بیش از صد گونه انگل وجود دارد که در ماهی یافت می شود ، اما فقط 4 گونه از آنها به طور بالقوه برای انسان خطرناک است: Pseudoterranova decipiens (به اصطلاح "کرم cod") ، Anisakis Simplex ("کرم شاه ماهی") ، دیفیلبوبوتریم ("کرم ماهی") و Opisthorchis felineus ("گربه گربه ای"). دو انگل اول متعلق به نماتدها - کرم های گرد ، کرم های نواری - به کرم های نواری و آخرین ، opisthorchiasis - صاف است.
توجه نکردن کرم نواری در ماهی بسیار دشوار است ، زیرا طول آن 20-40 سانتی متر ، عرض 0.5-1.5 سانتی متر ، صاف و سفید است. کرم ماهی در روده انگلی می شود و یکی از علائم مسلم عفونت ماهی شکم متورم و متراکم است. حامل انگل ، به عنوان یک قاعده ، ماهیان آب شیرین مانند ماهی پیکه ، سوف ، کپور ، بوربوت و خیلی کمتر ماهی های دریایی است که عمدتا از نوع ماهی آزاد هستند. اما ردیابی لارو کرم نواری با چشم غیرمسلح غیرممکن است ، زیرا بیش از 1 سانتی متر نازک نیست و می تواند هم در دیواره های روده یا در معده ماهی و هم در عضلات ، خاویار و کبد واقع شود.
لکه بینی کرم های گرد دشوار است ، اما ممکن است. آنها دیگر در سانتی متر اندازه گیری نمی شوند ، بلکه در میلی متر اندازه گیری می شوند - طول 25-150 میلی متر و قطر حدود 2 میلی متر. آنها نازک تر از موی انسان ، شفاف ، عمود بر ماهیچه های ماهی نفوذ می کنند و برای محافظت از مصرف کنندگان در برابر آنها ، فروشندگان از روشی شفاف استفاده می کنند. فیله های ماهی را روی میز مخصوصی که بالای میز آن از شیشه ساخته شده قرار می دهند و در زیر نور شدید لامپ روشن بررسی می کنند. متأسفانه انگلهایی که در فیله های ضخیم یا در بافتهای تاریک کمین کرده اند از این طریق دیده نمی شوند. نماتدها هم در ماهی های آب شیرین و هم در ماهی های دریایی و اقیانوسی (ماهی خال مخالی ، شاه ماهی ، ماهی) وجود دارند.
بدون وجود دستگاه های فوق العاده دقیق ، نمی توان متوجه لکه بینی ، عامل ایجاد کننده opisthorchiasis شد ، زیرا طول آنها حداکثر به 13 میلی متر می رسد و در ماهی ها به شکل لارو کپسول هستند که اندازه آنها کمتر است بیش از 1 میلی متر علاوه بر این ، خطر ابتلا به انگل ها برای افراد در این لیست است. پس از ورود به بدن انسان ، لاروها به کبد و مجاری صفرا می رسند و در آنجا در کلنی کرم های بزرگسال رشد می کنند ، پس از یکی دو ماه ، کبد ، لوزالمعده و کیسه صفرا فرد آلوده ملتهب می شود.
بنابراین ، بدون تحقیق آزمایشگاهی نمی توان فهمید که آیا ماهی به لارو انگل آلوده است یا خیر. همچنین قرار دادن همه ماهی ها در چنین بازرسی در مقیاس صنعتی غیرواقعی است. اما می توانید از خود در برابر همه انگلهای ذکر شده محافظت کنید - آنها با عملیات حرارتی مناسب ، خنک سازی یا انجماد برای مدت زمان مشخص ، نمک زدن در یک محلول نمکی با غلظت مناسب می میرند. پایدارترین انگل ها نوک سیل است - آنها 40 دقیقه در دمای 120 درجه سانتیگراد مقاومت می کنند ، 7-10 روز در دمای 40- درجه سانتیگراد زنده می مانند و فقط در صورت غلظت نمک از 20 گرم ماده در 100 گرم ، می میرند ماهی ، و نمک زدن حداقل یک هفته طول می کشد. خبر خوب این است که این انگلی ها فقط در ماهی از خانواده ماهی کپور زندگی می کنند: روچ ، روچ ، ایده ، کپور و گیاه آسپ. اگر نمی توانید از نمایندگان این خانواده امتناع کنید ، تمام دستگاه ها و سطوحی که با ماهی خام تماس گرفته اند را با دقت پردازش کنید ، پس از برش دادن آن دستان خود را بشویید و پس از بررسی توصیه های متخصصان ، چنین ماهی هایی را با دقت بپزید.
