مطمئنا خانواده شما نیز شیر تغلیظ شده را دوست دارند. اما آیا می دانید تقریباً 90 درصد شیرهای تغلیظ شده تقلبی هستند؟ برای اینکه با انتخاب اشتباه نشوید ، دانستن برخی حقایق مفید است …
البته ، بسیاری خواهند گفت که ، آنها می گویند ، آنها هر روز از این محصول لذت نمی برند ، و حتی پس از آن فقط کمی ، بنابراین چه تفاوتی دارد که آنجا در یک ظرف مخلوط شود! اما می توان استدلال کرد ، زیرا اگر دانش خاصی داشته باشید انتخاب شیر تغلیظ شده مناسب آسان است! پس چرا یک محصول خطرناک را روی میز بگذارید؟
مرحله یک: در فروشگاه
احتمالاً همه می دانند که شیر مرغوب تولید شده مطابق با GOST را فقط می توان "شیر کامل غلیظ شده با شکر" نامید. بنابراین ، ممکن است حتی از شیشه های حاوی عبارت "شیر تغلیظ شده" ، "شیر تغلیظ شده شیرین" ، "بورنکا" و مانند آن استفاده نکنید! اینها همه محصولات لبنی هستند اما شیر تغلیظ شده واقعی نیستند. به GOST ، دقیق تر ، به تعداد آن توجه کنید. انتخاب صحیح: GOST 2903-78 و جدیدتر GOST R 53436-2009 ، اما بسیاری از تولیدکنندگان با مشخص کردن GOST هایی که از تولید این محصول دور هستند ، گناه می کنند.
به هر حال ، طبق GOST ، شیر را فقط می توان در یک ظرف حلبی ذخیره کرد. حتما به علامت های غذایی کنسرو برجسته درب نگاه کنید. برای شیر تغلیظ شده "صحیح" ، اولین ردیف بالا حرف "M" است - این علامت کد محصول است. 3 رقم بعدی در ردیف اول کد سازنده را نشان می دهد ، اما 2 یا 3 رقم آخر کد طبقه بندی محصول را نشان می دهد و همچنین باید به آنها توجه کنید: شیر غلیظ شده با شکر بدون مواد افزودنی با شماره 76 نشان داده می شود. البته ، شما نباید قوطی های مچاله شده را استفاده کنید: شیر موجود در آنها به دلیل آسیب داخلی پوشش می تواند خراب شود (بسته بندی پلاستیکی حتی در این مورد نیز یک مزیت دارد).
محتوای چربی شیر واقعی 8.5٪ است و ماندگاری آن دقیقاً 12 ماه است. ماندگاری بیشتر نشان دهنده وجود مواد نگهدارنده است.
خوب ، اکنون زمان حرکت به ترکیب اصلی است. بدون روغن نخل ، نشاسته و غلیظ کننده! فقط شیر یا خامه ، شکر و آب! به عنوان یک آنتی اکسیدان ، اسید اسکوربیک و نمک های سدیم یا پتاسیم به عنوان تثبیت کننده ها می توانند اضافه شوند. اگر با این حال تصمیم گرفتید چشمان خود را روی ترکیب نه چندان صحیح ببندید ، پس به خاطر داشته باشید که بسیاری از تولیدکنندگان آسپارتام (E951) را به عنوان یک شیرین کننده اضافه می کنند و خوردن آن برای کودکان زیر 7 سال ممنوع است!
مرحله دو: در خانه
- خوب ، شما شیشه ای را انتخاب کرده اید که تمام معیارهای خارجی را داشته باشد و آن را به خانه آورده اید. زمان باز کردن و چشیدن محصول فرا رسیده است ، زیرا امروزه به راحتی می توان آن را جعل کرد.
- بعد از باز کردن کنسرو ، آن را استشمام کنید: محتوای قوطی باید رایحه شیر شیری داشته باشد. اگر بوی شیر بسیار شدید و غیرطبیعی باشد ، ترکیب قطعاً حاوی طعم دهنده هایی است که سازنده "فراموش کرده" آنها را روی برچسب ذکر کند.
- رنگ شیر باید خامه ای روشن باشد. اگر در شیشه چیزی با رنگ سبز یا تیره وجود دارد ، باید چنین محصولی را بلافاصله دور انداخت!
- قوام باید یکنواخت باشد. قوام پودر به معنای وجود حداقل شیر طبیعی و حداکثر مواد افزودنی و غلیظ کننده مصنوعی در شیشه است.
- شیر نباید قوام خیلی غلیظی داشته باشد. اگر کالایی که خریداری کرده اید ، همانطور که می گویند ، "قاشق" دارد ، در دمای خیلی بالا حمل یا ذخیره می شود.
- هنگام باز کردن درب ، نباید هیچگونه توده ای روی درب وجود داشته باشد: آنها هاگ ها از قالب قهوه ای شکلاتی هستند و نشان می دهد که تولید کننده از قوانین بهداشتی غافل شده است. توده های متراکم و نرم نیز قالب هستند.
- اگر در لبه های شیشه کریستال های قند مشاهده کردید ، به این معنی است که محصول منقضی شده است یا با شیر با شیرین کننده های مصنوعی بی کیفیت مواجه شدید.
- طعم شیر تغلیظ شده واقعی باید تمیز ، شیری ، نسبتاً شیرین و عاری از ناخالصی باشد.
