حلوا یک شیرینی بسیار باستانی است ، اولین ذکر آن مربوط به قرن 5 قبل از میلاد است. این غذای مورد علاقه بزرگسالان و کودکان تا به امروز باقی مانده است. کندالاتچی مدرن - که در دوران باستان به این نام خوانده می شد و امروزه او را استادان تولید حلوا می نامیدند - در پاسخ به این س askedال که چه نوع حلوائی وجود دارد ، آنها ده ها نام به شما می گویند ، اگرچه البته فقط تعداد معدودی از آنها سنتی هستند و محبوب ترین آنها در میان آنها
کمی تاریخ
مورخان ادعا می کنند که حلوا اولین بار در ایران پدیدار شد. در ابتدا برای زیبایی های حرمسرا ساخته می شد ، اما سپس هدف آن گسترش یافت و وارد رژیم غذایی رزمندگان شد ، که به عنوان یک غذای پرکالری ، به آنها قدرت و نشاط می بخشید. Kandalatchi - استادانی که مورد احترام و احترام مردم هستند ، حلوا را از آجیل درست می کنند. به هر حال ، حتی کلمه "حلوا" در ترجمه از عربی به معنای "ظرافت آجیل" است. پس از جنگهای صلیبی (11-13 قرن) ، این دسر شرقی به اروپا آمد و بلافاصله با دندان شیرین عشق و محبوبیت را در میان خوراکی ها به دست آورد.
روسیه آشنایی خود با حلوا را مدیون کازی یونانی است که در اودسا زندگی می کرد و دستور تهیه شیرینی های شرقی را می دانست. یک قنادی کارآفرین کارخانه کوچکی برای تولید انواع غذاهای خوشمزه آجیل در شهر افتتاح کرد و خیلی زود تقریباً کل کشور را با آن تأمین کرد.
در کارخانه کازی ، صنعتگران حلوای گردو و تهنی (کنجد) درست می کردند. یونانی پرانرژی و یونانی که به سودآوری این سرمایه گذاری پی برد ، به سرعت تولید خود را گسترش داد و خیلی زود این شرکت شروع به تولید حداکثر 800 کیلوگرم محصول شیرین در روز کرد.
در آغاز قرن نوزدهم ، کازی رقیبی در شخص سویریدوف تاجر روس داشت. شایعه شده بود که همسرش ، یک هموطن کازی ، راز تهیه حلوا را با او در میان گذاشته است. طبق شایعات دیگر ، ملوانان از کشتی های خود که به طور مرتب برای خرید کالا به ایران و ترکیه می رفتند ، دستور تهیه یک دسر شرقی را به بازرگان گفتند و البته در آنجا حلوا آجیل را امتحان کردند. با این حال ، آقای سویریدوف سهم قابل توجهی در انواع مختلف غذاهای خوشمزه داشت. طبق یک نسخه ، این او بود که برای اولین بار به فکر استفاده از دانه های آفتابگردان در تولید حلوا افتاد.
امروزه انواع مختلفی از حلوا ، دستور العمل ها و روش های زیادی برای تهیه آن وجود دارد. اما اعتقاد بر این است که حلوا واقعی هنوز در ایران ساخته می شود. به هر حال ، آنها با دست ساخته می شوند و نمی توان آنها را با آنچه در تن در کارخانه های شیرینی سازی تولید می شود مقایسه کرد.
ترکیب حلوا
البته ، جز component اصلی هر حلوا محصول اصلی است - دانه ها یا آجیل ها. اما به عنوان سایر اجزای سازنده ، تولیدکنندگان از جرم کارامل (شکر ، ملاس) و همچنین ماده کف کننده استفاده می کنند. هنگام تهیه خوراکی در خانه ، معمولاً از عسل به جای شکر و ملاس استفاده می شود. نقش ماده کف کننده این است که یک ساختار الیافی مشخص به حلوا بدهد. برای کنار آمدن با این مسئله تحت قدرت سفیده تخم مرغ ، شیرین بیان یا ریشه گل ختمی.
بعضی اوقات ، برای تغییر ، تولیدکنندگان با حسن اعتماد مواد پرکننده و طعم دهنده های طبیعی را به حلوا اضافه می کنند: وانیل ، دارچین ، شکلات و غیره ، آنهایی که بی پروا هستند - مواد نگهدارنده و مواد تقویت کننده طعم که با مواد طبیعی یکسان هستند.
حلوای آفتابگردان
م componentلفه اصلی حلوا آفتابگردان دانه های آفتابگردان است. قابل ذکر است که در طول تولید آن ، هسته و پوسته (پوسته) فرآوری می شوند ، که طعم خاصی به این نوع حلوا می دهد ، شدیدتر از بقیه. حلوای آفتابگردان مرغوب دارای رنگ سبز مایل به خاکستری است. به دلیل وجود ذرات پوسته در ترکیب ، دستگاه گوارش را به خوبی از رسوبات مضر پاک می کند. توجه شده است که این نوع ظرافت در اوکراین ، بلاروس ، مولداوی و روسیه بیشتر مورد علاقه است.
حلوای تاخینی
توده پروتئینی این نوع حلوا از دانه های کنجد آسیاب شده تهیه می شود. به نظر بسیار سبک تر از "خواهر" آفتابگردان آن است. رنگ آن خاکستری مایل به زرد و طعم آن کمی تلخ است.حلوای تهینی واقعی علاوه بر کیفیت غذایی عالی ، به دلیل داشتن مقدار زیادی مواد مفید در دانه کنجد ، از نظر بیولوژیکی بالا ، بدن را التیام و جوان سازی می کند.
حلوای بادام زمینی
این بر اساس آجیل آسیاب شده است. در تولید آن ، قند معمولاً با عسل جایگزین می شود و علاوه بر این ، واحد کف متصل نمی شود. حلوای بادام زمینی به رنگ خامه ای زیبا و طعمی مطبوع و مطبوع ارائه می شود. با این حال ، برای افرادی که از بیماری التهاب مثانه و اختلالات سیستم اسکلتی عضلانی رنج می برند ، این نوع حلوا منع مصرف دارد ، زیرا بادام زمینی حاوی پورین است که به تشکیل و تجمع اورات (نمک های اسید اوریک) کمک می کند.
حلوای ترکیبی
امروزه کسانی که دندان شیرین دارند می توانند از حلوای تاهینی با بادام زمینی یا گردو ، حلوای آفتابگردان با خرده بادام ، حلوای گردو با میوه های شیرین و غیره لذت ببرند. تولیدکنندگان اغلب حلوای ترکیبی را به شکل شیرینی تولید می کنند.
حلوای لعاب دار
هر حلوایی را می توان لعاب زد. به عنوان پوشش ، تولیدکنندگان از لعاب شکلاتی (به ندرت) یا شیرینی پزی متشکل از شکر ، پودر کاکائو ، ملاس ، عصاره ریشه شیرین بیان و غیره استفاده می کنند. حلوای لعاب دار با کیفیت بالا دارای یک قهوه ای روشن یا تیره کمی موج دار و حتی سطح بدون شکوفه سفید است. این یک محصول بسیار پرکالری است.
