ماکارونی ایتالیایی یا ماکارونی در همه دنیا شناخته شده است. آنها از آرد و آب گندم دوروم ساخته می شوند ، به رقم آسیب نمی رسانند و یک غذای مستقل هستند.
تفاوت ماکارونی با ماکارونی معمول ، قبل از هر چیز ، با مواد اولیه ای است که از آن ساخته می شود. در روسیه ، تا همین اواخر ، طبخ ماکارونی از آرد گندم دوروم معمول نبود ، که در شکل و طعم آنها منعکس می شد. در روسیه ، ماکارونی اغلب به عنوان یک غذای درجه دو در نظر گرفته می شد که فقط برای یک غذای فرعی مناسب است. در ایتالیا ، تعداد زیادی غذای ماکارونی مستقل وجود دارد.
ماکارونی و ماکارونی
خود کلمه ماکارونی که از ایتالیایی ترجمه شده به معنی "خمیر" است. ایتالیایی ها ماکارونی را لوله های توخالی بلند و نازک از خمیر خشک می نامند ، یعنی از نظر آنها ماکارونی فقط یکی از انواع ماکارونی است. کلمه "ماکارونی" به احتمال زیاد از اصطلاحات اصطلاحات سیسیلی maccarruni آمده است ، که به معنی "خمیر فرآوری شده" است ، با این حال ، نسخه های دیگری از اصل این اصطلاح وجود دارد ، به عنوان مثال ، برخی از زبان شناسان معتقدند که کلمه "ماکارونی" از یونانی آمده است صفت makares که به معنای مبارک و کلان به معنای طولانی است. طبق این نسخه ، کلمه "پاستا" در آشپزخانه ایتالیایی های ثروتمندی ظاهر شد که آشپزهای یونانی برای آنها غذا تهیه می کردند.
تا اواسط قرن هجدهم ، بیشتر انواع ماکارونی با دست درست می شد و آنها را با سس مخصوص عسل و شکر سرو می کردند. در اواسط قرن هجدهم ، ایتالیایی ها ساده ترین دستگاه ها را برای تهیه ماکارونی اختراع کردند که بلافاصله منجر به کاهش هزینه آن شد. در نتیجه ، ماکارونی تقریباً در دسترس کل مردم ایتالیا قرار گرفت ، از آن زمان به عنوان غذای ملی ایتالیا در نظر گرفته می شد.
ماکارونی به عنوان یک غذای مستقل
در جنوا ، که شاید زادگاه معروف ترین نوع ماکارونی - اسپاگتی تلقی شود ، یک موزه واقعی به این غذا اختصاص دارد. این شامل تعداد زیادی از موارد است که به نوعی با اسپاگتی مرتبط هستند - از نسخه های نمایشی 180 نوع ماکارونی مختلف تا سند اسناد رسمی که در 4 فوریه 1279 ایجاد شده است ، که وجود یک محصول آشپزی به نام "ماکارونی" را در آن زمان تأیید می کند. در این موزه ، جایگاه ویژه ای به كتابها با انواع دستور العمل های ادویه و سس اختصاص داده شده است.
لازم به ذکر است که خمیر نه تنها از نظر شکل ، بلکه از نظر رنگ نیز متفاوت است. ایتالیایی ها با کمک رنگ های طبیعی ، غذای ملی مورد علاقه خود را در سایه های مختلف رنگ می کنند. محبوب ترین ماکارونی سبز (با افزودن اسفناج) ، قرمز (با افزودن چغندر یا گوجه فرنگی) و سیاه (جوهر ماهی دریایی به چنین خمیری اضافه می شود) است.
ایتالیایی ها ماکارونی را به حالت "al dente" یا "کنار دندان" می پزند ، بدون اینکه آن را به آمادگی کامل برسانند. اغلب اوقات ، پس از آن ، برای چند دقیقه با سس آماده شده گرم می شود. بسته به شکل ، ماکارونی را می توان با انواع مختلف سس ترکیب کرد. اعتقاد بر این است که بیش از 10 هزار نوع سس وجود دارد. قانون اساسی این است که هرچه ماکارونی ضخیم تر و کوتاهتر باشد ، سس آن ضخیم تر نیز خواهد بود.
