توت سیاه هم در اوراسیا و هم در امریکا که محل تولد این توت محسوب می شود ، بسیار گسترده است. از نظر ظاهری ، بسیار شبیه تمشک است ، اگر رنگ توت را در نظر نگیرید - توت آن سیاه است ، ممکن است با رنگ مایل به آبی باشد.
توت سیاه برای اهداف آشپزی و دارویی استفاده می شود. طعم شیرین یا ترش دارد.
توت سیاه منبع بی نظیری از گلوکز ، فروکتوز ، اسید اسکوربیک ، ساکارز ، تیامین و کاروتن است. این ویتامین شامل ویتامین های A ، همچنین B1 ، B2 ، C ، E و البته PP است. همچنین توت سیاه پتاسیم زیادی دارد ، تعادل آب بدن را عادی می کند و برای عضلات مفید است.
این توت سرشار از اسیدها - سالیسیلیک ، مالیک ، گزنه و سیتریک است. شاه توت دارای اثر ضد تب م effectiveثری است که باعث می شود در صورت التهاب ریه و عفونت های حاد تنفسی به یک کمک کننده وفادار تبدیل شود و آب آن در صورت تب قادر به رفع تشنگی به خوبی است. همچنین برای عادی سازی عملکرد روده بسیار مفید است.
توت های نارس کمی ملین دارند ، در حالی که توت های نارس اثر تقویت کنندگی دارند. شایان توجه است که توت سیاه برای افرادی که دارای مشکلات مثانه و کلیه هستند نیز باشد. پکتین موجود در توت به خوبی استرانسیم را از بدن خارج می کند.
همچنین مشکل رسوب نمک های فلزات سنگین را حل می کند. مردان باید بیشتر از توت سیاه استفاده کنند ، زیرا مواد موجود در نعوظ کمک می کند. و برای زنان باردار از این نظر مفید است که به رشد صحیح جنین کمک می کند.
توت سیاه همچنین با از بین بردن سموم بدن به حل مشکل پوند اضافی کمک می کند. برخی از متخصصان ادعا می کنند که توت سیاه برای مبارزه با سلول های سرطانی بسیار مناسب است.
اگرچه توت سیاه انبار ویتامین ها و مواد معدنی است ، اما همچنان باید با احتیاط از آنها استفاده کنید ، زیرا باعث آلرژی می شود.
همچنین ، برای افرادی که اسیدیته معده آنها افزایش یافته است ، خود را تحریک نکنید. در صورت مصرف بیش از حد توت سیاه می تواند باعث مشکلاتی در روده کوچک شود.
انواع توت های تازه را از ژوئیه تا سپتامبر می توان یافت. هنگام خرید توت سیاه ، به رنگ آن توجه کنید - در توت رسیده این رنگ سیاه است ، گاهی اوقات با رنگ بنفش. از توت های آسیب دیده و بیش از حد رسیده (خیلی نرم) استفاده نکنید.
شاه توت تازه حاوی بیشترین مواد مغذی است ، اما می توان آنها را برای استفاده در آینده - منجمد و کنسرو شده - برداشت.
