لسیتین مخلوطی از مواد طبیعی بر پایه فسفولیپیدهای لازم برای عملکرد طبیعی بدن است. در کبد موجودات زنده تولید می شود یا از تعدادی غذای طبیعی ساخته می شود. لسیتین سویا ، که اکنون برای اهداف دارویی و تولید مواد غذایی استفاده می شود ، به ویژه گسترده است.
ترکیب و خواص لسیتین سویا
لسیتین سویا از روغن سویای تصفیه شده در دمای پایین ساخته می شود. این ماده حاوی روغن ها ، ویتامین های A ، E ، D ، K ، ویتامین های گروه B ، اسید لینولنیک مفید ، اینوزیتول و فسفولیپیدهای مختلف است که اساس غشای سلولی موجودات زنده هستند.
به دلیل این ترکیب شیمیایی ، لسیتین سویا در تغذیه سلول های مغزی شرکت می کند ، از جمله در روند انتقال تکانه های عصبی ، سطح کلسترول در خون و فعالیت سیستم عصبی بدن را کنترل می کند. این ماده همچنین با افزایش فعالیت آنتی اکسیدانی برخی ویتامین ها عملکرد مانع کبد را افزایش می دهد. لسیتین همچنین به بیماری های مختلف پوستی کمک می کند.
لسیتین سویا استفاده می کند
لسیتین سویا خاصیت امولسیونی دارد و اجازه می دهد تا با مخلوط روغن و آب امولسیون های پایدار بدست بیایند. به همین دلیل ، در صنایع غذایی به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرد: در تولید انواع محصولات ماکارونی ، شیرینی و شیرینی سازی ، از جمله شکلات. همچنین به مایونز و مارگارین اضافه می شود.
تولید لسیتین سویا در روسیه در مقیاس صنعتی فقط در سال 2010 تاسیس شد. به گفته تولید کنندگان ، این محصول از سویای طبیعی داخلی تولید می شود که فاقد GMO است.
از لسیتین سویا به عنوان یک مکمل غذایی به طور گسترده ای در پزشکی استفاده می شود. این دارو برای ضایعات سیستم عصبی ، بیماری های قلبی عروقی و زنان ، کاهش ایمنی یا بیماری های مزمن کبد و دستگاه گوارش تجویز می شود.
منع استفاده از لسیتین سویا عدم تحمل فردی آن است. با این حال ، باید قبل از افزودن آن به رژیم غذایی ، با پزشک خود مشورت کنید.
مصرف آن برای بهبودی سریع پس از سکته مغزی ، همراه با بیماری های مفصلی ، پانکراتیت مزمن یا دیابت ملیت ، مفید است ، زیرا لسیتین سویا عملکرد سلول های مسئول تولید انسولین را بهبود می بخشد. از بدن سم زدایی می کند و حافظه را بهبود می بخشد. این به خصوص برای بدن کودک مفید است و فقط می تواند به مقدار بیش از حد زیاد آسیب برساند.
لسیتین سویا نیز اغلب برای ورزشکاران یا افرادی که فعالیت بدنی آنها افزایش یافته تجویز می شود. این به دلیل این واقعیت است که در هنگام انجام فعالیت شدید جسمی ، لسیتین تولید شده توسط بدن به عضلات منتقل می شود و خاصیت ارتجاعی و تحمل آنها را افزایش می دهد. و محتوای آن در بافت های عصبی کاهش می یابد ، که می تواند منجر به شکستگی عصبی ، سندرم خستگی مزمن یا اختلال در گردش مغز شود.
