از آنجا که قارچ محصولی بسیار ارزشمند و مغذی حاوی آهن ، فسفر ، منگنز ، پروتئین و روی است ، توصیه می شود آنها را به گونه ای برداشت کنید که تمام خواص مفید قارچ را حفظ کرده و بر رایحه مطبوع آن تأکید کند.
بنابراین بهتر است ترشی یا نمک نباشد بلکه قارچ ها خشک شوند. لازم به یادآوری است که فقط از قارچ های لوله ای می توان برای خشک شدن استفاده کرد (قارچ های لاملار ، پس از خشک شدن ، اغلب طعم تلخی دارند و طعم اصلی خود را از دست می دهند). معمولاً قارچ های پورسینی را برای خشک کردن و همچنین گل های نارنجی ، بولتوس و بولتوس را می گیرند. از میان قارچ های لاملار ، مناسب ترین ها برای خشک کردن ، شامپاین ، آگارهای عسل و گلهای قارچ است. اگر قصد خشک کردن قارچ ها را دارید ، آنها را در یک روز خشک و آفتابی انتخاب کنید - قارچ های برداشت شده در باران حاوی رطوبت زیادی هستند. شستن قارچ ها قبل از خشک شدن نیز توصیه نمی شود - آنها می توانند سیاه شوند ، بیشتر عطر خود را از دست بدهند و اغلب بی شکل می شوند. بهتر است فقط به آرامی پوست قارچ ها را جدا کنید ، شن و ماسه ، خاک ، سوزن ها و بقایای آنها را از بین ببرید ، و اگر به خلوص آنها شک دارید ، بهتر است آنها را بلافاصله قبل از خوردن بعد از خشک شدن بشویید. بزرگترین قارچ ها را به دو نیم یا چهارم برش دهید و قارچ های کوچک را کاملاً خشک کنید. همچنین می توانید قارچ ها را قبل از خشک شدن خرد کنید تا به خشک شدن سریعتر آن کمک کرده و ذخیره آن راحت تر شود. می توانید قارچ ها را در زیر نور آفتاب و در محل تهویه مناسب آویزان کنید. اگر این روش خشک شدن برای شما بسیار دردسرساز است ، قارچ ها را روی یک ورق پخت به صورت یک لایه مرتب کرده و در کوره خشک کنید ، که باید در تمام مدت خشک شدن آن را نیمه نگه داشته شود. دمای فر باید حداقل باشد. خشک کن مخصوص قارچ نیز وجود دارد ، می توانید از آنها استفاده کنید. بعد از خشک شدن قارچ ها ، باید آنها را درون کیسه های کاغذی یا کیسه های ملافه ای قرار دهید ، شیشه های فلزی یا شیشه ای با درپوش های محکم نیز مناسب هستند. شما باید قارچ های خشک را در یک مکان خشک و با تهویه مناسب نگهداری کنید ، زیرا آنها خیلی سریع رطوبت و بوهای خارجی را جذب می کنند.
