگی قرار گرفتند و فروش پاپ کورن در آن زمان نیز به شدت کاهش یافت.
ذرت بو داده و سلامتی
در مورد اثرات ذرت بو داده بر سلامتی نظرات مختلفی وجود دارد. به عنوان مثال ، مدونا اطمینان می دهد که فقط ذرت بو داده به او کمک می کند تا پس از زایمان فرم پیدا کند. پاپ کورن در طول رژیم ها نیز مصرف می شود. اعتقاد بر این است که ذرت بو داده حاوی فیبر است که تأثیر مفیدی در هضم غذا دارد و به طور قابل توجهی خطر ابتلا به بیماری های معده ، رکتوم و قلب و عروق را کاهش می دهد. این در مورد نکات مثبت ذرت بو داده است. با این حال ، این یک جنبه منفی نیز دارد. به عنوان مثال ، طعم دیاستیل اضافه شده به کره ذرت بو داده می تواند باعث آلرژی و بیماری های ریوی شود.
پاپ کورن به دلیل احتمال خفگی برای کودکان زیر چهار سال توصیه نمی شود.
ذرت بو داده "پدر" مایکروویو است
در سال 1945 ، مخترع پرسی اسپنسر اثر تابش مایکروویو بر توانایی انفجاری ذرت را کشف کرد. از طریق یک سری آزمایشات روی غذاهای مختلف ، اسپنسر به طور علمی تایید کرد که مایکروویو می تواند غذا را گرم کند. و در سال 1946 حق اختراع ساخت اختراع خود را بدست آورد. با برخورد اجاق های مایکروویو به قفسه ها ، برخی از آمریکایی ها شروع به ساختن ذرت بو داده در خانه کردند. و هزینه چنین ذرت بسیار کمتر شده است.
ذرت بو داده با استفاده از تلفن همراه
در اینترنت می توانید ویدیویی را پیدا کنید که در آن چندین نفر نشان دهند که چگونه می توانید با استفاده از تلفن همراه پاپ کورن درست کنید. آنها چند هسته ذرت را در مرکز خود قرار دادند ، آنها را با تلفن محاصره کردند و شروع به تماس با یکدیگر کردند. پس از چند دقیقه آزمایش ، هسته ذرت شروع به منفجر شدن کرد. با این حال ، با اقدامات مشابه ، اما قبلاً در ویدیوی دیگری ، تکرار آزمایش امکان پذیر نبود. بنابراین ، تأثیر تلفن همراه در روند ساخت پاپ کورن در خانه هنوز ثابت نشده است.
