یکی از مرموزترین ساکنان کف اقیانوس خیار دریایی است. همانطور که از نامش پیداست این گیاه نیست ، بلکه حیوانی متعلق به همان نوع ستاره دریایی - اکینودرمها است. خیار دریایی یکی از مواد تشکیل دهنده بسیاری از غذاهای لذیذ آسیایی است.
خیار دریایی را از کجا پرورش دهیم؟
خیار دریایی ، خیار دریایی ، خیار دریایی همگی نام های یک دسته از بی مهرگان هستند. بیش از هزار نوع خیار دریایی در طبیعت وجود دارد ، اما همه آنها خوراکی نیستند. گونه هایی که می توانند بخورند trepang نامیده می شوند. اساساً آنها در دریاهای اقیانوس هند و آرام استخراج می شوند و مصرف کنندگان اصلی قارچ ها کشورهای جنوب شرقی آسیا هستند.
ترپانگ نرم تنان مستطیلی است که واقعاً شبیه خیار است. این شباهت با رنگ قهوه ای مایل به سبز و وجود پاپیل های پشتی افزایش می یابد. رژیم غذایی خیارهای دریایی بقایای پلانکتون و آلی است که آنها از ماسه های کف اقیانوس فیلتر می کنند. با توجه به اینکه trepang ها مجبور می شوند حجم نسبتاً زیادی آب از بدن خود عبور دهند ، آنها یک سیستم عضلانی توسعه یافته دارند که به آنها اجازه می دهد به معنای واقعی کلمه تبدیل به یک توده شوند.
در خاک روسیه ، خیار دریایی خاور دور در قلمرو پریمورسکی ، جزایر کوریل و ساخالین برداشت می شود.
با توجه به ساختار اسفنجی trepang های استخراج شده ، لازم است بلافاصله قبل از خشک شدن با نمک پوشانده شود ، در غیر این صورت آنها به راحتی در آفتاب ذوب می شوند. خیارهای خشک دریا برای حمل و نقل آماده می شوند. برای صدها سال ، غذاهای trepang فقط به میز امپراطورهای چین سرو می شد. توانایی باورنکردنی برای بازسازی (اگر نرم تنان به سه قسمت برش داده شود ، پس از آن هر یک از قطعات در عرض چند ماه به طور کامل اندام های از دست رفته را بازیابی می کند) زمینه شناسایی چینی ها با جینسینگ ، یعنی ریشه زندگی را به چینی ها داد.
استفاده از پخت و پز
ترپانگ اکنون به عنوان ماده ای در بسیاری از غذاهای آسیایی استفاده می شود. ماهی صدف دار حاوی بسیاری از مواد مفید و عناصر کمیاب (بیش از چهل) است ، علاوه بر این ، غلظت آنها به طور قابل توجهی بالاتر از گوشت یا ماهی است ، بنابراین جای تعجب نیست که در ژاپن ترپانگا یکی از ابزارهای طولانی شدن عمر در نظر گرفته می شود. علاوه بر این ، مصرف منظم trepangs در غذا منجر به کاهش خطر تصلب شرایین ، تثبیت فشار خون و ترمیم سلول های آسیب دیده بدن می شود.
trepang با وجود سودمندی و ارزش آن ، کاملاً بی مزه است ، اگرچه برخی از متخصصان ادعا می کنند که گوشت صدف طعم خاص خاصی دارد. با این حال ، بیشتر غذاهای خیار دریایی خلال های خیار دریایی است که با انواع سس های گرم و معطر پخته یا سرخ شده است تا طعم مشخص کم رنگ خیار دریایی را بچشید.
غذاهای لذیذ بی مزه به طور کلی از ویژگی های غذاهای شاهنشاهی چینی است. به عنوان مثال ، لانه های پرستو و باله های کوسه نیز طعم قابل توجهی ندارند.
با این حال ، نداشتن طعم مشخص مانع از این می شود که ترپانگ یکی از گران ترین و خوشمزه ترین نوع مواد غذایی باشد ، زیرا مزایای پزشکی آن نقش اصلی را دارد.
