اروپایی ها شروع به ریختن قند در چای کردند ، در شرق ، جایی که این نوشیدنی از آنجا می آمد ، نمک به آن تزریق شد. علاوه بر دانه های کلرید سدیم ، مردم شرقی روش های غیرمعمول دیگری نیز برای آشکار کردن تمام مزایا و طعم چای داشتند.
افسانه های چای
چای نمک نوشیدنی سنتی در بسیاری از کشورهای آسیایی است. طبق افسانه ها ، شن نون چینی ، که دومین امپراتور و کشاورز الهی بود ، اثرات همه گیاهان ناآشنا را بر روی خود آزمایش کرد. هنگامی که شن نونگ از کوه ها پایین می آمد و تشنه بود ، برگی پس از باران از بوته ای نزدیک به او خیس شد. The Divine Farmer تصمیم گرفت آن را نیز امتحان کند.
نسخه دیگری از افسانه چای وجود دارد. شن نونگ کارهای دهقانان و آب جوشیده را تماشا می کرد. برگهای بوش چای نزدیک آن از باد در آب جوش ریخت. امپراطور توجه خود را به رنگ غنی آب گرم جلب کرد و تصمیم گرفت آب گوشت حاصل را بنوشد. طعم نوشیدنی حاکم بزرگ و نترس را ناامید نکرد.
دستور العمل های مختلف برای تهیه چای شور
چای نمکی باستان به شرح زیر تهیه می شد: برگ ها به سختی در کیک های تخت نورد می شدند و کمی برشته می شدند. "پنکیک" های حاصل را در یک گلدان سرامیکی قرار داده و با آب جوش جوشانده ، نمک ، زنجبیل ، پیاز و ادویه جات اضافه کردند.
یک دستورالعمل دیگر نیز وجود دارد ، یک دستورالعمل مدرن تر: چای را با یک لیوان آب جوش ریخته و دم می کنند تا اندازه ای که یک سوم کاهش یابد ، تزریق صاف شده ، با شیر گرم رقیق شده و نمک می شود. سپس این مخلوط را برای مدت 15 دقیقه دیگر روی حرارت کم قرار دادند. چای داغ را در کاسه ها می ریختند ، گاهی اوقات گردو یا یک تکه کره برای مزه دار کردن در آنها قرار می دادند.
در تبت ، چای کمی دیرتر ظاهر شد و به روشی کاملاً متفاوت تهیه شد. اما دستور العمل تبتی نمک را نیز شامل می شد. چای تبتی بسیار مقوی بود و برای رفع سریع خستگی و جوان سازی عشایر در نظر گرفته شده بود. چای به شرح زیر تهیه می شود: 50-75 گرم چای فشرده فشرده با یک لیتر آب به طور محکم دم می شود ، 100-125 گرم کره یا نمک اضافه می شود. چای را تا زمانی که مایع غلیظ همگنی بدست آمد ، زدند.
بسیاری از مردم استپی که به پرورش گاو مشغول هستند ، هنوز چای را با نمک می نوشند: کالمیک ها ، قرقیزها ، مغول ها و ترکمن ها. دستور العمل آنها شبیه دستور تبتی است ، این غذا بر اساس "آجرهای" چای سبز (فشرده شده) است. علاوه بر نمک ، کره شتر ، گاو یا گوسفند ، شیر یا خامه به عنوان مواد اضافی عمل می کنند. گاهی اوقات ، به جای این مواد ، دانه های ریز یا آرد ، سرخ شده با کره ، به چای اضافه می شود. به عنوان یک قاعده ، آب کمی اضافه می شود ، گاهی اوقات اصلاً ریخته نمی شود و چای نمکی کاملاً در شیر تهیه می شود.
در چین از چای سبز با نمک دریا به عنوان پادزهر و دارو استفاده شده است. اعتقاد بر این بود که این نوشیدنی از سرطان محافظت می کند و اختلالات عصبی را درمان می کند. و برای عشایر تبت ، خواص غذایی چای کره نمک مهم بود. این نوشیدنی به حفظ قدرت و تعادل نمک آب در طول پیاده روی طولانی در کوهستان کمک می کند.
