آخرین سالی که شیرینی های کالوگا خمیر کالوگای "مارک دار" خود را فروختند سال 1916 بود. طبق یک نسخه ، صاحب شیرینی فروشی درگذشت و دستور غذا را با خود برد. یک نشریه چاپی دیگر می گوید که حامل اصلی دستور پنهانی تاجر به نام کوبلف بود ، که آن را از کینه توزی علیه قدرت شوروی پنهان کرد.
در پایان دهه 40 ، تلاش شد خمیر کالوگا در مقیاس صنعتی تهیه شود ، اما تجارت به سرعت محدود شد. امروزه مورخان محلی منطقه کالوگا همه تلاش خود را برای احیای ظرافت سنتی نیاکان خود انجام می دهند و هم اکنون در جعبه های یادگاری نزدیک موزه تاریخ محلی به فروش می رسد.
بله ، این یک غذای خوشمزه است ، زیرا خمیر کالوگا بیشتر از آرد دارای ترکیبات شیرین است. اگرچه ، یکی از مشهورترین نویسندگان عصر نقره ، بوریس کنستانتینوویچ زایتسف ، اهل کالوگا ، بسیار ناخوشایند در مورد این محصول صحبت کرد. وی اعتقاد داشت که بعید به نظر می رسد که مخلوط "عسل-آرد" به جز ساکنان کالوگا ، مطبوع کسی باشد.
با این حال ، امروز خمیر سنتی تهیه شده طبق دستورالعمل های قدیمی در کالوگا خریداری می شود ، نه توسط ساکنان کالوگا ، بلکه توسط میهمانان شهر. سعی کنید وزن چنین سوغاتی ای ناچیز باشد. و سپس ، با گذاشتن ظرف خود از زیر شیرینی به عنوان یادگاری ، مطمئناً می خواهید خودتان خمیر کالوگا را بپزید. باید گفت که کار سختی نیست و مواد تشکیل دهنده همه موجود است. با نشان دادن تخیل ، می توانید سهم خود را در تهیه دستور خمیر Kaluga داشته باشید.
ترکیبات اصلی عبارتند از: سوخاری نان چاودار ، شکر ، عسل ، آب ، ادویه جات. اما هنوز هم ظرافت ها و رازهایی وجود دارد. باید در نظر داشت که نان چاودار مدرن مانند آنچه در ابتدای قرن نوزدهم پخته می شد نیست. بنابراین ، در حالت ایده آل ، بهتر است خودتان آن را بپزید. اگر خرید می کنید ، فقط Borodinsky نیست. در حال حاضر حاوی ادویه جات است و آنها به هیچ وجه برای خمیر کالوگا مورد نیاز نیستند. یعنی اولین قدم تهیه نان چاودار بدون ادویه است.
نان چاودار را به صورت مکعبی خرد کرده و به حالت ترد خشک می کنند. کراکرها باید در هاون یا چرخ گوشت چرخ شوند. به 2 فنجان کراکر نیاز خواهید داشت. همچنین توصیه می شود آن را از طریق الک ریز الک کنید. بعد ، شما باید از شکر و آب شربت درست کنید. با این حال ، منابع مختلف ، اگرچه به یک دستور العمل قدیمی یافت شده اشاره می کنند ، اما نسبت های مختلف قند را به مقدار خرچنگ می دهند. جایی 3 * 1 ، جایی 2 * 2 ، بنابراین فقط می توانید به سلیقه خود اعتماد کنید.
آب هم همین طور است. طبق یک دستورالعمل ، 2 لیوان آب برای 2 لیوان شکر ، در لیوان دیگر 1 لیوان آب برای 3 لیوان شکر. در حالت دوم ، به نظر می رسد که توده خمیر کالوگا خیلی سخت است ، اما باید قوام یک مربا غلیظ داشته باشد. اگرچه این امر به زمان پخت نیز بستگی دارد. بنابراین ، شربت با افزودن ادویه ها پخته می شود: انیسون ستاره ای ، دارچین ، میخک ، هل. می توانید از انیسون استفاده کنید. هر ادویه را در نوک یک قاشق چای خوری می خورند.
بعد ، مخلوط سوخاری را در شربت ریخته ، روی حرارت کم می جوشد و می پزد تا غلیظ شود. لازم به یادآوری است که مخلوط پس از خنک شدن حتی بیشتر غلیظ خواهد شد. اگر بلافاصله خمیر را به قوام مربا غلیظ بجوشانید ، پس از خنک شدن برش کار دشواری خواهد بود. آنها بلافاصله خمیر کالوگا را نمی خورند. باید سرد شود و سپس 10 ساعت دیگر در سرما بایستید.
برخی ، با امتحان کردن یک دستورالعمل قدیمی ، شروع به افزودن آجیل آسیاب شده ، زردآلو خشک و آلو خشک کردند که از طریق چرخ گوشت به خمیر کالوگا نورد داده شد. فقط در این صورت مخلوط غلیظ به نظر می رسد و نیازی به پخت ندارد. باید بگویم که در قدیم اغلب از عسل به جای شکر استفاده می کردند. علاوه بر خرده نان ، آرد گندم سیاه نیز اضافه شد. همچنین افزودنی های کاملاً عجیب و غریب وجود دارد: پرتقال ، کاکائو. بنابراین ، با تسلط بر اصل درست کردن خمیر Kaluga ، می توانید با خیال راحت خیال پردازی کنید.
