فلفل گیاهی خارق العاده در خانواده فلفل است. این ادویه رایج ترین است. هیچ کشوری روی نقشه وجود ندارد که از این چاشنی استفاده نشده باشد. همه چیز بیش از 3000 سال پیش آغاز شد. مردم هند و آمریکای جنوبی اولین کسانی بودند که غذا را چشیدند. علاوه بر این ، آنها نمی دانستند که گیاهان مختلفی که در زمین خود رشد می کنند دارای خواص مشابه هستند. فلفل سیاه بومی هند و فلفل قرمز از آمریکا است.
دستورالعمل ها
مرحله 1
اسکندر بزرگ پس از بازگشت از کارزاری در هند ، فلفل سیاه را به اروپا آورد. در آن دوره ، فلفل فقط ادویه و دارو نبود. به عنوان ارز مورد استفاده قرار گرفت. اقوام اسلاوی بیش از 1000 سال است که از فلفل استفاده می کنند. برای آنها ، راه چاشنی گرم توسط کلمبوس باز شد ، او فلفل را در آمریکا کشف کرد. تقریبا 700 گونه گیاه از تیره فلفل وجود دارد. محبوب ترین آنها فلفل سیاه ، سفید ، سبز ، فلفل دلمه ای و قرمز است. صورتی ، سماق و آب وجود دارد.
گام 2
فلفل سیاه ، میوه یک بوته کوهنوردی ، که در طبیعت تا 15 متر می رسد. میوه های آن پس از گلدهی به صورت خوشه های طولانی شکل می گیرد. آنها نارس برداشت می شوند و با آب جوش تیمار می شوند. سپس آنها در معرض خشک شدن قرار می گیرند ، که نخود را به سیاه تبدیل می کند. در این فرم ادویه برای فروش ارسال می شود. علاوه بر این ، نخود سیاه آسیاب می شود و به عنوان یک چاشنی مستقل برای غذاهای مختلف استفاده می شود. فلفل سیاه آسیاب شده اغلب در مخلوط های مختلف مخلوط می شود تا طعم های جدیدی برای ادویه بدست آورد.
مرحله 3
فلفل سفید از همان درختچه فلفل سیاه بدست می آید. در این حالت ، میوه باید کاملاً روی تاک رسیده باشد. سپس برس های جمع شده با فلفل را در یک ظرف کشیده قرار داده و با یک پتو گرم می پوشانیم. فلفل چندین روز در این حالت باقی می ماند و در آن زمان تخمیر خاصی صورت می گیرد. این اجازه می دهد پوسته نخود نرم شود ، سپس برداشته می شود. سپس فلفل شسته ، فشرده ، خشک می شود. محصول نهایی دارای سایه روشن زرد است. عطر و طعم این نوع چاشنی ها تا حدی ضعیف تر از فلفل سیاه است. اصالت طعم لطیف فلفل سفید باعث می شود که در برخی از دسرها از آن استفاده شود. بیشتر اوقات ، ماهی و گوشت بدون چربی با ادویه سفید چاشنی می شوند.
مرحله 4
ترکیب فلفل سیاه و سفید رایج ترین چاشنی در آشپزخانه است. این مخلوط را می توان با نخود فرنگی یا تازه آسیاب شده استفاده کرد. این انتخاب به طور هماهنگ طعم غذا را آشکار می کند. هنگام سرخ شدن ، فلفل سیاه و سفید برخلاف فلفل قرمز ، طعم غذا را تغییر نمی دهد.
مرحله 5
فلفل سبز میوه نارس فلفل سیاه است. پردازش آنها به روشی خاص انجام می شود. دانه های تمام شده رنگ اصلی خود را از دست نمی دهند. چاشنی فلفل سبز مخصوص غذاهای ما در نظر گرفته می شود. بیشتر در جهان عرب استفاده می شود. فلفل سبز از نظر عطر و طعم از فلفل سیاه و سفید برتر است.
مرحله 6
فلفل دلمه ای یک میوه نارس پیمنا است که به خوبی خشک شده است. این درخت همیشه سبز و بومی جنگل های بارانی گرمسیری است. در ابتدا ، توت ها به رنگ سبز آبی و سبز هستند. اندازه این چاشنی کمی بزرگتر از فلفل سیاه است. فلفل دلمه ای که در غیر این صورت جامائیکایی نامیده می شود ، برای ترشی مواد غذایی بسیار مناسب است. این چاشنی باید با دقت مورد استفاده قرار گیرد ، باعث تغییر طعم محصولات می شود.
مرحله 7
فلفل قرمز یک محصول بسیار داغ است. میوه های این درختچه مانند غلاف به نظر می رسند. انواع مختلفی از فلفل قرمز وجود دارد. محبوب ترین آنها چیلی و کاین است. از میوه های تازه رسیده یا خشک به عنوان چاشنی استفاده می شود. انواع فلفل قرمز دارای خواص تندی مختلفی است. بعضی از آنها فوق العاده تلخ هستند. از آنها برای تهیه چاشنی ادجیکا استفاده می شود. چیلی با ادویه رازیانه ، زردچوبه ، گشنیز و زیره به خوبی جفت می شود. فلفل قرمز بهتر است در حین پخت و پز اضافه شود ، نه در انتها ، مانند سیاه. چاشنی فلفل قرمز جهانی است ، برای انواع ظروف مناسب است.
مرحله 8
یک فلفل با تندی کم و حتی شیرین وجود دارد.این فلفل را اغلب پاپریکا یا بلغاری می نامند. برای این میوه از آنها به عنوان چاشنی در تهیه گولاش ، ماریناد و کباب استفاده می شود. سرخ کردن فلفل قرمز نامطلوب است ، آن را می سوزاند ، طعم محصولات را خراب می کند.
مرحله 9
علاوه بر مزایای آشپزی ، چاشنی فلفل می تواند بر فرد تأثیر مثبت و منفی بگذارد. بنابراین ، صحیح ترین نکته این است که به بدن خود گوش دهید و از ادویه جات فلفل به میزان متعادل استفاده کنید.
