یکی از محبوب ترین عرقیات گیلاس در جهان Maraschino نام دارد. نام آن رابطه مستقیمی با انواع گیلاس دارد که در بین مردم گیلاس ماراشینو نامیده می شود.
گیلاس ، که به یکی از محبوب ترین عرقیات جهان تبدیل شده است ، در کرواسی رشد می کند. برای سالهای متمادی ، این کشور بود که حق ترجیحی تولید ماراکسینو را داشت.
گیلاس معجزه گر
اکنون چنین گیلاس هایی در کشورهای دیگر ، به عنوان مثال در اسلوونی ، کشت می شوند. با توجه به ویژگی های خارجی آن ، از نظر طعم گس بیشتر و اندازه کوچک با همان گیلاس شیرین تفاوت دارد. این تنوع است که تقاضای زیادی در بازار مشروبات الکلی دارد ، زیرا بسیاری از کوکتل ها ، لیکوررها و سایر نوشیدنی های الکلی می توانند با کمک طعم و مزه غنی گیلاس تهیه کنند.
در این انواع شگفت انگیز گیلاس - ماراشینو - است که دانه ها وجود ندارند.
این توت های شگفت انگیز نه تنها برای نوشیدنی فرآوری می شوند ، بلکه مستقیماً درون لیوان کوکتل قرار می گیرند. با چنین پر کننده ای ، نوشیدنی ترش می شود و در آخر می توانید این گیلاس را بخورید و نترسید که استخوان را خفه کنید.
لیکور گیلاس Maraschino
با کمال تعجب ، برخلاف گیلاس هایی که تولید می شوند ، لیکور کاملاً شفاف به نظر می رسد. بوی بادام تلخ با رایحه گیلاس ماراشینو می دهد.
در فرآیند تولید عرقیات گیلاس ، از یک روش تقطیر استفاده می شود که شامل تبخیر یک مایع ، سپس خنک شدن است ، و پس از آن پراکندگی از طریق مسیر تراکم بخار عبور می کند. این فرآیند امکان تهیه یک نوشیدنی الکلی طعم دار را فراهم می کند.
برای تهیه لیکور Maraschino ، گیلاس ها خرد می شوند تا زمانی که یک توده همگن ، که در بشکه های مخصوص آماده شده ، و عمدتا از خاکستر فنلاندی قرار داده می شود ، خرد شود. در آنجا ، به مدت دو یا سه سال ، لیکور به منظور بدست آوردن طعم غنی و رایحه گیلاس بادام ، تزریق می شود و پس از آن فیلتر و بطری می شود.
مشروب خوردن
این نوشیدنی کاربردهای زیادی دارد. البته ، می توان آن را به شکل خالص مصرف کرد ، اما همچنین اغلب به کوکتل و قهوه اضافه می شود و دسرهایی به شکل بستنی یا کیک با چنین نوشیدنی ریخته می شوند.
گیلاس های خیس خورده امروزه به طور فزاینده ای نه در کوکتل ، بلکه در شیرینی جات یافت می شوند.
روند تهیه گیلاس ماراشینو ، به عنوان مثال ، برای کوکتل ، به صورت مرحله ای انجام می شود. ابتدا آلبالوها به مدت یک ماه در محلول شیمیایی مخصوصی که حاوی آهک زنده و دی اکسید گوگرد است ، خیسانده می شوند ، البته به میزان کم. بعد از خیساندن توت ها کاملاً سفید می شوند ، سپس آنها را دوباره در آب خیس می کنند تا توت ها از مواد شیمیایی مضر پاک شوند. سپس ، با کمک بی سولفیت سدیم ، ساختار متراکمی به آنها داده می شود و به منظور بازگشت توت ها به رنگ قرمز روشن ، آنها با رنگ های غذایی رنگ می شوند. مرحله نهایی خیساندن آنها در شربت قند با افزودن بادام است ، به همین دلیل مشروبات الکلی چنین بوی مخلوطی دارند.
