در آشپزخانه غالباً گلدانهایی می توانید از مواد مختلف - آلومینیوم ، چدن ، فولاد ضد زنگ یا مینا کاری شده پیدا کنید. مهمانداران تعیین می کنند که کدام غذا در کدام غذا به طور تصادفی یا از روی عادت طبخ شود. بیایید با جزئیات در نظر بگیریم که هر ظرف برای چه در نظر گرفته شده است.
قابلمه های آلومینیومی ارزان و سبک وزن هستند. هنگام تمیز کردن چنین محصولی با پارچه سخت ، یک لایه قابل توجهی از فلز پاک می شود که به غذا وارد می شود. آلومینیوم محیط سوزاننده را دوست ندارد ، بنابراین سوپ کلم یا فرنی شیر ترکیباتی تشکیل می دهند که می توانند برای سلامتی مضر باشند. اگرچه توصیه می شود شیر را در ظرف آلومینیومی بجوشانید ، اما در آن نمی سوزد. پس از جوش آمدن ، بلافاصله شیر را در ظرف سرامیکی یا شیشه ای بریزید. در حالت ایده آل ، این گلدان ها برای پخت سبزیجات غیر اسیدی یا غلات غیر لبنی مناسب هستند.
در ظروف مینا ، غذا کاملاً می سوزد و سهل انگاری منجر به تراشه های مینای دندان می شود و فلز زیر مینا با غذا مواد بسیار خطرناکی را تشکیل می دهد. بنابراین ، شما نباید از یک ظرف مینا آسیب دیده استفاده کنید. چنین ظروفی برای تهیه سوپ و خورشت مناسب است ؛ همچنین کمپوت و ژله فوق العاده ای درست می کند.
ظروف چدنی برای ظروفی که به پخت طولانی نیاز دارند خوب است. از معایب این چنین تابه ها می توان به زنگ زدگی و ترک خوردن به راحتی در اثر ضربه اشاره کرد.
سرامیک های نسوز شیشه طعم ظرف آماده شده را به خوبی حفظ می کنند ، اما شکننده هستند و گرمایش نقطه ای را دوست ندارند. برای چنین ظروفی استفاده از تقسیم کننده ضروری است ، اما برای اجاق های برقی و اجاق های مایکروویو ، این ظروف ایده آل هستند.
ظروف روکش دار تفلون به دست زدن ملایم نیاز دارد ؛ اینگونه ظروف را نمی توان با برس فلزی شست. اگر در این ظرف بدون روغن بپزید ، ممکن است غذا نسوزد ، اما پوشش خود بسیار کمتر دوام می آورد.
ظروف استیل ضد زنگ جهانی هستند ، اگر درپوش آن محکم باشد ، ظروف به ندرت در آنها می سوزند و شستن فولاد ضد زنگ بسیار آسان است.
