شکر از دوران باستان برای انسان آشنا بوده است. از نیشکر ، شیره افرا ، چغندر و غیره تهیه می شد. شکر به چند نوع تقسیم می شود. هم در حالت جریان آزاد (شکر دانه ریز) و هم در حالت جامد (کلوچه ، خرد شده ، اره ، آب نبات ، سنگ) می تواند باشد. بسته به نوع شکر ، روش های مختلفی برای ذخیره آن وجود دارد.
لازم است
-
ظروف مهر و موم شده
دستورالعمل ها
مرحله 1
نگهداری شکر در باز نشده (در جعبه ، کیسه و غیره) در اتاقهایی با رطوبت بالا یا نزدیک آب توصیه نمی شود. شکر ماده ای بسیار رطوبت زا است ، بنابراین رطوبت را جذب می کند و شروع به جمع شدن می کند و به صورت توده های متراکم بهم می چسبد. این امر مخصوصاً در مورد انواع عمده قند صادق است: شکر ، له شده ، دانه ریز ، شکر آسیاب شده یا شکر و پودر دانه ریز. چنین شکر را یا در یک مکان خشک و دور از آب ، و یا در یک ظرف ضد هوای (ظرف پلاستیکی یا شیشه شیشه با درپوش محکم) نگهداری کنید.
گام 2
انواع سخت قند (به خصوص آب نبات و سنگ) کمتر از قند دانه از اتاق های مرطوب ترس دارند. آنها رطوبت ساز نیستند. از آنجا که از نظر ظاهری چنین شکر بسیار شبیه کارامل است و بلورهای شفاف بسیار سخت است. اما وقتی مایعات وارد می شود ، شروع به حل شدن می کند. بنابراین برای ذخیره آن مکانی را انتخاب کنید که با آب تماس نداشته باشد. تنگی هنگام ذخیره سازی پیش نیاز نیست ، فقط باید از قند در برابر نفوذ مستقیم آب و دمای بالا محافظت کنید.
مرحله 3
همچنین ذخیره قند در مجاورت اشیا و محصولاتی که بوی نامطبوع ، تند یا کاملاً تند دارند توصیه نمی شود. قندهای حجیم نه تنها آب ، بلکه رایحه های خارجی را نیز به راحتی جذب می کنند. یک محلول اولیه همان ظرف یا بسته بندی مهر و موم شده است. ظرف شیشه ای شیار دار یا ظرف پلاستیکی باید فاقد بو باشد. اگر قبلاً از یک شیشه (ظرف) برای نگهداری یک محصول با بوی قوی دیگر استفاده کرده اید و از بوی آن اشباع شده است ، پس نباید از آن برای نگهداری قند استفاده کنید. یک ظرف جداگانه برای او اختصاص دهید.
مرحله 4
گاهی توصیه می شود شکر دانه ریز یا پودر سست را کمی تکان دهید. این لازم است تا شکر فشرده شده تحت وزن خود فشرده نشود.
