گاستروپودها یا گاستروپودها اصطلاحی علمی برای گروهی از نرم تنان از بیش از 1000 گونه است. ویژگی های اصلی ظاهر آنها از اوایل کودکی برای همه آشنا است: خانه ای در پشت ، چشمهای شاخ و یک پا. آغاز آشنایی هموطنان با حلزون به قرن ها قبل برمی گردد ، اما تنها ورود غذاهای فرانسوی به سرزمین های روسی تفاوت های ظریف در ویژگی های این موجودات جالب را به وجود آورد.
زندگی در آبهای شیرین و دریا ، خزیدن در میان درختان ، گلها ، علفها و خشکی ، حلزونها تنوع غذایی زیادی دارند. در میان آنها آدمخوارانی وجود دارند که نوع خود را می خورند ، عاشقانی نیز هستند که می توانند از حشرات متوسط استفاده کنند. باغبانان با تمام وجود در برابر حمله حلزون ها که باعث کاهش بازده تخت ها می شود ، می جنگند. اما برخی از گاستروپودها ، که با طعم خاص خود متمایز هستند ، به طعمه طمع آمیز گاسترونوم ها تبدیل شده اند.
تاریخچه حلزون خوراکی
رسم خوردن حلزون ها ، همانطور که معمولاً در فرانسه تصور می شود ، در امپراتوری روم متولد نشده است. حلزون (حلزون گوش) در باغ های مخصوص پرورش داده می شد ، با آرد تغذیه می شد و با شراب "لحیم می شد". منابع تاریخی می گویند که حلزونها قسمت اصلی رژیم لژیونرهای گوی جولیوس سزار در طول لشکر کشی به گال بودند. آشپزی فرانسوی با ورود آشپزهای ایتالیایی به دربار سلطنتی نیز رونق بیشتری پیدا کرد - آنها توسط کاترین دو مدی فلورانس آورده شدند.
انواع مختلفی از حلزون های خوراکی وجود دارد. معروف ترین آنها Helix و Achatina است. دومی ها در قاره آفریقا و در برخی از کشورهای جنوب آسیا جمع آوری می شوند. آچاتینا خیلی سریع رشد می کند و اندازه خانه آنها می تواند به 25 سانتی متر برسد. این ساکنان کمربند گرم در خواب زمستانی فرو نمی روند. برخلاف "آفریقایی ها" ، مارپیچ به دلیل ویژگی های آب و هوا ، زمان ارزشمند خود را از دست می دهد ، به مدت 4 ماه - از دسامبر تا مارس به خواب می رود.
حلزون مارپیچ دو نوع است. معروف ترین حلزون های انگور یا بورگوندی (هلیکس پوماتیک) است. در کشورهای بالکان (بلغارستان ، ترکیه ، یونان) هلیکس لوکوروم پرورش می یابد - گونه های محبوب کمتر نیست. ابعاد پوسته های مارپیچ نسبت به آچاتینا بسیار نرم تر است - 3-4 ، 5 سانتی متر.
ویژگی های طعم حلزون های خوراکی
یک عطر و طعم متمایز از حلزون های اروپایی ، به ویژه اشاره شده ، بوی زمین است که در بورگوندی شدیدتر است و در گاستروپودهای بالکان شدت کمتری دارد. در طبیعت ، اولی در ماه مه-ژوئن برداشت می شود ، دومی در اوایل بهار است. گوشت حلزون های بورگوندی رنگ قهوه ای روشن دارد ، حلزون های بالکان بسیار تیره تر هستند ، تفاوت های یکسان مشخصه هر دو نوع پوسته است. در مزارع تخصصی ، حلزون ها پس از پرواربندی ، در پاییز جمع آوری می شوند. خاویار حلزون نیز روی میز است.
طعم و مزه زنان آفریقایی آچاتینا ، طبق برخی شهادت ها ، شبیه قارچ روسولا است. سوپ ساخته شده از آنها ، طبق اعتقادات قدیمی ، بیماری سل را درمان می کند ، اما این اطلاعات توسط هیچ چیز تأیید نشده است. پوسته های آکاتینا ، برخلاف مارپیچ ، بسیار شکننده هستند.
قبل از قرار دادن روی میز ، حلزون ها را به منظور دفع سموم و سموم در رژیم غذایی گرسنگی نگه می دارند. مشهورترین غذای حلزون فرانسوی گل فرنگی است. گوشت بدون چربی حلزون های بورگوندی (محبوب ترین و محبوب ترین در فرانسه) دارای محتوای پروتئین بالا و مجموعه منحصر به فرد اسیدهای آمینه است. با این حال ، سایر گاستروپودهای خوراکی نیز همین کیفیت را دارند.
