زیره سیاه قدیمی ترین گیاهی است که تاکنون بشر از آن استفاده کرده است. در شرق ، برای همه بیماری ها به عنوان یک دارو شناخته می شود. آیورودا پیشگام استفاده از دانه های زیره سیاه به عنوان ادویه بود. امروزه دانه های زیره سیاه یا نیگللا نیز به عنوان یک چاشنی نفیس برای انواع مختلف غذاها عمل می کنند.
انواع زیره سیاه در کجا رشد می کند
زیره سیاه در اصل ریشه آسیایی دارد. اکنون این گیاه به طور عمده در خاورمیانه ، هند ، ترکیه ، آمریکای شمالی ، برخی از کشورهای اروپایی و نیوزیلند کشت می شود. در کشورهای مسلمان هنوز درمان زیره سیاه انجام می شود. در آنجا معمولاً مصرف آن تقریباً برای هر بیماری است. در قلمرو روسیه ، بطور دسته جمعی کاشته نمی شود ، زیرا در اینجا اغلب مانند علفهای هرز در طبیعت رشد می کند ، گرچه از قضا آنها آن را نیجلا کاشت می کنند. این گیاه به دلیل نوع بذر آن nigella نامیده می شود: آنها واقعاً بسیار سیاه ، کوچک ، از نظر شکل شبیه قطرات اشک هستند.
همه انواع زیره سیاه به عنوان چاشنی استفاده نمی شود. بسیاری از گیاهان به عنوان گیاهان تزئینی مورد استفاده قرار می گیرند ، برخی از آنها دارای اثر بهبودی برجسته هستند. دمشق و کاشت نیجلا ادویه ای ارزشمند می بخشد.
طعم دانه های نیجلا نسبتاً غیر معمول است: آنها به طور همزمان ترش و کمی تند ، شیرین و با کمی تلخی ، بوی جوز هندی ، توت فرنگی ، پونه کوهی و فلفل سیاه هستند.
زیره سیاه به عنوان چاشنی
سرآشپزها از سراسر جهان از ویژگی ارزشمند زیره سیاه قدردانی کرده اند تا طعم لطیف منحصر به فردی را به طیف گسترده ای از غذاها ببخشند. اما این چاشنی به خصوص در هند بسیار مورد استفاده قرار می گیرد.
آنها با کمک نیجلا به ماهی و گوشت (اغلب از گوشت بره) غذاها ، سبزیجات و حبوبات ادویه می افزایند ، که زیره به خوبی با آنها مطابقت دارد. همچنین از زیره سیاه در تهیه ظروف مرغ ، پخت نان استفاده می شود.
این چاشنی خوب و سیاه می تواند به موس ، ژله و حتی بستنی طعم بدهد. آنها همچنین آن را در خمیری که محصولات قبل از سرخ شدن در آن فرو می ریزند قرار می دهند.
سرآشپزهای هندی یک راز دارند که بسیاری از زنان خانه دار اروپایی قبلاً آن را پذیرفته اند. دانه های Nigella باید کمی در روغن خردل سرخ شوند. این به طرز محسوسی طعم و بوی آنها را بهبود می بخشد.
مخلوط ادویه معروف هندی "punch phoron" بدون دانه های زیره سیاه کامل نیست. در هند جنوبی ، آن را عمدتا به غذاهای گیاهی اضافه می کنند ، در حالی که در بنگال غربی و بنگلادش ، آن را به غذاهای گوشتی اضافه می کنند.
در ترکیه و دیگر کشورهای خاورمیانه ، بسیاری از کالاهای پخته شده به اندازه کافی با دانه های زیره سیاه پاشیده می شوند ، دقیقاً مانند روسیه - با دانه های کوکنار. برخی از شیرینی های شرقی از ریشه زیره سیاه تهیه می شود و سبزیجات گیاه به سالاد اضافه می شود.
در روسیه مدتهاست که از دانه های نیجله برای شور کردن خیار ، گوجه فرنگی ، کدو سبز و هندوانه ، برای ترشی کلم استفاده می شود.
زیره سیاه با فلفل ، کرفس ، پونه کوهی ، گشنیز ، زنجبیل ، هل بسیار مطابقت دارد.
در ازبکستان ، یک دستور العمل غیر معمول با زیره سیاه وجود دارد: این غذا به سوپ شیر سرد ملی اضافه می شود. به طور کلی ، اگر شیر را با دانه های همیشه به جوش بیاورید ، نوشیدنی طعم غیرمعمولی دارد ، کاملاً دلپذیر است.
و متخصصان دوست دارند چای دم کرده دانه های نیجلا بنوشند. غلات معطر همچنین به قهوه ، مشروبات الکلی ، کمپوتها اضافه می شوند. فقط خیلی کم بگذارید ، زیرا زیره سیاه رایحه نسبتاً قوی دارد.
