کنیاک نجیب ترین نوشیدنی الکلی قوی است. کنیاک با تقطیر مضاعف شراب های سفید تهیه می شود ، سپس تقطیر در بشکه های بلوط پیر می شود. تولید کنیاک با هنر برابر است.
کنیاک در فرانسه در منطقه پواتو-شارنت ، شهر کنیاک تولید می شود. آنها انگور اصلی براندی - uni blanc - را پرورش می دهند که به آرامی بالغ می شود ، دارای اسیدیته بالا ، عملکرد بالا و مقاومت در برابر بیماری ها است. انواع دیگر نیز در تولید استفاده می شود - کلومبار ، مونتیل و فویل بلانچ ، آنها الکل های معطر و غنی از طعم می دهند ، اما رشد آنها دشوار است.
تولید کنیاک نه تنها از نظر قانونی در فرانسه تنظیم می شود ، بلکه در سطح بین المللی نیز ثبت اختراع می شود. سایر ارواح که در شارنت تولید نمی شوند حق ندارند کنیاک نامیده شوند.
روند ساخت کنیاک شامل چندین مرحله است که قبلاً سنتی شده است: چیدن انگور ، فشردن آب ، تقطیر شراب ، پیر شدن در بشکه ها و مخلوط کردن کنیاک برای گسترش دسته گل.
مراحل اصلی تولید کنیاک
1. جمع آوری و فشار دادن توت ها.
انگورها در فواصل حدود 3 متر کاشته می شوند تا انگور حداکثر آفتاب بگیرد. توت ها در اوایل ماه اکتبر برداشت می شوند و با فشار افقی فشار داده می شوند تا به دانه ها آسیب نرساند و طعم آب آنها را خراب نکند. آب فشرده بدون شکر اضافه تخمیر می شود.
2. تقطیر آب میوه.
بعد از 3 هفته ، شراب سفید خشک آماده است ، در این مرحله نوشیدنی حاوی حدود 8٪ الکل است. شراب طبق روش ثبت اختراع Charentes به تقطیر مضاعف ارسال می شود. در نتیجه ، الکل کنیاک ظاهر می شود ، که برای پیری ارسال می شود.
3. پیری در بشکه های بلوط.
الکل حاصل به مدت دو تا پنجاه سال در بشکه های بلوط با دمای 15 درجه نگهداری می شود. الکل مقداری از قدرت خود را از دست می دهد و چوب بلوط به نوشیدنی رنگ و دسته گل دلپذیری می بخشد. به موادی که از بلوط جذب می شوند عصاره خشک گفته می شود. برای تهیه کنیاک ، بشکه ها را از بلوط از جنگل های فرانسه لیموزین و ترونز تهیه می کنند. بشکه های این چوب بادوام و در عین حال متخلخل هستند و حاوی مقدار کافی تانن هستند - تانن هایی که دسته گل کنیاک را تشکیل می دهند.
پس از بلوغ کنیاک ، روند پیری متوقف می شود ، و نوشیدنی در یک ظرف شیشه ای ریخته می شود ، که از تماس با هوا و توسعه بیشتر روند پیری جلوگیری می کند.
4. مخلوط کردن نوشیدنی ها.
آخرین مرحله ساخت کنیاک شامل مخلوط کردن نوشیدنی های با طعم های مختلف برای تشکیل دسته گل های جدید است. استادان این هنر را در تمام زندگی خود می آموزند ، اغلب اوقات محل تجارت کنیاک استاد به ارث می رسد.
