گل سرخ از قدیم به عنوان یک گیاه دارویی مفید شناخته می شده است ، که نه تنها با گل آذین های ظریف چشم را خوشحال می کند. تقریباً هر قسمت از گل رز دارای خواص مفیدی است: توت ، گلبرگ ، ریشه و حتی دانه ها.
توت گل محمدی حاوی بسیاری از ویتامین های A ، C ، P ، K ، E و ویتامین های گروه B است. آنها حاوی عناصر کمیاب کمتری از جمله کلسیم ، آهن ، پتاسیم ، منیزیم ، فسفر ، منگنز ، کروم و مس هستند. علاوه بر این ، قندها ، تانن ها ، روغن های اساسی ، پکتین ها و اسیدهای آلی مختلف در میوه ها وجود دارد.
با توجه به ترکیب بیولوژیکی فوق العاده غنی باسن ، دامنه کاربرد آن فوق العاده گسترده است و برای درمان بیماری های مختلفی است. گل محمدی عملکرد سیستم گوارشی را بهبود می بخشد ، تأثیر مثبتی بر عملکرد کلیه ها دارد و علاوه بر این دارای خاصیت ادرار آور است. گل سرخ همچنین با التهاب مبارزه می کند و باکتری های بیماری زا را از بین می برد.
ریشه گل محمدی خاصیت قابض دارد و دانه های آن حاوی روغن با مجموعه ای از ویتامین ها و اسیدهای چرب مفید است. این روغن علاوه بر این برای ترمیم زخم استفاده می شود و یک ماده ضد التهابی عالی است.
وجود اسید اسکوربیک در گل سرخ به شما امکان می دهد با کمبود ویتامین ، تصلب شرایین ، سرماخوردگی مبارزه کنید ، علاوه بر این ، اسید اسکوربیک سیستم ایمنی بدن را تقویت می کند. ویتامین های K و P بهبود استخوان را در صورت آسیب دیدگی تسریع می کنند و به طور کلی برای تسریع روند بازسازی در بدن هستند.
گل محمدی را می توان به صورت جوشانده ، چای ، تنتور یا عصاره مصرف کرد. به عنوان یک اقدام پیشگیرانه ، یک وعده گلاب در روز کافی است (مقدار بستگی به روش تهیه دارد) ، و در درمان بیماری ها ، مقدار آن به چندین وعده افزایش می یابد (باز هم به روش تهیه و دستورالعمل طب سنتی).
