امروز کارائوکه در سراسر جهان شناخته شده است. رستوران ها و کافه ها با او از محبوب ترین مراکز برای کسانی هستند که مایلند اوقات فراغت خود را با یک شرکت خوب بگذرانند.
اعتقاد بر این است که این سرگرمی از ژاپن آغاز شده است. این کاملا درست نیست. در ایالات متحده در دهه پنجاه قرن گذشته ، کنسرت های برگزار شده توسط گروه کر میچ میلر بسیار محبوب بود. در طول اجراهای خود ، خوانندگان آواز مورد علاقه خود را می خواندند ، و کسانی که در سالن نشسته بودند آواز می خواندند. این سیستم مانند کارائوکه است.
با این حال ، به عنوان یک پدیده ، واقعاً از سرزمین طلوع خورشید نشات گرفته است. ترجمه شده از ژاپنی "کارائوکه" به معنی "ارکستر خالی" است. در واقع ، این موسیقی بدون کلمات یا "آهنگ پشتیبان" است.
یکی از محبوب ترین و باورپذیرترین داستان های مبدا its آن داستان موسیقی دان ژاپنی Daisuke Inoue است. بیش از سی سال پیش ، او در یک بار در توکیو کار می کرد. مخاطبان اجرای خواننده را بسیار دوست داشتند و از او خواسته شد تا برای یادگیری آهنگهای مورد علاقه خود رکوردی را ترک کند. پس از آن ، Daisuke Inoue با سیستمی روبرو شد که می توانست موسیقی را بدون کلمات پخش کند. او برای استراحت تماشاگرانی که در وقفه های بین اجراهای گروهش به کنسرت می آمدند از آهنگهای پشتی استفاده می کرد. متأسفانه ، آن زمان این ایده به رسمیت شناخته نشد. این اینوئه بود که خالق کارائوکه شد ، اما او خلاقیت خود را ثبت نکرد. به خاطر تدبیر ، درامر فقط جایزه ای دریافت کرد که "برای احمقانه ترین و بی فایده ترین اختراع" خوانده شد. از نظر کارشناسان ، اگر اینوئه حق خود را ثبت کند ، می تواند ثروتمندترین مرد ژاپن شود. Daisuke Inoue به دستگاهی رسید که ضبط کننده صوتی اصلاح شده است. مکانیسم پس از آنکه شخصی صد ین سکه در آن انداخت ، فعال شد. هزینه این لذت نسبتاً زیاد بود ، اما این سرگرمی به سرعت در حال محبوبیت بود.
چندین تاجر ژاپنی تولید سیستم های کارائوکه را آغاز کردند. با گذشت زمان ، آنها اصلاح شدند و صفحه ای اضافه شد که شعرها روی آن پخش می شد. یک سکانس ویدیویی دیگر نیز همراه با آهنگ کارائوکه وجود داشت. نصب چنین تجهیزاتی در کافه ها ، کلوپ ها و رستوران ها آغاز شد. در بین کودکان بسیار محبوب شد. مدل هایی وجود داشت که می توان از آنها در خانه استفاده کرد. آنها شروع به دستیابی به گزینه های مختلف کردند ، این مجموعه گسترش یافت.
این اختراع توسط تاجر روبرتو دل روزاریو در سال 1975 ثبت اختراع شد. او در حال حاضر با هر سیستم کارائوکه که به بازار جهانی می رود سود کسب می کند.
امروزه می توان هم نسخه کوچکی را برای مصارف خانگی خریداری کرد و هم دستگاه بزرگی را که شامل سیستم های صوتی پیچیده و پروژکتورهای لیزر است.
توسعه کارائوکه با اختراع میکروفن Leadsinger انگیزه جدیدی دریافت کرد. این از لحاظ تفاوت با دیگران متفاوت است که می تواند با یک فرکانس رادیویی خاص تنظیم شود. این امر امکان استفاده از سرگرمی حتی در طبیعت را فراهم می آورد. موسیقی در رسانه های خاصی ضبط می شد که درون میکروفون قرار می گرفتند. علاوه بر این ، این محصول رادیو را نیز گرفت.
در روسیه ، سیستم کارائوکه به لطف تاجر Yan Borisovich Rovner (صاحب مرکز نمایشگاه Autogarant) ظاهر شد. وی در سفر به اطراف آمریکا به میکروفون علاقه مند شد و برای تهیه دستگاههای روسیه با تولید کننده توافق کرد. شوگمن سرگئی مینائف نیز سهم قابل توجهی در محبوبیت کارائوکه داشت ، که در مورد آن در برنامه "دو پیانوی بزرگ" صحبت کرد.
کارائوکه یک تجارت بسیار سودآور است. بنابراین اگر می خواهید درآمد مناسبی کسب کنید ، تلاش خود را در این منطقه خاص انجام دهید.
