دوستداران پنیر می دانند که یک محصول می تواند به طور همزمان به انواع مختلفی تعلق داشته باشد. به هر حال ، آنها با محتوای چربی ، بافت ، زمان رسیدن و موارد دیگر مشخص می شوند. انجمن های تولیدکنندگان پنیر از کشورهای مختلف ، سازندگان کتاب های مرجع ، معلمان آشپزی سال به سال سعی می کنند یک صلاحیت جامع و جامع ایجاد کنند ، اما تاکنون زحمات آنها بی ثمر است و برای یادگیری درک انواع پنیر ، باید به یاد داشته باشید چندین معیار ممکن در یک زمان
رطوبت پنیر
یکی از انواع متداول انواع پنیر ، بر اساس میزان رطوبت محصول است. پنیرهای نرم ، نیمه نرم ، نیمه سخت و سخت وجود دارد.
انواع نرم شامل همه پنیرهای تازه و پرورشی مانند ریکوتا ، موزارلا ، فتا است. پنیرهای بالغ همچنین شامل انواع رطوبت بالا مانند بری یا گورگونزولا هستند. انواع نرم اغلب روی نان تست یا کراکر پخش می شوند و به همراه میوه سرو می شوند. آنها را در سالاد قرار می دهند ، برای تهیه غذاهای معروف مانند کیک پنیر ، لازانیا ، پیتزا استفاده می شود.
پنیرهای نیمه نرم شامل پنیرهای "صومعه" هستند که معروف ترین آنها مونستر است. در میان انواع شناخته شده پنیرهای نیمه سخت ، شایان ذکر است گودا ، چدار ، پروولون ، جک مونتری. انواع نیمه نرم و نیمه سخت به خوبی ذوب می شوند و پوسته ای طلایی و دوست داشتنی را روی انواع آبگوشت ها ایجاد می کنند. آنها هم در ساندویچ و هم در فوندو عالی هستند.
پنیرهای رسیده و سفت سفت هستند. این شامل انواع معروف مانند Romano ، Asiago ، Parmesan است. اغلب پنیرهای نیمه سخت با گذشت زمان سخت می شوند ، بنابراین ، به عنوان مثال ، چدار ، گودو ، بسیاری از پنیرهای سوئیسی - edam ، emmenthal ، grayere - شما می توانید هر دو محتوای رطوبت را خریداری کنید. در پنیر سوئیس ، هرچه سوراخ ها بزرگتر باشند ، بالغ و محکم تر می شوند. پنیرهای سفت اغلب ریز رنده می شوند و برای طعم دادن به غذاهای گرم استفاده می شوند.
پنیرهای آبی
پنیرهای آبی همیشه به پنیرهای بالغ تعلق دارند ، اما از نظر میزان رطوبت می توانند نرم یا نیمه سخت یا کاملا سفت باشند. پنیرهای نرم بالغ شامل انواع معروف Brie و Camembert هستند که با پوسته قالب سفید و ظریف مخملی پوشانده شده اند. به نیمه جامد و جامد - مونستر و بندر سالو.
پنیرهای آبی ، که به رغم نام ، می توانند در سایه های مختلفی از رنگ سبز باشند ، می توانند نرم و سفت باشند با این حال ، در این حالت ، همان محصول به سادگی تحت پیری متفاوت قرار می گیرد. این قانون نیز کار می کند - هرچه پنیر پیرتر باشد ، سخت تر نیز خواهد بود. این پنیرها با دوره های مختلف رسیدن شامل Roquefort ، Gorgonzolla و Stilton هستند. پنیرهای آبی کهنسال طعم و رایحه خاصی تند دارند و بسیار گران ترند.
نوع شیر و محتوای چربی
در حالی که بیشتر پنیرهای دنیا از شیر گاو تهیه می شوند ، گونه هایی وجود دارند که از شیر بز ، گوسفند و حتی شیر گاومیش استفاده می کنند. پنیرهای خامه ای نیز به طور جداگانه متمایز می شوند ؛ آنها از خامه غنی شده ساخته می شوند ، که محتوای چربی آن حداقل 60٪ است. هرچه مقدار چربی پنیر بیشتر باشد ، طعم آن نرمتر می شود. پنیرهایی که از شیر حیوانات دیگر تهیه شده اند ، بجز گاوها ، نت های خاص و دل انگیزی دارند.
پنیرهای ترشی
پنیرهای ترشی در نحوه ذخیره سازی متفاوت هستند. این گونه ها در ظروف پر از نمک ، اغلب با مواد افزودنی مختلف شور ، قرار می گیرند. این پنیرها نرم ، سفت ، تازه و کهنه هستند ، اما همیشه با طعم شور مشخصی دارند.
