مسکال و تکیلا نوشیدنی های الکلی مقطر مکزیکی هستند که بر پایه آب گاو ساخته شده اند. وجوه مشترک آنها به قدری است که گاهی اوقات با دو نام یک نوع الکل اشتباه گرفته می شوند. با این حال ، mezcal و tequila همچنین دارای تعدادی تفاوت قابل توجه هستند.
منشا مسکال و تکیلا مدیون pulque ، یک آب آگاو آبی تخمیر شده است که از زمان های بسیار قدیم در مکزیک شناخته شده است. این نوشیدنی توسط آزتک ها هنگام وعده های غذایی به جای شراب استفاده می شد. تاریخچه تکیلا و مزکال با فاتحان - فاتح اسپانیایی مکزیک - مرتبط است. در قرن شانزدهم ، آنها مهارت تقطیر را به اینجا آوردند ، که به دست آوردن الکل قوی بر اساس pulque امکان پذیر بود. به این نوشیدنی mezcal گفته می شود. این نام ها از زبان آزتک می تواند به عنوان "گاو پخته" ترجمه شود. ساخت تكیلا بعداً در نزدیكی شهر تكیلا شروع شد و به همین دلیل نام آن را گرفتند. فناوری تولید تکیلا و mezcal بسیار مشابه است. آگاو به عنوان ماده اولیه اصلی استفاده می شود - گیاهی که بسیار شبیه کاکتوس است ، اما در واقع از خانواده سوسن ها است. فقط قلب ساقه گوشتی برای تولید الکل استفاده می شود. برای مسکال ، هسته های گاو به مدت 2-3 روز در کوره های سنگ مخروطی افزایش می یابند. هسته ها روی ذغال ها ریخته می شوند ، با چندین لایه الیاف نخل پوشانده شده و با خاک پاشیده می شوند. این روش درمانی به مزکال عطر و طعم دودی می بخشد. برای تکیلا ، هسته ها معمولاً در اتوکلاو بخار می شوند. آب آگاو از قلب بخارپز شده به مدت 3 روز بدون افزودن شکر تخمیر می شود. از دهه 1960 میلادی ، میزانکال با استفاده از تقطیر مضاعف تولید می شود و سپس با قدرت به میزان مطلوب با آب رقیق می شود. قدرت mezcal مانند تکیلا 40 درجه است. این نوشیدنی از عطر و طعم قوی تری نسبت به تکیلا برخوردار است. mezcal با کیفیت بالا هم تراز با تکیلا ارزش گذاری می شود ، اما از نظر تعداد واریته از آن کمتر است. مصرف تکیلا و میزانکال تقریباً به همان روش انجام می شود. نیازی نیست که مانند ودکا در یخچال نگهداری شوند. مسکال اغلب با نمک و تکیلا اغلب با نمک و آهک نوشیدنی می شود. از تکیلا بیشتر برای تهیه کوکتل استفاده می شود تا مسکال. چنین کوکتل هایی با این نوشیدنی محبوبیت جهانی پیدا کرده اند: تکیلا طلوع آفتاب ، رونق تکیلا ، مارگاریتا و سانگریتا.
