گشنیز یک ادویه شرقی است ، دانه هایی که گیاه گشنیز از آن رشد می کند. اما ، اگر گشنیز از قبل در میان روس ها بسیار محبوب بوده و مورد تقاضا قرار دارد ، گشنیز هنوز به خصوص در میان آشپزهای داخلی مورد تقاضا قرار نگرفته است. در همین حال ، این نه تنها یک چاشنی معطر و سالم است ، بلکه اساس بسیاری از داروها است.
شرح گشنیز
گشنیز از خانواده چترها است ، این گیاه یک گیاه یک ساله است ، دانه ها و برگ های آن یکی از محبوب ترین ادویه ها در غذاهای آسیایی است ، جعفری چینی نیز نامیده می شود. این گیاه عسل گیاهی بیش از 5 هزار سال است که در آشپزی استفاده می شود ، این گیاه در مصر باستان شناخته شده بود. جالب است که در کشورهای مختلف متخصصان آشپزی ممکن است جایی را به بذرها ترجیح دهند ، و در جایی برگ گشنیز. دانه های خشک و کمی آسیاب شده به ویژه در هند ، کشورهای مدیترانه ای ، چین و ازبکستان محبوب هستند.
گشنیز علاوه بر پخت و پز ، در عطر سازی ، صابون سازی و دارو نیز استفاده می شود. بقراط خواص دارویی آن را ذکر می کند و یادآور می شود که استفاده از آن در درمان بسیاری از بیماری ها می تواند احترام را سفارش کند. دانه های گشنیز حاوی حداکثر 1.4 درصد روغن اساسی ، ویتامین های A ، B1 ، B2 ، C و PP و همچنین نمک های آهن ، پتاسیم ، کلسیم ، منیزیم ، سدیم و فسفر است. آنها حاوی روغن های چرب ، برنزه کننده و ترکیبات ازت ، نشاسته و ساکارز هستند.
آماده سازی گشنیز و دانه های آن در بارداری منع مصرف ندارد. کسانی که از افزایش لخته شدن خون ، ترومبوز یا ترومبوفلبیت و اختلالات فشار خون رنج می برند اغلب نمی توانند آن را بخورند.
خواص مفید گشنیز
روغن اساسی گشنیز حاوی موادی است که هضم را بهبود می بخشد ، مانند لینالول و جرانیول. آنها اساس داروهایی هستند که برای درمان زخم ، ورم معده و سایر بیماری های دستگاه گوارش استفاده می شوند. عصاره ها از دانه های گشنیز تهیه می شوند ، که در داروسازی برای تهیه داروهای ضد عفونی کننده ، کلریتیک و ضد درد استفاده می شود.
جوشانده های دانه های خرد شده به عنوان خلط آور برای برونشیت و ذات الریه استفاده می شود ، برای تسکین ورم و کاهش سطح کلسترول خون. آنها به عنوان غرغره برای درمان و بهبود زخم های دهان استفاده می شوند ، آنها برای اسهال ، کم خونی ، برای اختلالات چرخه قاعدگی مست هستند ، آنها کرم ها را با آبگوشت گشنیز درمان می کنند.
برای تهیه آبگوشت ، 100 گرم دانه گشنیز را با 500 گرم آب ریخته ، بجوشانید و اجازه دهید به مدت 20-30 دقیقه دم بکشد. آبگوشت را نمی توان بیش از یک روز در یخچال نگهداری کرد.
برای از بین بردن اختلالات عصبی و افسردگی ، دانه های گشنیز را با شراب قرمز تزریق می کنند و سپس 100 گرم سه بار در روز فیلتر می کنند و می نوشند. این دارو همچنین می تواند برای درمان کم خونی مورد استفاده قرار گیرد ، زیرا دانه های گشنیز حاوی مقدار زیادی آهن است که با تزریق ، در شراب آزاد می شود.
ویتامین های A و C ، که غنی از گشنیز هستند ، آنتی اکسیدان هستند ، همراه با فسفر ، روند پیری را کند می کنند و از تخریب ماکولا در آن تغییرات وابسته به سن که دستگاه بینایی تحت تأثیر قرار می دهد ، جلوگیری می کنند.
