هیچ رازی نیست که نوشیدن آب از یک شیر آب معمولی به دلیل وجود ناخالصی های مختلف در آن که می تواند به بدن آسیب برساند ، توصیه نمی شود. در این راستا ، بسیاری از صاحبان خانه ها آب آشامیدنی را در خانه سفارش می دهند ، اما با وجود اطمینان تولید کنندگان آن ، لازم است از نظر کیفیت نیز بررسی شود.
دستورالعمل ها
مرحله 1
مقداری آب درون لیوان بریزید و سپس آن را بچشید. این روش کاملاً ساده ، اما همچنین خطرناک است ، زیرا مشخص نیست که دقیقاً بخشی از آب چیست. آب با کیفیت بالا باید طعم خوبی داشته باشد ، اما اگر شیرین باشد بد نیست. در صورت تلخ ، ترش یا شور بودن آب ، به منظور جلوگیری از مسمومیت غذایی ، نباید آن را خورد.
گام 2
یک روش بسیار مطمئن تر برای بررسی کیفیت آب ، تعیین بوی آن ، یا بهتر است بگوییم نبود آن است. اگر گیرنده های شما بوی مشکوکی مانند سفید کننده یا هر چیز ناخوشایندتری می گیرند ، بلافاصله آب را بیرون بریزید.
مرحله 3
همچنین می توانید در یک ظرف شیشه ای آب بریزید و بگذارید چند روز بماند. آن را با هیچ چیز مخلوط نکنید و تکان ندهید. مهم است که هیچ پلاک یا رسوبی در شیشه ظاهر نشود. آب نباید تغییر رنگ دهد و هیچ گونه تشکیلات زائد ، مانند یک فیلم ، نباید روی سطح آن ظاهر شود.
مرحله 4
اگر حوصله این مدت طولانی ندارید ، مقداری آب روی لیوان یا آینه بریزید. سطحی که مایع را روی آن می ریزید باید صاف و بدون آسیب باشد. بگذارید آب برای مدتی روشن بماند. نوشیدن آب با بالاترین کیفیت ، در صورت خشک شدن ، هیچ اثری از خود برجای نمی گذارد.
مرحله 5
در بعضی موارد ، آب به راحتی برای چند دقیقه جوشانده می شود تا ترکیبات مضر از بین برود. گاهی اوقات آب را در بطری های پلاستیکی ریخته و برای مدت 5-6 ساعت در یخچال ها منجمد می کنند. برخی از زنان خانه دار معتقدند که برای ایمنی بیشتر ، باید آب آشامیدنی 8-9 ساعت ساکن شود.
مرحله 6
از آنجا که تشخیص برخی ناخالصی ها با استفاده از این روش ها تقریباً غیرممکن است ، سعی کنید آب آشامیدنی با کیفیتی که از آن مطمئن هستید را خریداری کنید. آب داخل بطری های شیشه ای که در هر فروشگاهی با قیمت مناسب یافت می شود خوب است.
