چنین گیاهانی وجود دارند که مدتهاست که اثربخشی خود را در کاربرد ثابت کرده و محبوبیت مردم را به دست آورده اند. پیاز سبز بدون شک یکی از آنهاست. تاریخچه آن بسیار جالب است ، نیازی به گفتن از خواص مفید آن نیست.
حقایق جالب
در ابتدا پیاز سبز به طور انحصاری در آسیا مصرف می شد. عشایر عادی یک گیاه وحشی را کشف کردند که دوست داشتند. در ابتدا فقط پرهای سبز می خوردند. کمی بعد ، لامپ ها به عنوان غذا استفاده می شوند. در ادامه مسیرهای تجاری ، پیاز به مصر می رود و در آنجا محبوبیت بیشتری پیدا می کند. بسیاری از مجسمه ها از نظر ظاهری به محصول ریشه پیاز شباهت داشتند. این گیاه چنان عشق مردم را به دست آورد که آنها شروع به پرستش آن کردند. پس از آن ، پیاز به یونان باستان آمد و در آنجا به عنوان دارو استفاده شد.
خواص مفید پیاز سبز
پیاز سبز حاوی مقدار کافی قند (بیشتر از گلابی و سیب) است. حتی تلخ ترین نوع این گیاه 14٪ قند دارد. پیاز همچنین حاوی فیتونسیدها است که توانایی از بین بردن باکتری ها را دارد. به همین دلیل این گیاه حتی با عفونت های بسیار قوی نیز بسیار عالی کنار می آید. پیاز همچنین حاوی آهن است. بیهوده نیست که مصرف آن در افرادی که مقدار هموگلوبین کمی در خون دارند توصیه می شود.
سالاد پیاز با روغن نباتی می تواند به راحتی سطح هموگلوبین خون را افزایش دهد.
متخصصان آنتی اکسیدان های مفیدی در ترکیب پیاز پیدا کرده اند که به مبارزه با تعدادی از سرطان ها کمک می کند. این گیاه به منظور پیشگیری از بروز تومورها توصیه می شود. پیاز حاوی کلسیم است که برای عملکرد خوب سیستم قلبی عروقی لازم است.
همچنین این گیاه علاوه بر ویتامین C حاوی پروتئین ، ویتامین های گروه B ، روغنهای اساسی و کاروتن است.
دانشمندان محاسبه کرده اند که برای دریافت حداکثر مواد مغذی ، لازم است سالانه حدود 10 کیلوگرم از پیاز و پیاز سبز بخورید.
موارد منع مصرف
برای افرادی که از بیماری های دستگاه گوارش و بیماری های حاد کبدی رنج می برند ، نباید از مقدار زیادی پیاز سبز در غذا استفاده کنید.
پیازچه را باید در حد متوسط مصرف کرد. اگر مشاهده کردید که بعد از خوردن غذا معده ای حباب دار ، نفس شدید ، آروغ زدن دارید ، باید مقدار پیاز مصرفی شما کاهش یابد.
هیچ دستور العمل خاصی برای نحوه خوردن صحیح پیاز سبز وجود ندارد. غالباً به صورت تازه خورده می شود یا به غذاهای متنوعی اضافه می شود. برای از بین بردن بوی پیاز از دهان ، خوردن یک تکه کوچک نان چاودار ، چرب شده با روغن نباتی کافی است.
