کلمه "موزارلا" اولین بار در کتاب دستورالعمل 1570 آمده است. با این حال ، پنیر حاصل از شیر گاومیش خیلی زودتر ، صدها ، اگر نه هزاران سال قبل از آن ظاهر شد.
دستورالعمل ها
مرحله 1
دانشمندان بر این باورند که این پنیر توسط عشایری اختراع شده است که شیر را در معده مخصوص حیوانات ذخیره می کردند. با گذشت زمان ، عشایر دریافتند که در حین نگهداری ، شیر خواص خود را تغییر می دهد و به نوعی پنیر تبدیل می شود.
گام 2
از موزارلا معمولاً پنیرهای جوان و نرم یاد می شود. این یک محصول لبنی بسیار سالم محسوب می شود. موزارلا به راحتی ذوب می شود ، به همین دلیل از آن در تهیه پیتزا به مقدار زیاد استفاده می شود. غالباً به صورت تازه ، دودی یا دودی زیاد به فروش می رسد. موتزارلا را می توان به صورت کامل خریداری کرد ، اما اغلب آن را قبلاً رنده شده یا قطعه قطعه شده می فروشند. این پنیرها و پنیرهای مشابه در کیسه های مخصوص آب نمک فروخته می شوند ، زیرا این محصول باید در آن ذخیره شود.
مرحله 3
اعتقاد بر این است که موزارلا مناسب فقط از شیر بوفالو تهیه می شود ، اما بیشتر و بیشتر پنیرهای مشابه شیر معمولی گاو در بازار موجود است.
مرحله 4
شیر تولید موزارلا حداکثر دوازده ساعت پس از دوشش به لبنیات پنیری منتقل می شود ، جایی که در ظرف مخصوصی قرار دارد تا زمانی که سیر شود ، سپس یک مایه پنیر مخصوص به آن اضافه می شود و تا دمای 85-90 درجه گرم می شود. توده پنیر باید با استفاده از چوب های مخصوص چوبی با دست ورز داده شود ، پس از بدست آوردن جرم پلاستیکی همگن ، تکه هایی در اندازه های مختلف از آن جدا شده و پنیر قالب گیری می شود.
مرحله 5
موزارلا تازه باید چندین روز قبل خورده شود. بدون تخریب سلیقه در آب نمک ذخیره می شود. برای تهیه آن به نمک ، شیر یا آب نیاز دارید. یک قاشق بزرگ نمک به نیم لیتر آب یا شیر اضافه می شود ، پنیر را در آنجا قرار می دهند ، با یک درب یا پارچه ضخیم پوشانده و در یخچال نگهداری می کنند. موزارلا نمکی حدود یک هفته ، بدون نمک - دو تا سه روز ذخیره می شود.
مرحله 6
موزارلا بافتی بسیار ظریف و طعم چندان برجسته ای ندارد ، این به این دلیل است که طعم شیر گاومیش بسیار کمتر از شیر گاو است ، اما بسیار چرب تر است و حاوی چندین برابر پروتئین و کلسیم است. این باعث می شود موزارلا نه تنها مغذی ، بلکه محصول بسیار سالمی نیز باشد.
مرحله 7
موزارلا یک روزه خوشمزه ترین قلمداد می شود اما می توان آن را منحصراً در ایتالیا ، در مناطقی که تولید می شود ، چشید.
