عنصر کمیاب منگنز در بدن انسان برای رشد مناسب همه سلول ها و بافت ها بسیار مهم است. به دلیل وجود آن ، آنها قادر به انجام عملکردهای مهم هستند و ویتامین B1 ، آهن و مس را کاملاً جذب می کنند ، بدون آنها شروع روند تشکیل سلول های جدید از جمله سلول های عصبی کاملاً غیرممکن است.
بدن یک فرد بالغ حاوی حدود 10 یا 20 میلی گرم عنصر کمیاب منگنز است. بیشتر آن در کبد ، بافت استخوان ، کلیه و مغز یافت می شود. جذب منگنز با کمک فسفر ، ویتامین E و کلسیم به میزان قابل توجهی بهبود می یابد (باید بسیار مراقب باشید ، زیرا در مقادیر زیاد این عناصر کمیاب می توانند به میزان قابل توجهی متابولیسم منگنز را در بدن مختل کنند).
نقش منگنز در بدن انسان فعال کردن تعداد زیادی از واکنشهای آنزیمی است ، مانند: ایجاد ساختار استخوان ، بهبود سیستم عصبی ، جلوگیری از تشکیل و رسوب چربی در کبد ، بهبود سریع زخم ها و رشد انسان ، جذب آهن توسط بدن. همچنین ، به لطف منگنز ، گلوکز و پروتئین ها تشکیل می شوند ، با کمک آن ، متابولیسم انرژی اتفاق می افتد و در طی آن گلوکز و کربن ها اکسید می شوند. این عنصر کمیاب به طور قابل توجهی به جذب مس کمک می کند و به طور مشترک در بسیاری از فرایندها ، به عنوان مثال ، در فعال سازی آنزیم ها شرکت می کند.
یک بزرگسال نیاز به دریافت 2 تا 5 میلی گرم عنصر کمیاب منگنز در روز دارد. برای زنان در دوران بارداری و شیردهی ، دوزهای این ماده از 4 تا 8 میلی گرم است. کودکان یک تا سه ساله - 1 میلی گرم ، از چهار تا شش سال - 1.5 میلی گرم ، از هفت تا پانزده - 2 میلی گرم. برای کودکان بالای پانزده سال ، دوزهای منگنز در روز از 2 تا 5 میلی گرم است.
اگر فردی روزانه به فعالیت بدنی اختصاص می دهد یا بیماری هایی مانند دیابت شیرین ، سرگیجه مکرر ، اسکیزوفرنی یا اختلالات عصبی دارد ، افزایش مصرف منگنز از 5 به 8 میلی گرم ضروری است.
بیشتر عناصر کمیاب منگنز در چای و کاکائو ، قره قاط ، کمی در شاه بلوط خوراکی و فلفل دلمه ای یافت می شود. شیر ، گوشت (گوشت گاو ، گوشت بره ، گوساله و مرغ) ، انواع ماهی و روغن زیتون سرشار از منگنز است. همچنین ، عسل ، لیمو ، خردل و کرفس به مقدار زیاد با این عنصر اشباع شده است ، که برای بدن انسان بسیار مهم است. مقدار کمی از آن در جگر ، چغندر ، لوبیا ، پیاز ، نخود سبز ، جعفری ، نان گندم و چاودار ، توت ، بلوبری و شاه توت یافت می شود. موز ، آلو خشک ، انجیر ، عسل تیره ، صدف و مخمر نیز حاوی منگنز است.
کمبود این عنصر کمیاب در بدن انسان یکی از شایع ترین ناهنجاری ها است. این اغلب با افزایش استرس عاطفی یا ذهنی همراه است (منگنز با تمام فرایندهای تثبیت سیستم عصبی مرکزی بسیار کار می کند). کمبود این عنصر کمی بر سیستم عصبی تأثیر می گذارد ، بر عملکرد مغز و برخی از اندام های دیگر تأثیر منفی می گذارد.
افرادی که از افسردگی رنج می برند ، به مقدار بیشتری از عناصر کمیاب منگنز نیاز دارند ، زیرا به طور عمده در لحظات افول ذهنی دچار کمبود شدید می شود.
درست مانند کمبود ، مقدار اضافی این ریز عنصر به ویژه برای بدن انسان مضر است. در صورت مصرف بیش از حد این ماده (از 40 میلی گرم در روز) ، ممکن است تغییرات قابل توجهی در عملکرد بدن ایجاد شود ، مانند: ظاهر توهم ، از دست دادن اشتها در روز ، کاهش فعالیت انسان ، ظاهر شدن درد در عضلات ، خستگی و خواب آلودگی مداوم ، همچنین افسردگی ، آتروفی سیستم عضلانی و حتی آسیب ریه.
