حتی یک میز جشن سال نو در روسیه بدون نوشیدنی معروف فرانسوی کامل نیست. شامپاین در جشن های دیگر نیز نوشیده می شود: عروسی ، سالگرد و غیره اما همه از تاریخ ظهور این شراب گازدار و گازدار اطلاع ندارند.
اعتقاد بر این است که خالق شامپاین راهب بندیکتین Dom Pierre Perignon است ، که در قرن هفدهم سرایدار انبار شراب در ابی هاوتویل بود. در یکی از روزهای معمول بهار خدمت خود ، راهب به طور تصادفی متوجه شد که شراب محصول سال گذشته در حال تخمیر ، کف و شکستن بطری ها است. پریگون با کنجکاوی خود متمایز بود و ظاهراً دوست داشت که آزمایش کند ، زیرا متعاقباً ظرافتهای اساسی تولید این نوشیدنی الهی را توسعه داد. اینها عبارتند از: ترتیب دسته گل ، مونتاژ (ترکیب چندین شراب) و بطری های چوب پنبه. انگلیسی ها همچنین ادعا می کنند که نقش افتخاری مخترعین شامپاین را دارند. آنها ادعا می کنند که این شراب را در قرن شانزدهم استفاده کرده اند ، سپس آنها را از استان شامپاین - سبز ، در بطری های مسطح ، با افزودن شکر و ملاس برای تخمیر نوشیدنی به آنها تحویل داده اند. و سپس شراب سازان انگلیسی تصمیم گرفتند روند شامپاین را کنترل کنند و فرمول شراب را بهبود بخشند ، و تغییراتی در آن ایجاد کنند. علاوه بر این ، ساکنان Foggy Albion برای بهترین ذخیره سازی شراب ، بطری های شیشه ای محکمی را که در کوره ذغال سوخته سوار شده اند. به هر حال ، بریتانیا بزرگترین مصرف کننده شامپاین است که از فرانسه به آن صادر می شود. روش شامپاین که توسط انگلیسی ها اختراع شد ، توسط فرانسوی ها در سال 1876 بهبود یافت و یک روش خشک مدرن - brut - ایجاد کرد. مدت ها شراب به انگلیس صادر می شد. از سال 1891 ، پیمان مادرید در زمینه ثبت بین المللی علائم تجاری منعقد شد که طبق آن تنها استان شامپاین حق استفاده از نام "شامپاین" را دارد. این سند بار دیگر در ورسای در سال 1919 ثبت شد. با این حال ، سنای آمریکا با امضای پیمان صلح جداگانه با آلمان ، این سند را تصویب نکرد. پس از لغو ممنوعیت در ایالات متحده ، شراب سازان آمریکایی شروع به فروش شامپاین خود کردند و در نتیجه فرانسه را بسیار آزار داد.
