سس کچاپ را می توان با خیال راحت یکی از محبوب ترین سس ها در پخت و پز دانست. همه کاره بودن سس گوجه فرنگی به شما امکان می دهد آن را تقریباً با هر ظرفی ترکیب کنید و طعم و مزه محصول از لطیف و ملایم تا تند و غنی است. سس گوجه فرنگی آماده اغلب حاوی مواد افزودنی مانند تثبیت کننده ها ، مواد نگهدارنده ، طعم دهنده ها و مواد تقویت کننده طعم است. برای جلوگیری از مشکلات سلامتی ، بهتر است سس گوجه فرنگی گوجه فرنگی را خودتان بپزید.
سس گوجه فرنگی خانگی: قوانین پخت و پز
برای سس گوجه فرنگی ، شما به ساده ترین مواد نیاز دارید - گوجه فرنگی ، شکر ، ادویه جات ترشی جات و سرکه.
گوجه فرنگی برای سس گوجه فرنگی خانگی باید رسیده باشد ، اما بیش از حد رسیده نیست. در صورت امکان ، شما باید گوجه فرنگی های پرورش یافته در خانه - در باغ یا کشور را پیدا کنید ، زیرا این عدم وجود طعمه های شیمیایی را تضمین می کند.
سس گوجه فرنگی ایده آل باید غلیظ باشد. در مقیاس صنعتی ، از نشاسته استفاده می شود ؛ در خانه چگالی مطلوب به بهترین وجه با تبخیر حاصل می شود. این فرایند حداقل 2 ساعت طول خواهد کشید ، اما نتیجه فراتر از انتظار است. برای تبخیر ، باید مخلوط گوجه فرنگی را به جوش آورد ، سپس حرارت را به حداقل رساند و سس گوجه فرنگی را با قوام مورد نظر پخت.
یکی دیگر از تفاوت های سودمند سس گوجه فرنگی خانگی و سس گوجه فرنگی آماده ، نگهدارنده های طبیعی است. سس گوجه فرنگی های فروشگاهی عمدتا حاوی بنزوات سدیم است که برای مهار کپک و مخمر کار می کند. در خانه از سرکه برای تهیه سس گوجه فرنگی استفاده می شود. مواد نگهدارنده طبیعی شامل دارچین ، میخک ، خردل ، کشمش و قره قاط است ، بنابراین می توان آنها را در سس گوجه فرنگی خانگی نیز یافت.
برای اینکه کچاپ تا زمانی که ممکن است پس از پخت نگهداری شود ، باید در شیشه های استریل شده و درب های در بسته ریخته شود.
