خالق طبقه بندی شراب بدون شک فرانسه است. این فرانسوی ها بودند که اولین بار در مورد تفاوت شراب صحبت کردند ، این شراب دارای درجه و سطح خاص خود است. آنها همچنین به این فکر افتادند که برخی از شرابها را مفاهیم کلی بنامند و به دیگران نام منطقه ای که تاکستان در آن رشد کرده اختصاص دهند و از میوه های آن برای تهیه نوشیدنی استفاده شد.
شراب سفره
نام اصلی "Stolovoye" از قبل حاکی از آن است که این شراب به عنوان یک نوشیدنی سبک در کنار میز سرو می شود که به خوبی با غذا سرو می شود. تفاوت آن در این است که قند به آن اضافه نمی شود ، به همین دلیل قدرت کمی در حدود 12-14٪ دارد. این شراب طعم و رایحه مطبوعی دارد.
رنگ شراب های سفید ، قرمز و روزی متفاوت است. غالباً ، بطری ها حتی محلی را که انگور کشت شده است نشان نمی دهند ، آنها فقط کشور را نشان می دهند ، که به عنوان یک علامت تجاری است. مسئله این است که از فن آوری های تولید انبوه در ساخت این شراب ها استفاده می شود و انگور و سایر مواد اولیه به همان روشی که در تولید نوشیدنی های مارک دار طبقه بندی می شود ، قرار ندارند.
شرابهای سفره ای اغلب به موارد زیر تقسیم می شوند:
- خشک،
- نیمه خشک،
- نیمه شیرین ، که مقدار کمی شکر به آن اضافه می شود.
در بسیاری از کشورها ، چنین شرابهایی در سفره سرو می شوند ، زیرا استفاده کم آنها ضرری ندارد ، اما فقط به بدن در جذب غذا کمک می کند و تنش عصبی را برطرف می کند. حتی آسایشگاه هایی وجود دارد که در آنها یک روش شراب سازی وجود دارد ، جایی که می توانید انواع مختلف نوشیدنی های زنده را بدون آسیب رساندن به سلامتی خود میل کنید.
با دانستن طبقه بندی شراب های سفره ای ، می توانید نوعی را انتخاب کنید که به ذائقه شما نزدیک باشد: اغلب خانم ها انواع نیمه شیرین را دوست دارند و آقایان انواع خشک را.
شراب های محلی
شراب های محلی نوعی شراب سفره هستند ، با این وجود از انواع انگورهایی که در یک منطقه خاص رشد می کنند تهیه می شوند. علاوه بر این ، غیر معمول نیست که امکان حتی مخلوط کردن انواع مختلف توت ها را کنار بگذارید ، بنابراین هیچ نقض یکپارچگی طعم نوشیدنی های آینده وجود ندارد. به طور طبیعی ، با این روش ، برچسب باید نشان دهنده منطقه جغرافیایی ، منطقه ای که شراب ساخته شده است.
برچسب های شراب محلی مجاز به نشان دادن محصول انگور هستند ، در مقابل شراب سفره ، که سال یا منطقه تولید را نشان نمی دهد.
شرابهای محلی باید دارای قدرت الكلی طبیعی حدود 10-12٪ باشند. با این حال ، به دلیل تولید انبوه شراب و تقاضای بالای تجاری ، شراب های محلی که نام آنها به صورت مرجع جغرافیایی است به تدریج منحصر به فرد بودن خود را از دست می دهند. امروزه می توانید نوشیدنی هایی پیدا کنید که معمولاً نوشیدنی های جداگانه نامیده می شوند. چنین شرابهایی دارای طعم روشن و دسته گل غنی هستند ، آنها مطمئناً خوشمزه هستند ، اما خوراک خوارها آنها را "خالص" نمی دانند ، زیرا از چندین نوع انگور تهیه می شوند.
به هر حال ، شراب های محلی ماندگاری بسیار بالایی دارند و در طی آن می توانند طعم خود را تغییر دهند و با یادداشت های جدید باز شوند. این ارزش ویژه آنهاست. به طور کلی ، شراب محلی را می توان نویسنده نامید ، زیرا در مکان های استثنایی تولید می شود ، اغلب طبق روش های منحصر به فرد ، اغلب به صورت مجموعه ای ، پرنعمت است.
