هنگام تهیه محصولات یا نگهداری طولانی مدت آنها ، استفاده از ماده نگهدارنده الزامی است: یک ماده شیمیایی یا آلی که می تواند از تشکیل و فعالیت حیاتی باکتری هایی که منجر به فساد محصول می شوند ، جلوگیری کند. یکی از رایج ترین مواد نگهدارنده نمک سفره معمولی است.
نگهدارنده ماده ای است که از پوسیدگی و خراب شدن غذا جلوگیری می کند. چرا یک ناهار تازه تهیه شده روز بعد اگر بیرون و خانه گرم باشد غیر قابل استفاده خواهد بود؟ پاسخ ساده است: زیرا باکتریها در سطح غذا شروع به تکثیر می کنند. این میکروارگانیسم ها در هر کجا و همه جا یک فرد و زندگی او را احاطه کرده اند.
برخی از باکتری ها برای بدن انسان مفید هستند ، در حالی که برخی دیگر مانند آسیب های ترش می توانند صدمات جبران ناپذیری به بدن وارد کنند.
دانشمندان روشهای زیادی را برای جلوگیری از رشد و تکثیر باکتریها در موارد مناسب نمی دانند. این روش ها در مواد خاص - مواد نگهدارنده تجسم می یابد. برای دیدن آنها مجبور نیستید خیلی دور شوید زیرا نمک یک ماده نگهدارنده است که به عنوان متداول ترین درمان در مبارزه با باکتری های مضر شناخته می شود.
نمک کاری
نمک نه تنها میکروب های مضر را برای افراد ، بلکه میکروب های مفید را نیز از بین می برد. این عمل بی رویه انجام می شود ، بنابراین خوب است خواص نمک خوراکی را مطالعه کنید تا به خود آسیب نرسانید.
مولکول های این ماده یک ویژگی مشخصه دارند: آنها مولکول های آب را جذب می کنند (به همین دلیل است که اگر چیزی نمک خورده اید خیلی تشنگی دارید). و آب منبع حیات است. و ساده ترین میکروارگانیسم ها بدون رطوبت حیات بخش نمی توانند زنده بمانند. اگر نمک نگهدارنده به سطح محل زندگی باکتری ها برسد ، سلول های آنها شروع به آزاد سازی شدید آب می کنند. و بدون آن ، همانطور که قبلاً ذکر شد ، همه موجودات زنده از جمله میکروب ها می میرند.
استفاده از خواص نمک
نام "غذای کنسرو شده" خود را نشان می دهد. چرا خورش ، آب پاش یا کنسرو زیتون می تواند اینقدر طولانی در قفسه های فروشگاه دراز بکشد؟ زیرا بسته بندی مهر و موم شده از ورود باکتری های مخرب جلوگیری می کند. و آنهایی که مقدار کمی در ساخت داشتند مدتهاست به دلیل نمک از بین رفته اند.
در میان زنان خانه دار عقیده ای وجود دارد که خرد کردن نمک بر خاصیت نگهدارنده آن تأثیر می گذارد. بنابراین ، برای نگهداری ، معمولاً از نمک درشت (درشت) استفاده می شود.
محصولات محروم از دسترسی هوا و داشتن پوسته نمک یا نمک در ترکیبات خود می توانند برای مدت طولانی تازه بمانند. حتی یک واقعیت شناخته شده در مورد ذخایر خورشت اخیراً پیدا شده برای سربازان سال 1942 وجود دارد. آنها در تمام این مدت در یک پناهگاه مخفی نگهداری می شدند. از آنجا که در طول جنگ ، برخی از واحدهای نظامی مجبور به عقب نشینی شدند ، هیچ یک از ساکنان محلی از ذخایر اطلاع نداشتند. محصولات کاملاً حفظ شده و امروزه قابل خوردن هستند.
