یک گروه نوشیدنی نسبتاً گسترده وجود دارد که به طور سنتی چای نامیده می شود. با وجود این نام ، آنها هیچ ارتباطی با تزریق برگ بوش چای ندارند ، زیرا آنها از گیاهان دیگر تهیه می شوند. این نوشیدنی ها شامل یک رویبوس کمی شیرین است که از برگ درختچه ای به همین نام تهیه می شود.
رویبوس یا رویبوس درختچه ای از خانواده حبوبات است که شاخه های نازک آن با برگهای نرم و سوزنی پوشانده شده است. وطن این گیاه جنوب آفریقا است. مردم ساکن این منطقه مدتهاست که یک نوشیدنی مقوی معطر از برگهای گیاه rooibos تهیه می کنند. مهاجران اروپایی از آفریقایی ها در مورد این گیاه اطلاعاتی کسب کردند. پس از اینکه تقاضا برای چای عجیب و غریب آفریقایی به میزان قابل توجهی از میزان عرضه بیشتر شد ، تلاش شد تا رویوبوها در قاره دیگر رشد کنند. اما این کار انجام نشد. در نیمه اول قرن 20 ، رویبوها در مقیاس صنعتی رشد کردند. بذر این گیاه از فوریه تا مارس در خاک کاشته می شود. در تابستان ، نهال های رشد یافته به یک مکان ثابت منتقل می شوند و یک سال و نیم بعد ، اولین محصول از بوته های جوان برداشته می شود. برگ های رویبوس را با شاخه های نازک جمع می کنند و پس از آن دسته های شاخه ها را به قطعات کوچک برش می دهند. اعتقاد بر این است که چای مرغوب این درختچه باید حاوی ذرات برگ و شاخه هایی به طول 3-4 میلی متر و ضخامت بیش از یک میلی متر نباشد. برای بدست آوردن رویوبوس سبز ، شاخه های خرد شده بخار داده می شوند و تخمیر را متوقف می کنند. نوشیدنی تهیه شده از چنین مواد اولیه طعم علفی خواهد داشت. مواد اولیه ، که می توان از آنها تزریق شیرینی شیرین با عطر و طعم آجیل را بدست آورد ، مچاله شده ، تخمیر را تسریع کرده و خشک می کند. Rooibos با آب گرم کمی سردتر از آب جوش دم می شود. برای تهیه یک فنجان نوشیدنی ، یک قاشق چایخوری از مخلوط خشک را مصرف کنید. مایع را به مدت 4-5 دقیقه دم کنید. انواع تخمیر شده این چای را می توانید 2-3 بار دم کنید. رویبوس هم به صورت خالص و هم با افزودن شیر ، عسل ، شکر ، پرتقال یا لیمو نوشیده می شود. شیرینی این نوشیدنی به دلیل وجود گلوکز در آن است. رویبوس حاوی تانن بسیار کمی است که طعم گس چای سنتی را می دهد و فاقد کافئین است. دم کرده برگ های یک گیاه آفریقایی سرشار از آهن ، کلسیم ، پتاسیم و منیزیم است.
