شلغم - یک سبزی ریشه ای خوشمزه و سالم - در کیوان روس بسیار گسترده بود. با این حال ، در قرن نوزدهم ، توسط سیب زمینی های محبوبیت بیشتری از میز خارج شد و شلغم به طور ناعادلانه از فهرست روزمره روس ها حذف شد.
در مناطق شمالی کیوان روس ، شلغم بسیار گسترده بود. تا قرن هجدهم میلادی که سیب زمینی شروع به جایگزینی موفقیت آمیز کرد ، این غذای اصلی و اصلی سبزیجات روسی بود. در روسیه باستان ، شلغم غذای روزانه نه تنها مردم عادی ، بلکه پسرهای بزرگ نیز بود. آنها آن را مانند کلم تخمیر ، جوشانده ، حتی مربا با عسل درست کردند ، آن را با کره و کواس خوردند ، در صورت عدم موفقیت محصول ، دانه به نان اضافه می شد ، اما اغلب شلغم را بخار پز می کردند. از این رو این جمله وجود دارد: "راحت تر از شلغم بخارپز!"
متأسفانه ، طی دو قرن گذشته ، تقریباً تمام دستور العمل های محلی برای تهیه شلغم از بین رفته است. با این حال ، از کتاب "باغبان" نوشته واسیلی لوشین ، که در سال 1817 منتشر شد ، می توان فهمید که از آب شلغم رنده شده و "با شکر جوشانده" برای معالجه بیماری اسکوربوت استفاده شده است. آنها همچنین آب شلغم خورشتی را برای سرماخوردگی نوشیدند. علاوه بر این ، شلغم می تواند برای برخی بیماری های گوارشی مفید باشد ، زیرا باعث افزایش ترشح آب معده و افزایش اشتها می شود. با این حال ، همین خاصیت شلغم می تواند مضر باشد ، بنابراین گیاهان ریشه ای نباید توسط افرادی که از زخم معده یا اثنی عشر ، التهاب روده و بیماری تیروئید رنج می برند ، بخورند.
التهاب حنجره حاد با آب شلغم نیز درمان شد. یک لیوان آب تازه ، که یک سوم آن را با آب رقیق می کنند ، نیز دارای اثر کلریتیک است. از شلغم جوشانده شده برای آسم ، برای کاهش تپش قلب و بهبود خواب استفاده می شد. برای نقرس از این سبزیجات ریشه کمپرس تهیه شده تا درد را کاهش دهد. جوشانده گرم شلغم که دارای خواص ضد التهابی و ضد عفونی کننده است ، دهان را با دندان درد شستشو می دهد. افزایش ترشح معده با پوره تازه شلغم با روغن نباتی تسهیل می شود.
شلغم علاوه بر خواص دارویی ، از ارزش غذایی بالایی نیز برخوردار است. این سبزی ریشه حاوی ویتامین های گروه B و A و همچنین بسیاری از مواد معدنی لازم برای بدن است. می توانید بسیاری از غذاهای خوشمزه و سالم را از شلغم بپزید. می توان آن را جوشانده ، خورشتی ، سرخ شده و پر کرد و به صورت خام یا آب پز در سالاد استفاده کرد.
