نام "کاین" توسط کریستف کلمبوس به چیلی زمینی داده شد. با دیدن و چشیدن ادویه ادویه ای که هندی ها به غذا اضافه می کنند ، تصمیم گرفت که این انواع فلفل سیاه است که در آن زمان در اروپا شناخته شده بود و او اشتباه کرد. فلفل سیاه و کاین "خویشاوند" نیستند ، علاوه بر این ، آنها به گونه های مختلف گیاه شناسی تعلق دارند.
از نظر علمی
فلفل سیاه یا طبق طبقه بندی علمی ، Píper nígrum گیاهی کوهنوردی است که میوه های آن به روش های مختلف فرآوری می شود ، به ادویه هایی تبدیل می شود که توسط متخصصین آشپزی به عنوان فلفل سیاه و سفید ، قرمز و سبز شناخته می شوند. فلفل کاین یک کهکشان کامل از انواع مختلف فلفل های گیاهی متعلق به خانواده گل شبدر است که اغلب فلفل های تند یا سبزیجات داغ نیز نامیده می شوند.
میوه های فلفل کاین می توانند کوچک تا متوسط ، گلوله ای یا کشیده ، سفید ، قرمز ، زرد و حتی سیاه یا بنفش باشند. آنها با محتوای بالای کپسایسین - ماده ای که به این گیاهان تندی و تندی می دهد ، متحد می شوند. یک ماده شیمیایی کاملاً متفاوت ، پیپرین ، مسئول همان خواص فلفل سیاه است.
خواص درمانی
بومی جنوب آسیا ، فلفل سیاه به طور گسترده ای در طب شرقی استفاده می شود. در زمان های مختلف ، برای یبوست و اسهال ، سوi هاضمه و گوش درد و درمان آفتاب سوختگی و آبسه مفید شناخته شده است. طب سنتی هند - آیورودا - فلفل سیاه را در درمان سرفه ، آبریزش بینی ، گلو توصیه می کند. فلفل کاین توسط هندی ها برای درمان آرتروز و درد عضلانی و همچنین برای برخی از مشکلات گردش خون استفاده می شد.
دانش مدرن ثابت کرده است که پیپرین که در فلفل سیاه وجود دارد ، متابولیسم انرژی را در بدن تسریع می کند و به عنوان یک ترکیب گرمازا عمل می کند. این ماده همچنین باعث ترشح سروتونین و اندورفین ، افزایش جذب ویتامین B ، بتاکاروتن ، سلنیوم می شود. فلفل سیاه خاصیت آنتی اکسیدانی دارد ، اما فلفل قرمز فاقد آن است. با این حال ، کپسایسین موجود در فلفل کاین نیز گرمازایی است ، رگ های خونی را گشاد می کند و با تقویت متابولیسم ، سرعت متابولیسم را افزایش می دهد. برخلاف فلفل سیاه ، کاین اشتها را سرکوب می کند.
برنامه های آشپزی
از فلفل قرمز و فلفل قرمز در آشپزی استفاده زیادی می شود. فلفل سیاه از زمان رومی ها در اروپا شناخته شده است و به عنوان ماده مورد علاقه گرانترین سرآشپزهای رم شناخته می شود. در آسیا ، تاریخچه فلفل سیاه از قرن 2 میلادی در چین آغاز می شود ، جایی که این کشور همچنین "پادشاه غذاها" برای خوراک خوارهای ثروتمند بود. در نتیجه ، این ادویه هنوز هم محبوب ترین چاشنی در این مناطق جهان است. این غذا تقریباً به همه انواع غذا ، از جمله حتی بعضی از دسرها ، اضافه می شود. فلفل سیاه در سوپ و سالاد ، املت و خورشت ، سس و ماریناد ، سوسیس و کالباس با آن طعم دار می شود.
فلفل کاین بیش از هفت هزار سال در مکزیک و آمریکای جنوبی "سلطنت" کرد. و اکنون در غذاهای مردم مکزیک و آمریکای جنوبی ، محبوبیت بیشتری نسبت به فلفل سیاه دارد. طبخ ده ها غذای ملی بدون استفاده از این نوع فلفل غیرممکن است. به فجیتوها و آنچیلاداها ، ریشه گوآکامول و چیلی ، شکلات داغ و سس معروف مول اضافه می شود. این ماده مانند فلفل سیاه تقریباً با هر غذایی مطابقت دارد ، اما ممکن است همه آن را دوست نداشته باشند ، زیرا فلفل سیاه ظروف را تند و معطر می کند ، و فلفل قرمز آن را گرم و تند می کند.
