مارمالاد - دقیقاً از فرانسه ترجمه شده به معنای "ظرف آماده شده با رنگ سیب" است.
در بسیاری از فروشگاه ها ، مارمالاد در کیسه ها ، جایی از نظر وزنی ، شیرینی به فروش می رسد ، اما در کشورهای مختلف مارمالاد به روش های مختلف خورده می شود.
تاریخچه مارمالاد
تاریخچه مارمالاد در شرق به هزاره ها برمی گردد. اعتقاد بر این است که مارمالاد از دلمه بوقلمون بوجود آمده است که از عسل ، میوه ، نشاسته و گلاب دم می شد. در اروپا ، مارمالاد در قرن XIV ظاهر شد. مارمالاد اروپایی کمتر شیرین اما میوه ای است. اروپای غربی تا قرن شانزدهم قند نمی شناخت. سپس جریان بزرگی از شکر ارزان آمریکایی به اروپا ریخته و تولید شیرینی های شیرین آغاز شد. اما تمام مارمالاد شبیه مربا بود.
در فرانسه ، آنها نوع جدیدی از تهیه مارمالاد سفت و آبنبات را پیدا کردند. شیرینی فروشان فرانسوی متوجه شدند که همه میوه ها هنگام جوشیدن قادر به دادن توده ای نیستند که به حالت جامد سخت می شود ، فقط برخی از آنها ، به عنوان مثال ، انواع میوه ، سیب ، زردآلو.
در آمریکا رایج ترین نوع مارمالاد لوبیای ژله ای است - آب نبات های لوبیای ژله ای روشن. و در زمان رئیس جمهور رونالد ریگان ، که این مارمالاد را دوست داشت ، لوبیای ژله باعث افتخار ملی ایالات متحده شد.
در غرب ، مارمالاد مربای پرتقال با قطعات بزرگ پوست است.
در قرن نوزدهم ، مردم شروع به ساختن پکتین مصنوعی کردند و تولید مارمالاد به میزان قابل توجهی افزایش یافت ، اما مارمالاد واقعی را فقط می توان از زردآلو ، بنه و سیب تهیه کرد ، پایه ای که توت ، گیلاس ، آلو و سایر میوه ها و توت ها بودند اغلب اضافه می شود
آشپزهای شیرینی فرانسوی مواد تقویت کننده طبیعی آدامس را به مارمالاد اضافه کردند - جوشانده غضروف و گوشت گوساله های جوان ، چسب ماهی و صمغ گیاهی.
در قرن XX. رنگها و طعم های مصنوعی ، ژلاتین استخوان و نشاسته ، که ارزان تر از ژل های طبیعی هستند ، به ترکیب مارمالاد اضافه می شوند.
در آلمان در سال 1922 ، هانس ریگل ، صاحب یک کارخانه شیرینی سازی ، خرس های صمغی را اختراع کرد که به عنوان خوراکی مورد علاقه کودکان شناخته شد. در دهه 60 ، انواع مختلفی از شکلات ها ظاهر شدند که از نظر رنگ ، طعم و شکل متفاوت بودند. دیزنی حتی مجموعه انیمیشن Adventure of the Gummy Bears را کارگردانی کرد.
افسانه های مارمالاد
آندری گلاسیموف در کتاب "راشل" منشا مارمالاد را به شرح زیر توصیف می کند:
ملکه ماری استوارت اسکاتلندی یک بار به آشپز خود گفت پرتقال شکر. معلوم نیست چرا. در قرون وسطی چنین ظرافتی قابل درک نبود. وقتی پرتقال ها آماده شدند ، خدمتکار فرانسوی ماریا به آشپز آمد و گفت که ماریا اشتهای خود را از دست داده است. و در مقابل آشپز ناراحت ، خدمتکار کل ظرف را خودش خورد و گفت: "ماری مالاد" ، که به معنای "مری بیمار است". از آن زمان به این غذا "Mariemalade" گفته می شود.
در اسکاتلند ، افسانه دیگری در مورد ظاهر مارمالاد وجود دارد. در ابتدای قرن هجدهم میلادی ، هنگامی که شوهرش پرتقال زیادی خریداری کرد ، توسط جانیت کیلر اختراع شد. پرتقال ها تلخ بودند اما جنیت از آنها مربای پرتقال درست کرد که بعداً در سراسر جهان شناخته شد. و کلمه "jam" از نام دختر "Jenit" گرفته شده است.
