عدس عضوی معمولی از خانواده حبوبات است. از زمان سلطنت رامسس دوم برای بشر شناخته شده است. متأسفانه ، در زمان ما ، عدس کمتر محبوب می شود ، اما ، همانطور که مشخص شد ، بی فایده است.
در مقایسه با سایر حبوبات ، عدس سرشار از ویتامین ها و مواد معدنی است. این ویتامین حاوی ویتامین های A ، E ، B1 ، B2 ، B3 ، عناصر کلان و ریز مانند فسفر ، پتاسیم ، کلر ، منیزیم ، ید ، آهن و … است. عدس همچنین حاوی اسیدهای آمینه ضروری ، اسیدفولیک و فیبر است.
100 گرم عدس 50 تا 60 گرم پروتئین گیاهی دارد ، بنابراین برای کسانی که وزن کم می کنند و روزه می گیرند ضروری است.
افرادی که غالباً از ظروف عدس استفاده می کنند ، آرام و متعادل می شوند و کیفیت و مدت زمان خواب بهبود می یابد. این به دلیل محتوای بالای منیزیم است که به عنوان یک ماده شل کننده طبیعی شناخته شده است.
فیبرهای غذایی نامحلول روده را تحریک می کنند ، متابولیسم را بهبود می بخشند و در نتیجه باعث کاهش وزن نرم می شوند. اگر در مورد میزان کالری صحبت کنیم ، محصول خشک حدود 300 کیلوکالری در هر 100 گرم است ، در حالی که عدس جوشیده کمی بیشتر از 100 کیلو کالری در هر 100 گرم دارد. علاوه بر این ، عدس دارای شاخص گلیسمی پایین است ، که همچنین به نفع یک محصول برای بهبود شکل.
عدس به افراد مبتلا به دیابت صدمه ای نخواهد زد ، سطح گلوکز خون را افزایش نمی دهد.
استفاده منظم از این محصول (حداقل دو بار در هفته) می تواند در مبارزه با فشار خون ، آترواسکلروز عروقی و کلسترول بالا کمک کند.
افرادی که از بیماری های دستگاه گوارش ، مفاصل و کوله سیستیت رنج می برند باید با احتیاط از عدس استفاده کنند.
