هر نوشیدنی الکلی برای سرو به ظروف خاصی احتیاج دارد. حتی انواع شرابها معمولاً در لیوانهایی با اشکال مختلف ریخته می شوند تا تمام مزایا و عمق طعم را به حداکثر برسانند.
فلوت
فلوت (از کلمه فرانسوی flûte - فلوت) لیوان باریکی با ساقه نازک است. به طور معمول ، حجم این نوع ظروف شیشه ای 150 میلی لیتر است ، اما عینک های حجیم تر نیز وجود دارد - تا 300 میلی لیتر. شکل کشیده لیوان به نوشیدنی اجازه می دهد تا حباب های دی اکسید کربن موجود در نوشیدنی های گازدار را برای بیشتر مدت ممکن نگه دارد. علاوه بر این ، پای بلندی که باید توسط آن لیوان شراب نگه داشته شود ، به گرما دست اجازه نمی دهد که شراب را زودتر از موعد گرم کند و اجازه می دهد تا نوشیدنی تا زمانی که ممکن است سرد شود و تمام طعم آن را حفظ کند.
قبل از نوشیدن نوشیدنی ، لیوان فلوت ، مانند نوع شراب گازدار که برای آن در نظر گرفته شده ، باید بسیار سرد باشد. تکه های یخ هرگز به شامپاین و شراب های گازدار اضافه نمی شوند ، تا نوشیدنی را با آب اضافی رقیق نکنید و طعم آن را خراب نکنید. طبق قوانین آداب شراب ، لیوان را نمی توان بیش از 2/3 از حجم آن پر کرد ، و باید بسیار آهسته پر شود ، اجازه می دهد نوشیدنی از کنار لیوان پایین برود و کف نکند.
در لیوانهای فلوت ، استفاده از شامپاین خشک (دسته های خشک ، فوق العاده خشک ، بروت و بروت که در آنها قند کمی وجود دارد یا قهوه ای وجود ندارد) و شراب های گازدار خشک معمول است. کاناپا (با گوشت لذیذ ، خاویار ، غذاهای دریایی) ، میوه ها و حتی بیسکویت به عنوان میان وعده مناسب است. بر اساس نوشیدنی های فوق الذکر ، گاهی کوکتل هایی تهیه می شود که موادی که مستقیماً در فلوت مخلوط می شوند. چندین دستورالعمل مبتنی بر شامپاین:
- Kir Royal: شامپاین خشک (100 میلی لیتر) و لیکور عصاره سیاه (15 میلی لیتر).
- شامپاین Hemingway: شامپاین خشک (100 میلی لیتر) و آبسنت (20 میلی لیتر).
- Black Velvet: شامپاین خشک (60 میلی لیتر) و Stout ، Dark Ale (60 میلی لیتر).
لیوان نعلبکی شامپاین
بشقاب پرنده Champagne Saucer به معنای واقعی کلمه یک بشقاب شامپاین است. در زبان مادری معمول ما ، این اسم نسبتاً عجیب به نظر می رسد ، اما اگر به شکل این لیوان نگاه کنید ، همه چیز در جای خود قرار می گیرد. این نوع بارورها به شدت شبیه یک بشقاب پهن است ، اما کناره های آن کمی بالاتر است و یک پایه ظریف نازک وجود دارد. امروزه از لیوان نعلبکی شامپاین به ندرت استفاده می شود و بسیاری از افراد حتی نمی دانند که چیزی غیر از لیوان های بلند معمول برای شراب های گازدار در نظر گرفته شده است. یک تفاوت عملی بین آنها وجود دارد ، و یک تفاوت قابل توجه.
یک نوشیدنی از قبل سرد شده در چنین لیوان گسترده ای به سرعت گرم می شود و حباب های هوا را آزاد می کند ، بنابراین حجم یک بشقاب شامپاین معمولاً بسیار کمتر از حجم فلوت است - فقط 120 میلی لیتر. این برای رویدادهای بوفه در نظر گرفته شده است ، جایی که عادت نیست که برای مدت طولانی با عینک در دست راه بروید. علاوه بر این ، شکل منحصر به فرد ظرف ها به شما امکان می دهد تا اهرام معروف را از لیوان های شامپاین بسازید ، که در هر گونه جشن بسیار چشمگیر به نظر می رسد. رسم این است که انواع شیرین یا دسر شامپاین (Demi-sec ، Doux) و شراب های گازدار را در لیوان نعلبکی شامپاین سرو کنید. باز هم ، یخ به این نوشیدنی ها اضافه نمی شود ، اما تزئینات ، به عنوان مثال ، یک گیلاس کوکتل ، در یک لیوان با گردن گشاد به نظر می رسد.
لیوان شراب قرمز
هدف مستقیم این نوع لیوان ها در نام خوانده می شود - لیوان مخصوص شراب قرمز است. برخلاف تصور عمومی ، شراب های قرمز و سفید به انواع مختلف لیوان شراب نیاز دارند. Red Wine Glass دارای شکلی گل لاله ، تا حدودی کروی است. لیوان نازک ، که گردن آن به سمت بالا تبدیل می شود ، اجازه نمی دهد طیف گسترده ای از رایحه های شراب زود از لیوان خارج شود ، و همچنین منطقه تعامل نوشیدنی با هوا را گسترش می دهد و رایحه های ظریف آن را نشان می دهد.
لیوان های شراب قرمز معمولاً 500-750 میلی لیتر دارند اما فقط باید 1/3 یا کمتر پر شوند. این توزیع حجم (1/3 شراب و 2/3 هوا) نوشیدنی را با اکسیژن اشباع می کند. بعلاوه ، نگه داشتن یک لیوان بزرگ تا لبه شراب تقریباً غیرممکن است که در ساقه انجام شود ، و اثر انگشت روی کاسه اصلی حداقل غیر زیبایی نشان می دهد.علاوه بر این ، گرمی دست ها به سرعت نوشیدنی را گرم می کند ، که برای شراب قابل قبول نیست ، زیرا نمی توان یخ را به آن اضافه کرد ، مانند شراب های گازدار. رسم این است که غذاهای لذیذ گوشت و پنیر سفت را به عنوان پیش غذای شراب های قرمز سرو کنید.
لیوان شراب سفید
شیشه های شراب سفید دارای ضلع های کشیده و مستقیم بیشتری نسبت به لیوان های شراب قرمز هستند. این تفاوت با این واقعیت توضیح می شود که عطر شراب های سفید ، به طور معمول ، از شدت کمتری برخوردار است و نیازی به تأخیر در لبه لیوان نیست. علاوه بر این ، شکل کشیده لیوان شراب باعث می شود نوشیدنی حداقل با اکسیژن تماس داشته باشد ، که می تواند به طعم شراب های سفید آسیب برساند.
انواع نرم پنیر ، تنقلات قارچ و غذاهای دریایی به عنوان پیش غذا کاملاً طعم شراب سفید را برجسته می کنند. قبل از سرو باید آن را تا 10-7 درجه سرد کنید. شما باید لیوان را با پای بلند نگه دارید ، با استفاده از همه انگشتان خود (بدون بیرون زدن انگشت کوچک خود).
شیشه پورتو
لیوان های پورتو برای شراب بندری در نظر گرفته شده اند - نوشیدنی که با استفاده از تخمیر آب انگور و الکل ایجاد می شود. حجم شیشه پورتو معمولاً از همه لیوان هایی که در بالا گفته شد ، از حجم کمتری برخوردار است ، زیرا برای نوشیدنی قوی تر در نظر گرفته شده است. با توجه به ویژگی های خارجی آن ، Porto شبیه لیوان شراب سفید است ، که اندازه آن فقط کمی کوچکتر است (فقط 80-100 میلی لیتر) و ساقه کوتاه تری دارد.
آداب و رسوم سرو این نوشیدنی نجیب شامل تعدادی قانون است. بنابراین ، پورت معمولاً به صورت افقی ذخیره می شود ، اما یک هفته قبل از سرو کردن ، بطری باید به صورت عمودی قرار گیرد. رسم نیست که شراب غنی شده را مستقیماً از ظرف اصلی بریزید ؛ بلکه باید آن را در یک ظرف مخصوص ریخته شود. در نتیجه ، نگهداری طولانی مدت شراب در بندر آزاد دور از ذهن است: این ماده برای آب بندی مجدد در نظر گرفته نشده است. شراب بندری به همراه پنیر و میوه های شیرین سرو می شود.
لیوان شری
شری نوشیدنی است که نام آن در روسی به نظر شری می رسد. این یک نوشیدنی اسپانیایی است که از انگور خشک تهیه می شود ، در بشکه های آزاد بسته می شود و با الکل غنی می شود. شری گلس بصورت مخروطی با دهانی گشاد است. از آنجا که نوشیدنی کاملاً قوی است ، ظرف های مخصوص آن باید حجم بسیار کمی داشته باشند - 50-60 میلی لیتر.
اما لیوان شری فقط برای شری در نظر گرفته نشده است ، نوشیدنی دیگری نیز برای آن مناسب است - ورموت ، شراب غنی شده بر پایه گیاهان. تقریباً هر غذایی متناسب با این نوع نوشیدنی ها به عنوان پیش غذا است ، زیرا هم با محصولات گوشتی و هم محصولات پخته شده مطابقت دارد.
بالون کنیاک
هدف اصلی این نوع لیوان همانطور که از نام آن مشخص است ، سرو کنیاک است. برای تهیه آن ، انگور تربیبانو با استفاده از پرسهای مخصوص و بدون آسیب رساندن به بذرها فشرده می شود ، برای چند هفته باقی مانده تا تخمیر شود و سپس تقطیر می شود (مایع اضافی را خارج می کنیم) تا الکل قوی کنیاک بدست آید. بعد از تمام مراحل ، کنیاک در حدود 3-5 سال در بشکه های بلوط محکم بسته شده نگهداری می شود.
شایان ذکر است که کلمه Balloon (توپ) به همین دلیل در نام ظاهر شده است ، زیرا لیوان کلاسیک برای سرو کنیاک واقعاً یک شکل کروی با گردن مخروطی دارد. معمول نیست که قبل از سرو کنیاک خنک شود ؛ دمای آن نباید از 20 درجه پایین باشد. فرانسوی ها که نوشیدنی کنیاک را ایجاد کردند ، استفاده از آن را به عنوان یک فرهنگ کامل در نظر می گیرند. آنها هیچ نوع میان وعده ای را برای او تشخیص نمی دهند ، زیرا معتقدند فقط قهوه و سیگار برگ به شما کمک می کند تا طعم عمیق کنیاک واقعی را آشکار کنید.
