خرچنگ از نظر تأثیر بر سلامتی دارای بسیاری از ویژگی های مثبت است. پس از همه ، این یک انبار واقعی از ویتامین ها ، مواد معدنی و اسیدهای چرب اشباع نشده غیر اشباع است ، که تأثیر مفیدی بر روی سیستم عصبی و ایمنی بدن ، رگ های خونی دارد. غذاهای دریایی جلوگیری از تشکیلات بدخیم است ، بازسازی سلول را فعال می کند ، اما در صورت نقرس و تمایل به آلرژی ، باید با احتیاط استفاده شود.
قبل از اینکه در مورد خواص مفید خرچنگ دریایی صحبت کنیم ، لازم است روشن شود که این نام در دو نوع خرچنگ دریایی بزرگ مشترک است: خرچنگ دریایی و خرچنگ خاردار. گروه خرچنگ دریایی همچنین شامل نزدیکترین خویشاوند خرچنگ دریایی ، لانگستین است. اگر چنین مقدمه ای از انگلیسیسم به زبان روسی برخی از سردرگمی ها را ایجاد کند ، خصوصاً از آنجا که خرچنگ از لحاظ ظاهری نشانه اصلی سخت پوستان را ندارد - چنگال ها ، پس در ترکیب شیمیایی و خواص این ساکنان دریایی هیچ خطایی وجود ندارد. هر آنچه در مورد فواید و مضرات خرچنگ دریایی گفته خواهد شد ، به همان اندازه در مورد خرچنگ دریایی و خرچنگ دریایی صدق می کند.
Decapods یک غذای دریایی با ارزش غیر ماهی محسوب می شود که در درجه اول در آبهای اقیانوس اطلس یافت می شود. خرچنگ تازه پخته شده امروز در تعدادی از رستوران های گران قیمت در دسترس است ، جایی که بازدید کننده می تواند نمونه زنده ای را که دوست دارد از آکواریوم انتخاب کند. خوراک خوار خرچنگ دریایی نروژی را ترجیح می دهند ، که طعم عالی لذیذی دارد ، اگرچه خیلی بزرگ نیستند (20-22 سانتی متر). نگهداری خرچنگ های زنده در یک رستوران به هیچ وجه ادای احترام به مد آشپزی نیست. در بدن سخت پوستان ، میکروارگانیسم های بیماریزا زندگی می کنند ، که پس از مرگ حیوان ، شروع به ترشح سموم می کنند. کاهش و توقف این روند غیرممکن است و خرچنگ دریایی ، حتی در یخچال نگهداری می شود ، پس از 2 روز خواص مفید خود را از دست می دهد.
کارشناسان خرید زنده خرچنگ دریایی را توصیه می کنند. در صورت خرید کالای منجمد ، اطمینان حاصل کنید که در دمای بیش از 18 درجه سانتیگراد ذخیره نشده است.
مانند بسیاری از حیوانات دریایی ، خرچنگ دریایی حاوی مواد اصلی تشکیل دهنده جدول تناوبی است. به خصوص از نظر کولین (ویتامین B4) غنی است. مواد معدنی غالب سلنیوم ، روی ، مس ، منگنز ، فسفر ، آهن ، پتاسیم ، کلسیم ، سدیم هستند. نقش روی در هدایت عملکرد جنسی عالی است ، سلنیوم تأثیر مفیدی بر سیستم عصبی دارد. فقط 100 گرم محصول می تواند نیاز روزانه بدن انسان به سلنیوم - 65٪ ، ید و مس - 30٪ ، منیزیم - 20٪ ، کلسیم - 10٪ را تأمین کند. خرچنگ سرشار از اسیدهای چرب اشباع نشده چندگانه است ، که با سرطان مبارزه می کند ، ایمنی بدن را افزایش می دهد و خطر بیماری های قلبی عروقی را کاهش می دهد.
وزن مطلوب یک خرچنگ دریایی که برای جوشاندن در نظر گرفته شده است نباید بیش از 600-700 گرم باشد. از این وزن بیش از 35٪ گوشت خوشمزه وجود نخواهد داشت ، از جمله جگر و خاویار ارزشمند (اگر ماده ای روی ظرف باشد) اما این برای به دست آوردن لذت غذا و بهبود سلامت شما کاملاً کافی است. علیرغم این واقعیت که 100 گرم خرچنگ دریایی فقط 90 کیلو کالری دارد و 75 مورد پروتئین قابل هضم است ، متخصصان تغذیه توصیه نمی کنند بیش از 1 بار در هفته از آن استفاده کنید. این ممنوعیت با محتوای کلسترول بالا همراه است که 95 میلی گرم در 100 گرم محصول را تشکیل می دهد. خرچنگ برای افرادی که از نقرس رنج می برند منع مصرف دارد ، زیرا گوشت آن حاوی مقدار زیادی پورین است که باعث تجمع اسید اوریک در بافت ها می شود.
آسیب خرچنگ دریایی نیز با توجه به میزان اشباع زیستگاه با نمک های فلزات سنگین تعیین می شود. این حیوانات مواد سمی را از محیط جذب می کنند.
لذت آشپزی از خرچنگ دریایی به جوشاندن آن همراه با پوسته محدود نمی شود. آن را کباب می کنند ، گوشت به سالاد سوپ و ماهی و غذاهای دریایی اضافه می شود ، با سبزیجات پخته می شود و به عنوان پر کننده کالاهای پخته شده قرار می گیرد.بسیاری از رژیم های معروف کاهش وزن شامل خرچنگ دریایی به عنوان غذایی کم کالری هستند اما این حیوان دریایی را فقط می توان رژیم غذایی نامید. پزشکان می گویند گوشت خرچنگ هضم برای معده دشوار است ، اگرچه طعم غنی دارد.
