آویشن در طیف گسترده ای از دستور العمل ها کاملاً رایج است. به لطف این چاشنی ، غذاها خوشمزه تر می شوند و رایحه ای تند پیدا می کنند. چه بیشتر ، خوردن آویشن برای بدن مفید است.
آویشن تا زمان روم باستان و یونان باستان شناخته شده است. این گیاه رشد کرده و به عنوان ادویه مورد استفاده قرار می گرفت و حمام در آویشن به منظور تقویت قدرت گرفته می شد. در مصر باستان از آویشن به عنوان عطر استفاده می کردند زیرا آویشن رایحه ای تند و روشن دارد.
این درختچه در روسیه ، ارمنستان ، بلاروس و … رشد می کند. در جنوب اروپا در طبیعت یافت می شود. به ارتفاع 30-40 سانتی متر می رسد ، از حدود ماه مه تا آگوست با گل های سفید و بنفش شکوفا می شود. میوه ها به صورت جعبه با آجیل های قهوه ای سیاه نزدیک به پاییز رسیده می شوند.
بوی آویشن بسیار پایدار و دلپذیر است و طعم آن کمی تلخ است. از این گیاه به عنوان چاشنی در پخت و پز ، در صنعت تولید نوشیدنی های الکلی و کنسرو استفاده می شود. آویشن غالباً یک ماده اساسی در مخلوط های مختلف چاشنی ، به ویژه در "گیاهان پرووانسال" است.
آویشن به خوبی با غذاهای سیب زمینی ، کلم ، گوشت خوک ، ماهی و گوشت بره مطابقت دارد. برای پخت حبوبات ، نگهداری و نمک دهی ضروری است.
از اسانس آویشن اغلب در لوازم آرایشی و بهداشتی برای ساخت عطر صابون ، کرم ، خمیر دندان و رژ لب استفاده می شود. به این روغن تیمول گفته می شود. همچنین از شاخه های آویشن در باغبانی زینتی استفاده می شود. این گیاه حاوی تانن ، مواد معدنی ، رنگدانه های آلی ، صمغ و اسیدها ، به ویژه اولئیک است. بنابراین ، آویشن یک گیاه ضد باکتری محسوب می شود.
برای اهداف دارویی ، اغلب از شاخه های بدون برگ استفاده می شود. آویشن به عنوان درمانی برای گلودرد موثر است ، به برونشیت و آسم برونش کمک می کند. به صورت پودر ، خمیر ، جوشانده ، شربت و عصاره ، چای گیاهی دارویی ، تنتور و … استفاده می شود. سرفه را از بین می برد (به صورت قرص) و به عنوان آرامبخش استفاده می شود.
به دلیل خاصیت ضد باکتریایی ، آویشن به عنوان دارویی برای استوماتیت محبوب است.
نه تنها شاخه استفاده می شود ، بلکه برگهای آویشن نیز به صورت خشک و خشک استفاده می شود. جوشانده آنها برای بیماری های مفصلی ، بیماری های قلبی استفاده می شود. برای رادیکولیت و بیماری های مختلف عصبی موثر است. دارای اثر مفیدی بر سیستم گوارش ، عادی سازی کار دستگاه گوارش است. به عنوان کمکی برای فرمنوپاتی ، انتروکولیت و دیس بیوز استفاده می شود. همچنین به هضم غذاهای چرب به معده کمک می کند.
علاوه بر این ، آویشن به عنوان داروی ادرار آور و ادرار آور معروف است. به بی خوابی کمک می کند و برای سینوزیت و سینوزیت مثر است. گاهی اوقات حمام با آویشن برای درمان برخی بیماری های زنان توصیه می شود ، با این حال بهتر است بدون توصیه پزشک از آن استفاده نکنید. ممکن است موارد منع مصرف فردی وجود داشته باشد.
به هر حال ، در میان موارد منع مصرف عمومی علائمی مانند فشار خون بالا و دمای بدن بالا وجود دارد. همچنین از آویشن برای نارسایی قلبی استفاده نکنید.
این چاشنی را می توانید در بیشتر فروشگاه های بزرگ در بخش ادویه جات پیدا کنید. و "دسته گل" های کوچک را می توان در فروشندگان سبزیجات در بازارهای شهر یافت.
